เค้าเคยพูดให้หนู ว่า"ได้ดีมาคงจะลืมพ่อกับแม่" มันฝังใจมากคิดทีไรน้ำตานี้อดไม่ได้เลย เวลาเค้าให้ตังซื้อนั่นนี่หนูก็จะเก็บไว้หนูรับจ้างรีดผ้าได้80บ.ทุกวันจันท์ หนูก็จะเก็บสะสมมีประมาณ500ทั้งตัวที่เก็บมา
เวลาเค้าจำเป็นหนูก็ให้เค้ามันอาจจะน้อยแต่ก็ให้หมดเท่าที่มี
สิ่งที่อยากได้ก็มีแต่ก็อดแล้วก็เก็บไว้ยามจำเป็น
(หนูเป็นคนหวงเงินพอสมควร) หนูให้เค้าหลายครั้งถ้ารวมๆได้ตลอดมาก็สี่ห้าพัน
(มันเยอะนะสำหรับหนูเพราะหนูยังเรียนอยู่)
เวลาที่หนูให้เค้าหนูให้ด้วยความเต็มใจให้โดยที่ไม่รังเลแม้แต่นิดเดียวคิดแค่ว่าเราอยู่กับเค้าเค้าเลี้ยงมา
ตอนเอาให้ชมเราไม่หยุดไม่หย่อนชมจนเราไม่อยากจะฟัง
พอครั้งต่อมาหนูลองใจแม่เฉยๆมาขอหนูไม่ให้ต่อว่าเราเหมือนเราเห็นแก่ตัวคำว่สเยอะสาระพัด
เราเจ็บท้องประจำเดือนก็ด่าก็ว่า
วันนึงทะเลาะกันเค้าเอ่ยขึ้นมา "แค่ให้เงินกูแค่ไม่กี่บาทมาทำเป็นเก่ง" มันรู้สึกจุกข้างในพูดไม่ออกร้องไห้ไม่ออกเลยเดินออกไปต่อยประตูจนมือถลอกถึงรุ้สึกดีขึ้น
(รู้ตัว...มันเป็นการกระทำที่โง่มาก)
คำๆนี้มันทำให้รู้สึกได้เองว่าเห้ย
"กูมีค่ากับเค้าแค่ตอนให้เงินหรอวะ"
ที่ให้แค่อยากเค้ารู้ว่าเราไม่ได้ลืมบุญคุณนะ ถึงเราดื้อเราก็ยังรักอยู่
ถึงจะบอกว่าแม่ยืมก็ไม่เคยทวง
หนูเป็นคนประหยัดมากๆ
ได้อะไรไม่เหมือนเพื่อน
ก็ไม่ได้เรียกร้องอะไร
อยู่แต่บ้านไปเที่ยวก็ไม่ให้ไป
(แอบไป555)
คนเรามันก็ต้องมีสักช่วงเนาะที่จะต้องเห็นอะไรใหม่ๆบ้าง เข้าใจแหละว่า ปห.
(แอบอิจฉาเพื่อน เพื่อนไปสุขสันต์โพสรูป แต่เราได้แค่
นอนกดไลค์รูปที่เพื่อนสุขสันต์)
อนุญาติให้มีเเฟนแต่ก็เหมือนจะกีดขวางดูถูสาระพัด(ตลกดี55
เวลามีปัญหาอะไรก็โทษแต่แฟนเราทั้งๆที่เราผิดกับเค้าอยู่แท้ๆ แฟนเราก็ทุ่มเทกับเราไม่น้อย ทั้งๆที่เค้าไม่มีเค้าก็ซื้อนั่นนี่หมดกับเราไปเยอะบางทีก็สงสารเขาโดนแต่แม่แฟนว่าให้ทางอ้อม พ่อแม่เขาไม่มีเลี้ยงตัวเอง แทนที่แกจะคิดว่าเค้าเลี้ยงตัวเองเป็นหาเงินเป็นเขาทุ่มเทกับลูกตัวเองแกน่าจะเข้าใจหัวอกหัวเดียวกระเทียมรีบเหมือนกัน แก้เห็นประสบการณ์ของพี่แกเอาคนคนนึงมาตัดสิน เข้าใจแหละว่า ปห.
พอคนที่แกชอบว่าเเฟนเราคนนี้น่ารัก(สเป็กแก)เขาจะล่อเอาลูกตัวเองไปเป็นเมียก็แก้ตัวให้เค้า
ทีคนที่แกไม่ชอบดีแค่ไหนก็เสาะหาสืบค้นแต่ข้อเสียเค้า
เวลาทะกันแกชอบฟ้องพ่อพอพ่อเข้าข้างเราก็มาด่าเราทีหลัง อิหย๊งวะ งงไก่ตาแตก อยู่เฉยก็โดนด่าอี๊ก ฟ้องเองยังมาว่าเรา แม่เป็นคนที่ผิดแล้วไม่ยอมรับผิดมักหาพวกมาลุมด่า
แม่มักสอนเรานะเวลาน้องโดนด่าอย่าด่าด้วยน้องจะไม่มีที่พึ่ง
แต่เวลาพ่อด่าเราแม่ก็จะด่าด้วยเหมื่อสะใจ โดนบั่นทอนใจตลอด
พึ่งเข้าใจคำว่า"คับที่อยู่ได้คับใจอยู่ยาก"
พี่ให้แม่เดือนละ2-3หมื่น แม่พูดจากับพี่อย่างเพราะเลยล่ะโมโหให่พี่มาลงอีตัวเรานี่แหละ
โทรไปหาพี่พี่ก็มีแต่บอกว่า
อดทนเรียนให้จบก่อนจบแล้วค่อยหนีไปกับแฟนเลย
ใครๆก็บอกว่าให้หนีไปกับเเฟน
ให้แม่รู้สึกผิดบ้าง
คิดอยู่นะว่ามันจะดีไหม
(มีแต่พี่ที่เข้าใจ)
เศร้าใจแต้ๆ มีลูกอย่างเรามันคงไม่น่าภูมิใจเนอะ น้อยใจหลายเรื่องเหลือเกินได้แต่คิดว่าเราอาศัยเค้าอยู่ เราไม่ได้หาเงินให้เค้าใช้ แอบร้องไห้ทุกวัน อึดอัด วันไหนที่อยู่บ้านคนเดียวโคตรมีความสุข
พยายามนะพยายามให้เค้าภูมิใจเราบ้าง
ยังคิดอยู่แหละว่าจบแล้วจะเอาไงต่อกับชีวิตดี เห้อ
เห้อพร่ำเพ้อมาเยอะแล้วพอแล้วล่ะเหนื่อยละ555
ยาวเนอะมันสะสมมานาน
ใครอ่านมาถึงนี่ก็ขอบคุณนะคะ
อาจจะแท็กผิดก็ขอโทษด้วยนะคะกระทู้ครั้งแรก
ใครมีปัญหาเหมือนกันมาระบายความอึดอัดไปด้วยกันได้นะคะ
ทำไมแม่ไม่เห็นสิ่งที่เราทำดีกับท่านเลย
เวลาเค้าจำเป็นหนูก็ให้เค้ามันอาจจะน้อยแต่ก็ให้หมดเท่าที่มี
สิ่งที่อยากได้ก็มีแต่ก็อดแล้วก็เก็บไว้ยามจำเป็น
(หนูเป็นคนหวงเงินพอสมควร) หนูให้เค้าหลายครั้งถ้ารวมๆได้ตลอดมาก็สี่ห้าพัน
(มันเยอะนะสำหรับหนูเพราะหนูยังเรียนอยู่)
เวลาที่หนูให้เค้าหนูให้ด้วยความเต็มใจให้โดยที่ไม่รังเลแม้แต่นิดเดียวคิดแค่ว่าเราอยู่กับเค้าเค้าเลี้ยงมา
ตอนเอาให้ชมเราไม่หยุดไม่หย่อนชมจนเราไม่อยากจะฟัง
พอครั้งต่อมาหนูลองใจแม่เฉยๆมาขอหนูไม่ให้ต่อว่าเราเหมือนเราเห็นแก่ตัวคำว่สเยอะสาระพัด
เราเจ็บท้องประจำเดือนก็ด่าก็ว่า
วันนึงทะเลาะกันเค้าเอ่ยขึ้นมา "แค่ให้เงินกูแค่ไม่กี่บาทมาทำเป็นเก่ง" มันรู้สึกจุกข้างในพูดไม่ออกร้องไห้ไม่ออกเลยเดินออกไปต่อยประตูจนมือถลอกถึงรุ้สึกดีขึ้น
(รู้ตัว...มันเป็นการกระทำที่โง่มาก)
คำๆนี้มันทำให้รู้สึกได้เองว่าเห้ย
"กูมีค่ากับเค้าแค่ตอนให้เงินหรอวะ"
ที่ให้แค่อยากเค้ารู้ว่าเราไม่ได้ลืมบุญคุณนะ ถึงเราดื้อเราก็ยังรักอยู่
ถึงจะบอกว่าแม่ยืมก็ไม่เคยทวง
หนูเป็นคนประหยัดมากๆ
ได้อะไรไม่เหมือนเพื่อน
ก็ไม่ได้เรียกร้องอะไร
อยู่แต่บ้านไปเที่ยวก็ไม่ให้ไป
(แอบไป555)
คนเรามันก็ต้องมีสักช่วงเนาะที่จะต้องเห็นอะไรใหม่ๆบ้าง เข้าใจแหละว่า ปห.
(แอบอิจฉาเพื่อน เพื่อนไปสุขสันต์โพสรูป แต่เราได้แค่
นอนกดไลค์รูปที่เพื่อนสุขสันต์)
อนุญาติให้มีเเฟนแต่ก็เหมือนจะกีดขวางดูถูสาระพัด(ตลกดี55
เวลามีปัญหาอะไรก็โทษแต่แฟนเราทั้งๆที่เราผิดกับเค้าอยู่แท้ๆ แฟนเราก็ทุ่มเทกับเราไม่น้อย ทั้งๆที่เค้าไม่มีเค้าก็ซื้อนั่นนี่หมดกับเราไปเยอะบางทีก็สงสารเขาโดนแต่แม่แฟนว่าให้ทางอ้อม พ่อแม่เขาไม่มีเลี้ยงตัวเอง แทนที่แกจะคิดว่าเค้าเลี้ยงตัวเองเป็นหาเงินเป็นเขาทุ่มเทกับลูกตัวเองแกน่าจะเข้าใจหัวอกหัวเดียวกระเทียมรีบเหมือนกัน แก้เห็นประสบการณ์ของพี่แกเอาคนคนนึงมาตัดสิน เข้าใจแหละว่า ปห.
พอคนที่แกชอบว่าเเฟนเราคนนี้น่ารัก(สเป็กแก)เขาจะล่อเอาลูกตัวเองไปเป็นเมียก็แก้ตัวให้เค้า
ทีคนที่แกไม่ชอบดีแค่ไหนก็เสาะหาสืบค้นแต่ข้อเสียเค้า
เวลาทะกันแกชอบฟ้องพ่อพอพ่อเข้าข้างเราก็มาด่าเราทีหลัง อิหย๊งวะ งงไก่ตาแตก อยู่เฉยก็โดนด่าอี๊ก ฟ้องเองยังมาว่าเรา แม่เป็นคนที่ผิดแล้วไม่ยอมรับผิดมักหาพวกมาลุมด่า
แม่มักสอนเรานะเวลาน้องโดนด่าอย่าด่าด้วยน้องจะไม่มีที่พึ่ง
แต่เวลาพ่อด่าเราแม่ก็จะด่าด้วยเหมื่อสะใจ โดนบั่นทอนใจตลอด
พึ่งเข้าใจคำว่า"คับที่อยู่ได้คับใจอยู่ยาก"
พี่ให้แม่เดือนละ2-3หมื่น แม่พูดจากับพี่อย่างเพราะเลยล่ะโมโหให่พี่มาลงอีตัวเรานี่แหละ
โทรไปหาพี่พี่ก็มีแต่บอกว่า
อดทนเรียนให้จบก่อนจบแล้วค่อยหนีไปกับแฟนเลย
ใครๆก็บอกว่าให้หนีไปกับเเฟน
ให้แม่รู้สึกผิดบ้าง
คิดอยู่นะว่ามันจะดีไหม
(มีแต่พี่ที่เข้าใจ)
เศร้าใจแต้ๆ มีลูกอย่างเรามันคงไม่น่าภูมิใจเนอะ น้อยใจหลายเรื่องเหลือเกินได้แต่คิดว่าเราอาศัยเค้าอยู่ เราไม่ได้หาเงินให้เค้าใช้ แอบร้องไห้ทุกวัน อึดอัด วันไหนที่อยู่บ้านคนเดียวโคตรมีความสุข
พยายามนะพยายามให้เค้าภูมิใจเราบ้าง
ยังคิดอยู่แหละว่าจบแล้วจะเอาไงต่อกับชีวิตดี เห้อ
เห้อพร่ำเพ้อมาเยอะแล้วพอแล้วล่ะเหนื่อยละ555
ยาวเนอะมันสะสมมานาน
ใครอ่านมาถึงนี่ก็ขอบคุณนะคะ
อาจจะแท็กผิดก็ขอโทษด้วยนะคะกระทู้ครั้งแรก
ใครมีปัญหาเหมือนกันมาระบายความอึดอัดไปด้วยกันได้นะคะ