...ใครดู netflix บ่อยๆ จะเห็นว่าหลังๆ มีหนังที่มี choice ให้เลือกระหว่างที่เราดูได้ เช่น wildlife ของแบร์ กริลล์, minecraft story...เป็นต้น
ถ้าจะมีหนังไทยซักเรื่องใน netflix ที่จะเปิดโอกาสให้เราเลือกทางให้ตัวเอกได้ เราขอเสนอเรื่อง "รักฉุดใจ นายฉุกเฉินนี่ล่ะ"
วันนี้ระหว่างที่เราเลื่อนหาหนัง netflix ดู เราก็ไปเห็นเรื่องรักฉุดใจฯ เข้า ในช่วงปีครึ่งที่ผ่านมา มีหลายครั้งที่เราอยากกลับไปดูมากๆ แต่ทำใจไม่ได้กับฉากจบ จนเลื่อนผ่านมันไปทุกที...
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราชอบมากๆ ตอนที่ฉาย เรียกได้ว่าแต่ละสัปดาห์ดูแล้วดูอีก 4-5 รอบเลย เพราะ เราชอบการนำเสนอที่ทำให้เห็นชีวิตส่วนหนึ่งของหมอในประเทศกำลังพัฒนาแบบบ้านเรามาก ไม่ใช่พวกเทพๆมา discuss โรคแปลกๆกันแบบซีรี่ย์ฝรั่ง กับอีกส่วนหนึ่งมันคงโดนใจ เพราะ เรื่องมันคล้ายๆ ส่วนหนึ่งในชีวิตล่ะมั้ง ถึงขนาดที่ฉากที่หมอเป้งหลบอยู่หลังเสาหรือยืนอยู่อีกฟากของกำแพง เราถึงกับเจ็บแปล๊บๆ ที่อก แล้วน้ำตาไหลไปด้วยจริงๆ เลยนะ
ในความเห็นของหมอแบบเรา ทานตะวัน เลือกพลาดไปมากเลย ในตอนท้ายของหนัง เป้งกำลังจะเรียนจบเฉพาะทางด้านห้องฉุกเฉินแล้ว หลังจากนี้ชีวิตเป้งจะมีเวลาให้ทานตะวันมากขึ้น หมอ ER คือ หมอที่ต้องตัดสินใจ รวดเร็ว ถูกต้อง แก้ปัญหาวิกฤติในสถานการณ์ที่อาจล้นมือให้คนไข้รอดออกมาได้ก่อนจะส่งให้แผนกอื่นๆ ในโรงพยาบาลดูแลต่อไป ในการทำงานที่หนักหน่วงและตึงเครียด แลกมากับการที่ได้อยู่เป็นกะๆ 8 ชั่วโมง ไม่ต้องมีช่วงที่ทำงานทั้งวัน ต่อเวรทั้งคืนแล้วทำงานทั้งวันต่อเนื่องกัน 32 ชั่วโมงเหมือนสาขาส่วนใหญ่ ไม่มีคนไข้ต้องดูแลต่อเนื่องข้ามเวร แบบที่น้องโทรมาหาปรึกษาตอนตีสี่ตีห้าในคืนที่ไม่อยู่เวร และ การจบเป็น staff ช่วยให้ปริมาณงานลดลง แลกกับความรับผิดชอบที่เพิ่มขึ้นในการควบคุมดูแลการรักษาของน้องๆหมอจบใหม่ด้วย หลังจากนี้เป้งจะพาทานตะวันไปกินข้าว ไปเที่ยวได้อย่างอิสระขึ้นแล้วนะ
ในขณะที่หมอฉลามนั้นชีวิตกำลังจะเข้าสู่ช่วงเวลาแห่งหมอจบใหม่ โรงงานนรกที่แทบไม่ได้ออกจากโรงพยาบาล ต่อให้อยากออกมาหาทานตะวัน ก็แทบเป็นไปไม่ได้ ยกเว้นจะแลกเวรหลบ หรือทิ้งคนไข้มา จากประสบการณ์ในอดีต การเป็นหมอจบปีแรกของเรานั้น ทำงานทั้ง 365 วัน และ มีเวรกลางคืน 24-26 เวรต่อเดือนเลย (เวรผู้ป่วยใน+เวรห้องฉุกเฉิน+เวรผู้ป่วยนอกเวลา เมื่อ 10 ปีที่แล้วน่ะนะ) แถมยังไม่รู้ว่า หมอฉลาม มันจะจบไปเรียนต่อสาขาไหนอีก ถ้าไปเป็นหมอสาขาที่มีน้อยมากๆ ก็ยุ่งไปเลยอีกทั้งชีวิตที่เหลือจนกว่าจะอายุ60 ยกตัวอย่าง สมัยเรายังอยู่โรงพยาบาลจังหวัด อาจารย์หมอด้านศัลยกรรมสมอง ในต่างจังหวัดมีน้อยในปริมาณที่แทบจะจังหวัดละคน แปลว่าต้อง on call ทั้ง 31 คืนต่อเดือน คืนไหนหรือเสาร์อาทิตย์ไหนไม่อยู่เวร แปลว่า คนไข้ที่มาด้วยรถคว่ำ เลือดออกในสมองในวันนั้นซวยแล้ว ต้องส่งตัวข้ามไปผ่าตัดจังหวัดอื่น แถมการผ่าตัดบางเคสก็ยังใช้เวลานานมาก ต่อเนื่องไปถึง 20 ชั่วโมงก็มี
ตอนดูฉากจบ เราถึงกับอึ้งไปเลย ทานตะวันเลือกฉลามจริงดิ...
ถามว่าจากที่ดูมาทั้งเรื่อง หมอเป้ง แย่มากเลยหรือ แย่พอที่จะถูกคนที่คบกันมาเป็น 10 ปี ทอดทิ้งเลย...
จากความทรงจำเลือนรางที่เราจำได้ เป้งเป็นแพทย์ที่ดีของคนไข้ เป็นรุ่นพี่ที่ดีของรุ่นน้อง แต่อาจเป็นคนรักที่ไม่ดีอยู่บ้างจริงๆ แต่เราก็ได้เห็นแล้วว่าเป้งพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองในช่วงท้ายแค่ไหน.. เป้งยังพร้อมทำให้คนที่เขารักแม้ต้องแลกด้วยชีวิตได้เลยนะ.. สุดท้ายเขาก็ต้องมาเสียแฟนที่คบกันมา10ปีให้กับรุ่นน้องแสน friendly ที่ตัวเองดูแลอย่างดีซะงั้น...โคตรเจ็บแทนอะ...
ไม่ใช่ว่าที่ผ่านมาเป้งไม่ได้รักทานตะวันเสียหน่อย แต่ด้วยความเป็นหมอ... มันก็ต้องเลี่ยงไม่ได้ที่บางครั้งต้องให้ความสำคัญกับชีวิตของคนที่เราไม่รู้จักมากกว่าช่วงเวลาของคนใกล้ชิดนะ...
สมัยเราเป็นหมอจบใหม่ๆ..
...แฟนเราเคยโทรมาร้องไห้ใส่เราเรื่องเรียน แต่เรามีสายแทรกมาจากห้องฉุกเฉิน เราก็ต้องขอวางสายแฟนแล้วรับสายของโรงพยาบาลก่อนทั้งที่ยังไม่รู้ว่าเป็นเรื่องด่วนมั้ยด้วยซ้ำ...
... เราเคยพาแฟนไปนั่งกินเนื้อกระทะข้างหลังโรงพยาบาล แล้วมีโทรมาตามให้ไปดูคนไข้เจ็บหน้าอก สงสัยโรคหัวใจขาดเลือดเฉียบพลัน เราก็ต้องกลับไปทันที กว่าจะดูแลเบื้องต้น ส่งต่อโรงพยาบาลใหญ่เสร็จก็เกือบชั่วโมง กลับมาเห็นแฟนนั่งหน้าหงอยๆ อยู่หน้าเตาเนื้อกระทะอะ.. >> ฉากทานตะวัน บนร้านอาหารดาดฟ้า เมียเราอินมาก บอกเห็นมั้ยว่าตอนนั้นน้องรู้สึกยังไง...
..ขนาดครั้งหนึ่งพ่อเราเครียดเรื่องงาน บ่นจะกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย แต่เราเป็นหมอคนเดียวที่อยู่ในอำเภอนั้นในเวลานั้น เรายังรีบขับไปหาพ่อทันทีไม่ได้ จนกว่าจะโทรขอหมอที่อื่นมาอยู่แทนได้เลย.. ถ้าเป็นหมอฉลามในเรื่องที่ให้ความสำคัญกับครอบครัวมากๆ คงรีบทิ้งโรงพยาบาลไปทันที ถ้าคืนนั้นมีคนไข้อาการหนักมา ก็คงไม่รอดแน่ๆ...
และชีวิตคู่ของเราเอง..ก็เคยผ่านหัวเลี้ยวหัวต่อที่เกือบขาดจากกันมาด้วยสถานการณ์คล้ายเป้งกับทานตะวันไม่มีผิด.. เราถึงอินกับเป้งมากๆ ตอนนี้ผ่านมาเกือบ 2 ปีแล้วยังทำใจรับฉากจบไม่ได้เลยเนี่ย..ขนาดไปนั่งร้านอาหาร ได้ยินเพลงรักติดไซเรน ยังแอบเซ็งๆเลย
..ต้องขอบคุณทานตะวันในชีวิตจริงของเราที่กลับมาให้โอกาสได้รักกันและจบแบบ..happy ending ในที่สุด..จุ๊บๆ
..เราไม่ได้ขอให้เปลี่ยนฉากจบสำหรับทุกคน เพราะ เราเข้าใจว่าคนจำนวนมากก็เลือกฉลาม เราแค่อยากขอให้มีโอกาสเลือกฉากจบที่ดีให้หมอเป้งได้บ้างเท่านั้นเอง ทำมาเพิ่มแค่ 15 นาทีเองนะ จะได้เปลี่ยนจากหนังที่เราทำใจไม่ได้ที่จะกลับไปดูอีก มาเป็นหนังที่เราน่าจะหยิบกลับมาดูซักปีสองปีครั้ง..หรืออนาคตลูกเราโต เกิดบอกว่าอยากเป็นหมอขึ้นมา เราจะได้ให้ลูกเราดูได้ไง ว่าอยากทำงานมีชีวิตแบบนี้จริงดิ หรือ อยากเป็นหมอแบบเป้งหรือฉลาม..
..ถ้าทำให้เลือกประตูใน netflix ไม่ได้ อย่างน้อยทำเป็นหนังสั้น what if.. ให้ทีมหมอเป้งบ้างก็ยังดี...
..นี่ผ่านมานานแล้ว ความรู้สึกในตอนที่ดูฉากจบยังค้างคาใจ จนเขียนออกมายาวขนาดนี้เลยเนี่ย..
ฝากยังไงให้ไปถึง นาดาว หรือ netflix thailand ได้บ้างนะครับ
#ทวงโอกาสที่สองให้หมอเป้ง
อยากให้ รักฉุดใจ นายฉุกเฉิน ใน netflix สามารถเลือกประตู..ช่วงจบ 15 นาทีสุดท้ายได้ครับ..
ถ้าจะมีหนังไทยซักเรื่องใน netflix ที่จะเปิดโอกาสให้เราเลือกทางให้ตัวเอกได้ เราขอเสนอเรื่อง "รักฉุดใจ นายฉุกเฉินนี่ล่ะ"
วันนี้ระหว่างที่เราเลื่อนหาหนัง netflix ดู เราก็ไปเห็นเรื่องรักฉุดใจฯ เข้า ในช่วงปีครึ่งที่ผ่านมา มีหลายครั้งที่เราอยากกลับไปดูมากๆ แต่ทำใจไม่ได้กับฉากจบ จนเลื่อนผ่านมันไปทุกที...
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราชอบมากๆ ตอนที่ฉาย เรียกได้ว่าแต่ละสัปดาห์ดูแล้วดูอีก 4-5 รอบเลย เพราะ เราชอบการนำเสนอที่ทำให้เห็นชีวิตส่วนหนึ่งของหมอในประเทศกำลังพัฒนาแบบบ้านเรามาก ไม่ใช่พวกเทพๆมา discuss โรคแปลกๆกันแบบซีรี่ย์ฝรั่ง กับอีกส่วนหนึ่งมันคงโดนใจ เพราะ เรื่องมันคล้ายๆ ส่วนหนึ่งในชีวิตล่ะมั้ง ถึงขนาดที่ฉากที่หมอเป้งหลบอยู่หลังเสาหรือยืนอยู่อีกฟากของกำแพง เราถึงกับเจ็บแปล๊บๆ ที่อก แล้วน้ำตาไหลไปด้วยจริงๆ เลยนะ
ในความเห็นของหมอแบบเรา ทานตะวัน เลือกพลาดไปมากเลย ในตอนท้ายของหนัง เป้งกำลังจะเรียนจบเฉพาะทางด้านห้องฉุกเฉินแล้ว หลังจากนี้ชีวิตเป้งจะมีเวลาให้ทานตะวันมากขึ้น หมอ ER คือ หมอที่ต้องตัดสินใจ รวดเร็ว ถูกต้อง แก้ปัญหาวิกฤติในสถานการณ์ที่อาจล้นมือให้คนไข้รอดออกมาได้ก่อนจะส่งให้แผนกอื่นๆ ในโรงพยาบาลดูแลต่อไป ในการทำงานที่หนักหน่วงและตึงเครียด แลกมากับการที่ได้อยู่เป็นกะๆ 8 ชั่วโมง ไม่ต้องมีช่วงที่ทำงานทั้งวัน ต่อเวรทั้งคืนแล้วทำงานทั้งวันต่อเนื่องกัน 32 ชั่วโมงเหมือนสาขาส่วนใหญ่ ไม่มีคนไข้ต้องดูแลต่อเนื่องข้ามเวร แบบที่น้องโทรมาหาปรึกษาตอนตีสี่ตีห้าในคืนที่ไม่อยู่เวร และ การจบเป็น staff ช่วยให้ปริมาณงานลดลง แลกกับความรับผิดชอบที่เพิ่มขึ้นในการควบคุมดูแลการรักษาของน้องๆหมอจบใหม่ด้วย หลังจากนี้เป้งจะพาทานตะวันไปกินข้าว ไปเที่ยวได้อย่างอิสระขึ้นแล้วนะ
ในขณะที่หมอฉลามนั้นชีวิตกำลังจะเข้าสู่ช่วงเวลาแห่งหมอจบใหม่ โรงงานนรกที่แทบไม่ได้ออกจากโรงพยาบาล ต่อให้อยากออกมาหาทานตะวัน ก็แทบเป็นไปไม่ได้ ยกเว้นจะแลกเวรหลบ หรือทิ้งคนไข้มา จากประสบการณ์ในอดีต การเป็นหมอจบปีแรกของเรานั้น ทำงานทั้ง 365 วัน และ มีเวรกลางคืน 24-26 เวรต่อเดือนเลย (เวรผู้ป่วยใน+เวรห้องฉุกเฉิน+เวรผู้ป่วยนอกเวลา เมื่อ 10 ปีที่แล้วน่ะนะ) แถมยังไม่รู้ว่า หมอฉลาม มันจะจบไปเรียนต่อสาขาไหนอีก ถ้าไปเป็นหมอสาขาที่มีน้อยมากๆ ก็ยุ่งไปเลยอีกทั้งชีวิตที่เหลือจนกว่าจะอายุ60 ยกตัวอย่าง สมัยเรายังอยู่โรงพยาบาลจังหวัด อาจารย์หมอด้านศัลยกรรมสมอง ในต่างจังหวัดมีน้อยในปริมาณที่แทบจะจังหวัดละคน แปลว่าต้อง on call ทั้ง 31 คืนต่อเดือน คืนไหนหรือเสาร์อาทิตย์ไหนไม่อยู่เวร แปลว่า คนไข้ที่มาด้วยรถคว่ำ เลือดออกในสมองในวันนั้นซวยแล้ว ต้องส่งตัวข้ามไปผ่าตัดจังหวัดอื่น แถมการผ่าตัดบางเคสก็ยังใช้เวลานานมาก ต่อเนื่องไปถึง 20 ชั่วโมงก็มี
ตอนดูฉากจบ เราถึงกับอึ้งไปเลย ทานตะวันเลือกฉลามจริงดิ...
ถามว่าจากที่ดูมาทั้งเรื่อง หมอเป้ง แย่มากเลยหรือ แย่พอที่จะถูกคนที่คบกันมาเป็น 10 ปี ทอดทิ้งเลย...
จากความทรงจำเลือนรางที่เราจำได้ เป้งเป็นแพทย์ที่ดีของคนไข้ เป็นรุ่นพี่ที่ดีของรุ่นน้อง แต่อาจเป็นคนรักที่ไม่ดีอยู่บ้างจริงๆ แต่เราก็ได้เห็นแล้วว่าเป้งพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองในช่วงท้ายแค่ไหน.. เป้งยังพร้อมทำให้คนที่เขารักแม้ต้องแลกด้วยชีวิตได้เลยนะ.. สุดท้ายเขาก็ต้องมาเสียแฟนที่คบกันมา10ปีให้กับรุ่นน้องแสน friendly ที่ตัวเองดูแลอย่างดีซะงั้น...โคตรเจ็บแทนอะ...
ไม่ใช่ว่าที่ผ่านมาเป้งไม่ได้รักทานตะวันเสียหน่อย แต่ด้วยความเป็นหมอ... มันก็ต้องเลี่ยงไม่ได้ที่บางครั้งต้องให้ความสำคัญกับชีวิตของคนที่เราไม่รู้จักมากกว่าช่วงเวลาของคนใกล้ชิดนะ...
สมัยเราเป็นหมอจบใหม่ๆ..
...แฟนเราเคยโทรมาร้องไห้ใส่เราเรื่องเรียน แต่เรามีสายแทรกมาจากห้องฉุกเฉิน เราก็ต้องขอวางสายแฟนแล้วรับสายของโรงพยาบาลก่อนทั้งที่ยังไม่รู้ว่าเป็นเรื่องด่วนมั้ยด้วยซ้ำ...
... เราเคยพาแฟนไปนั่งกินเนื้อกระทะข้างหลังโรงพยาบาล แล้วมีโทรมาตามให้ไปดูคนไข้เจ็บหน้าอก สงสัยโรคหัวใจขาดเลือดเฉียบพลัน เราก็ต้องกลับไปทันที กว่าจะดูแลเบื้องต้น ส่งต่อโรงพยาบาลใหญ่เสร็จก็เกือบชั่วโมง กลับมาเห็นแฟนนั่งหน้าหงอยๆ อยู่หน้าเตาเนื้อกระทะอะ.. >> ฉากทานตะวัน บนร้านอาหารดาดฟ้า เมียเราอินมาก บอกเห็นมั้ยว่าตอนนั้นน้องรู้สึกยังไง...
..ขนาดครั้งหนึ่งพ่อเราเครียดเรื่องงาน บ่นจะกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย แต่เราเป็นหมอคนเดียวที่อยู่ในอำเภอนั้นในเวลานั้น เรายังรีบขับไปหาพ่อทันทีไม่ได้ จนกว่าจะโทรขอหมอที่อื่นมาอยู่แทนได้เลย.. ถ้าเป็นหมอฉลามในเรื่องที่ให้ความสำคัญกับครอบครัวมากๆ คงรีบทิ้งโรงพยาบาลไปทันที ถ้าคืนนั้นมีคนไข้อาการหนักมา ก็คงไม่รอดแน่ๆ...
และชีวิตคู่ของเราเอง..ก็เคยผ่านหัวเลี้ยวหัวต่อที่เกือบขาดจากกันมาด้วยสถานการณ์คล้ายเป้งกับทานตะวันไม่มีผิด.. เราถึงอินกับเป้งมากๆ ตอนนี้ผ่านมาเกือบ 2 ปีแล้วยังทำใจรับฉากจบไม่ได้เลยเนี่ย..ขนาดไปนั่งร้านอาหาร ได้ยินเพลงรักติดไซเรน ยังแอบเซ็งๆเลย
..ต้องขอบคุณทานตะวันในชีวิตจริงของเราที่กลับมาให้โอกาสได้รักกันและจบแบบ..happy ending ในที่สุด..จุ๊บๆ
..เราไม่ได้ขอให้เปลี่ยนฉากจบสำหรับทุกคน เพราะ เราเข้าใจว่าคนจำนวนมากก็เลือกฉลาม เราแค่อยากขอให้มีโอกาสเลือกฉากจบที่ดีให้หมอเป้งได้บ้างเท่านั้นเอง ทำมาเพิ่มแค่ 15 นาทีเองนะ จะได้เปลี่ยนจากหนังที่เราทำใจไม่ได้ที่จะกลับไปดูอีก มาเป็นหนังที่เราน่าจะหยิบกลับมาดูซักปีสองปีครั้ง..หรืออนาคตลูกเราโต เกิดบอกว่าอยากเป็นหมอขึ้นมา เราจะได้ให้ลูกเราดูได้ไง ว่าอยากทำงานมีชีวิตแบบนี้จริงดิ หรือ อยากเป็นหมอแบบเป้งหรือฉลาม..
..ถ้าทำให้เลือกประตูใน netflix ไม่ได้ อย่างน้อยทำเป็นหนังสั้น what if.. ให้ทีมหมอเป้งบ้างก็ยังดี...
..นี่ผ่านมานานแล้ว ความรู้สึกในตอนที่ดูฉากจบยังค้างคาใจ จนเขียนออกมายาวขนาดนี้เลยเนี่ย..
ฝากยังไงให้ไปถึง นาดาว หรือ netflix thailand ได้บ้างนะครับ
#ทวงโอกาสที่สองให้หมอเป้ง