รู้สึกแย่ที่ตัวเองไม่สวยมาตั้งแต่เกิด ก้าวข้ามไม่ได้ซักที

เรามีเพื่อนอยู่คนนึง เป็นลูกครึ่งจีน ขาว หมวย ผอม หน้าใส น่ารัก ตามแบบพิมพ์นิยมของคนไทย90%
ช่วงนี้เราได้ไปค้างที่เดียวกับเพื่อนคนนี้บ่อยๆ เลยแอบสังเกตุผิวพรรณ รูปร่างของเพื่อนอยู่ตลอด แล้วก็ได้แต่อิจฉา เพื่อนเราเกิดมาผิวขาว โดนแดดเท่าไหร่ก็ไม่คล้ำ  หน้าใส มีเลือดฝาด จมูกโด่งเชิ่ด  แขนขนก็ไม่มีขนสักเส้น หน้าท้องแบนราบ หน้าอกใหญ่ 

ในขณะที่มองย้อนกลับมาดูตัวเองก็รู้สึกอาย รู้สึกไม่มั่นใจ เพราะเราผิวขาวเหลืองธรรมดาๆ ไม่ได้คล้ำแต่ก็ดูหมองๆ ผิวหน้าโทรม,รอยสิวเยอะ  รูปร่างอวบลงพุง อกเล็ก ไหนจะขนแขนขาเยอะหนาเหมือนผู้ชาย แถมรูปหน้าก็สวยไม่ได้ครึ่งของเพื่อนเราเลย
ที่แย่สุดคือกรรมพันธุ์โรคไทรอยด์ที่ทำให้คอเราดูบวมป่องออกมา 

เรากับเพื่อนเราต่างมีแฟนกันทั้งคู่ แต่สิ่งที่ต่างกันคือเเฟนเพื่อนที่คบกันมาไม่นานมักแสดงออกชัดเจนว่าหลงไหลเพื่อนเรามากๆ    ในขณะที่เราคบกับแฟนมาหลายปียังไม่เคยรู้สึกว่าแฟนเราหลงไหลเราแบบนั้นบ้างเลย  

สิ่งเหล่านี้มันตอกย้ำความขี้เหร่ของเรามากขึ้นทุกวันๆ จนเราหมดกำลังใจที่จะพัฒนาตัวเอง เพราะเราพยายามไปมากแค่ไหน ก็สู้คนที่เค้าสวยเเต่เกิดไม่ได้อยู่ดี

  ก่อนหน้านี้เคยมองข้ามมันมาแล้ว และก็พยายามดูแลตัวเองให้ดี สุดท้ายเราก็ยังแพ้คนที่เค้าไม่ต้องพยายามอะไรเลย