พอดีเลิกกับแฟนมาได้หนึ่งอาทิตย์แล้วค่ะ ตอนที่คบกันอยู่ก็มีหลายช่วงที่ทะเลาะกัน แต่เราก็ยอมเขาตลอด เพราะเราคิดว่าทุกคนเกิดมาในสังคมคนละแบบ ถ้ารักกันจริงก็ต้องยอมรับกัน
แต่มาวันหนึ่ง เราไปรับแอดรุ่นน้องที่รู้จักกัน พอเขารู้เขาก็โทรมาบ่นนั่นนี่ว่าเราทำตัวเหมือนเด็ก รับแอดคนไปทั่ว แล้วบอกว่าเลิกกันเถอะ
เรารู้ดีว่าเขาแค่พูดออกมาด้วยอารมณ์ก็เลยหลุดหัวเราะไป (ท่าทางโกรธของเขามันเหมือนเด็กน้อยที่กลัวว่าแม่จะรักน้องมากกว่า เราว่ามันน่ารักดีนะ ก็เลยหัวเราะแบบเอ็นดู) เขาก็บอกว่าปัญญาอ่อน ว่าเราเป็นเด็ก น้ำเสียงจริงจังมาก อันนี้เราเริ่มโกรธแล้วล่ะค่ะ จะอะไรกับเรานักหนา อันโน้นก็ไม่ดี อันนี้ก็ไม่ได้ เขาบ่นอีกไม่กี่คำเจ้าตัวก็บอกเลิกอีกครั้ง เลยเลิกคุย
แต่วันต่อมาเราเริ่มคิดว่าที่เราทะเลาะกันมันไร้สาระมากก็เลยโทรไปง้อ(เรากับแฟนอยู่คนละจังหวัด ไกลกันมาก) แล้วเขาก็บ่นอีก เอาเรื่องเก่าๆมาบ่นแล้วพูดทำร้ายจิตใจเรา แล้วเขาก็บอกเลิกอีกครั้ง ครั้งนี้เราเลยคิดจะเลิกจริงๆแล้วล่ะ
ตัดใจได้แล้วก็กลับมาโพสต์ข้อความเกี่ยวกับความรัก(ก่อนที่จะคบกับเขาถ้าว่างเราก็เขียนบทความเกี่ยวกับความรักนะ พอเป็นแฟนกับเขาก็เลยเลิกเขียนไป เพราะต้องเอาเวลาว่างไปตอบแชทที่เขาส่งมา และเขาเคยบอกว่าไม่อยากให้เราโพสต์เยอะด้วย)
เขาก็มาเม้นว่ามีแฟนใหม่แล้วเหรอ ตอบโต้กันไปมาได้ยี่สิบเม้นก็ทักแชทไปหาเขา เริ่มแรกก็คุยกันเป็นปกตินั่นแหละ แต่ว่าไปๆมาๆก็ทะเลาะกันอีกครั้ง เขาก็หาว่าเราทำตัวเหมือนเด็ก ไม่สนใจเขา ตอบแชทช้าอีก จบลงด้วยการที่เขาบอกเลิกตามเคย เราเลยโอเค เลิกก็เลิก ทีนี้เราไร้ความรุ้สึกแล้วค่ะ คบกันก็เปลืองเวลาเปล่า
แต่ที่อยากรู้คือเราผิดจริงๆหรอคะ ทุกครั้งที่ทะเลาะกันเขาก็ชอบพูดให้เราผิดตลอด เราพยายามเข้าใจและยอมรับเขาแล้ว แต่เหมือนเขาไม่เคยพยายามปรับตัวและเข้าใจเราเลย
(เรารู้นะว่านี่คือการสาวไส้ให้กากิน และเป็นอะไรที่ไม่ดีเลย แต่มันทนไม่ได้ เลวจริงๆนะเรา)
ปล.เขาจีบเราก่อนนะ น่าแปลกเนอะ จีบก่อนบอกเลิกก่อนเฉยเลย ทั้ง 'เศร้า' ทั้ง 'งง'
แฟนบอกเลิกเพราะเราทำตัวเหมือนเด็ก
แต่มาวันหนึ่ง เราไปรับแอดรุ่นน้องที่รู้จักกัน พอเขารู้เขาก็โทรมาบ่นนั่นนี่ว่าเราทำตัวเหมือนเด็ก รับแอดคนไปทั่ว แล้วบอกว่าเลิกกันเถอะ
เรารู้ดีว่าเขาแค่พูดออกมาด้วยอารมณ์ก็เลยหลุดหัวเราะไป (ท่าทางโกรธของเขามันเหมือนเด็กน้อยที่กลัวว่าแม่จะรักน้องมากกว่า เราว่ามันน่ารักดีนะ ก็เลยหัวเราะแบบเอ็นดู) เขาก็บอกว่าปัญญาอ่อน ว่าเราเป็นเด็ก น้ำเสียงจริงจังมาก อันนี้เราเริ่มโกรธแล้วล่ะค่ะ จะอะไรกับเรานักหนา อันโน้นก็ไม่ดี อันนี้ก็ไม่ได้ เขาบ่นอีกไม่กี่คำเจ้าตัวก็บอกเลิกอีกครั้ง เลยเลิกคุย
แต่วันต่อมาเราเริ่มคิดว่าที่เราทะเลาะกันมันไร้สาระมากก็เลยโทรไปง้อ(เรากับแฟนอยู่คนละจังหวัด ไกลกันมาก) แล้วเขาก็บ่นอีก เอาเรื่องเก่าๆมาบ่นแล้วพูดทำร้ายจิตใจเรา แล้วเขาก็บอกเลิกอีกครั้ง ครั้งนี้เราเลยคิดจะเลิกจริงๆแล้วล่ะ
ตัดใจได้แล้วก็กลับมาโพสต์ข้อความเกี่ยวกับความรัก(ก่อนที่จะคบกับเขาถ้าว่างเราก็เขียนบทความเกี่ยวกับความรักนะ พอเป็นแฟนกับเขาก็เลยเลิกเขียนไป เพราะต้องเอาเวลาว่างไปตอบแชทที่เขาส่งมา และเขาเคยบอกว่าไม่อยากให้เราโพสต์เยอะด้วย)
เขาก็มาเม้นว่ามีแฟนใหม่แล้วเหรอ ตอบโต้กันไปมาได้ยี่สิบเม้นก็ทักแชทไปหาเขา เริ่มแรกก็คุยกันเป็นปกตินั่นแหละ แต่ว่าไปๆมาๆก็ทะเลาะกันอีกครั้ง เขาก็หาว่าเราทำตัวเหมือนเด็ก ไม่สนใจเขา ตอบแชทช้าอีก จบลงด้วยการที่เขาบอกเลิกตามเคย เราเลยโอเค เลิกก็เลิก ทีนี้เราไร้ความรุ้สึกแล้วค่ะ คบกันก็เปลืองเวลาเปล่า
แต่ที่อยากรู้คือเราผิดจริงๆหรอคะ ทุกครั้งที่ทะเลาะกันเขาก็ชอบพูดให้เราผิดตลอด เราพยายามเข้าใจและยอมรับเขาแล้ว แต่เหมือนเขาไม่เคยพยายามปรับตัวและเข้าใจเราเลย
(เรารู้นะว่านี่คือการสาวไส้ให้กากิน และเป็นอะไรที่ไม่ดีเลย แต่มันทนไม่ได้ เลวจริงๆนะเรา)
ปล.เขาจีบเราก่อนนะ น่าแปลกเนอะ จีบก่อนบอกเลิกก่อนเฉยเลย ทั้ง 'เศร้า' ทั้ง 'งง'