แฟนไกล พ่อกับแม่ก็ป่วย

ขออนุญาต ระบายค่ะ

คือเราเป็นคนภาคใต้  แฟนเป็นคนภาคเหนือ ช่วงนี้เรากลับบ้านมาได้ 1 ปีแล้วค่ะ โดนที่เราไม่กลับไปหาเขาเลย 
ที่เรากลับบ้านเพราะเรารู้สึกว่า พ่อ/แม่ [[ย่ากับปู่ค่ะ]] ท่านเลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็กค่ะ เพราะพ่อแม่เราทิ้งเราไปทั้งคู่เลยค่ะ ท่านเลยเลี้ยงเราค่ะ

คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้ค่ะ พอเราห่างกับแฟน นานๆเราคิดถึงเขามากเลยค่ะ แต่เราก็คุยกันตลอดนะคะ วีดีคอลคุยกันได้ ก็ไม่ได้มีปัญหาเรื่องคนที่สามค่ะ
แต่ที่เรากลับบ้าน เพราะพ่อกับเเม่เราแก่แล้ว และลูกๆของท่านดูเหมือนจะไม่ค่อยสนใจอะค่ะ คือดูแลนะแค่แบบเอาของกินมาให้แล้วก็กลับ เวลาเข้าโรงพยาบาลหรือ นอนโรงพยาบาล //พวกลูกๆแกก็จะแบบอ้างโน้นนี่นั้นไม่ว่างบ้าง// ส่วนตัวเราคิดว่าถึงจะไม่ว่างยังไง ก็พ่อแม่รึป่าว คุณจะอ้างทำไม
ก็นั้นแหละค่ะ เราเลยกลับมาดูแลแกดีกว่า เพราะเวลาท่านป่วยอะไร เราก็จะได้ดูแลท่านเอง ไม่ต้องไปพึ่งพาใคร 
มีครั้งนึ่งตอนนั้นพ่อเราเข้าโรงพยาบาล แล้วเราเห็นแกร้องไห้ด้วยค่ะ คือพอเราอยู่ก็ไม่มีใครมาเฝ้าแกจริงๆแหละค่ะ แกต้องเสียใจแน่ๆ เพราะเวลาแกอยู่ที่โรงพยาบาล แกก็เรียกหาแต่เราแบบถามนู่นนี่นั้น เราเห็นแกร้องไห้แล้วเราเสียใจมากเลยค่ะ
ส่วนแม่เราอาการล่าสุดคือเดินไม่ได้หมอบอกกระดูกอักเสบค่ะ แต่ตอนนี้อาการดีขึ้นแล้วค่ะ

แล้วคือแฟนเราเขาบอกว่า เริ่มจะอยู่คนเดียวไม่ไหวแล้วเค้าไม่อยากอยู่คนเดียว
ต้องขออธิบายก่อนว่า แฟนเรามีหน้าที่ของเขา ที่บ้านเปิดฟาร์มแมวค่ะ และขายของออนไลน์ไปในตัว เราเป็นคนขายส่วนเขาก็เป็นคนแพ็คของคือช่วยกันทำค่ะ  คือเขาก็ไม่ว่างที่จะมาหาเรา และเราก็ไม่ว่างที่จะไปหาเขา
จนแม่เราพูดว่า กลับไปหาเค้าบ้างเถอะ สงสารเขา เขาทำงานอยู่คนเดียว แต่คือเราก็อยากกลับไงคะ

แล้วจะให้ทำยังไงดีคะ ต่างคนก็ต่างมีหน้าที่ของตัวเอง แต่คือเรายังเจอกันไม่ได้ในตอนนี้ เพราะเราก็ไม่มีท่าทีว่าจะกลับค่ะ 
คิดไว้ว่าจะอยู่กับพ่อแม่ ไปจนท่านจะเสียค่ะ// เพราะเราทิ้งพวกเขาไปไม่ได้จริงๆค่ะ

ยาวหน่อยขออภัยด้วยนะคะ ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ ถ้าเป็นคุณ จะทำยังไงดีคะ