เมื่อผมแอบชอบพี่ผู้ชาย ที่เป็นพนักงาน 7-11

ผมขอเล่าเรื่องก่อนนะครับ ผมเป็นนักเรียนมัธยมธรรมดาคนหนึ่งครับ ผมไปเรียน กลับบ้าน และใช้ชีวิตเหมือนคนทั่วไป รวมถึงผมเป็นเด็กเนิร์ดของโรงเรียน ทำให้ผมไม่ค่อยสนใจอะไรเกี่ยวกับความรักเท่าไร ผมเลยไม่มีความรู้สึกชอบใครเลยแม้ว่าหน้าตาจะหล่อ หุ่นจะดีแค่ไหน แต่เรื่องทั้งหมดมันเกิด!!!!

   ผมไปซื้อของปกติในร้านนั้นครับ ผมเป็นคนชอบดื่มกาแฟครับ ก็จะเข้าไปซื้อกาแฟกับขนมตลอด แต่เรื่องมันเกิดขึ้นเพราะผมไปเห็นพี่พนักงานคนหนึ่งครับ เขาน่ารักมาก อวบขาว มีกล้ามน้อย ผมชอบมากครับ ตอนผมเห็นเขาครั้งใจผมมันรู้สึกแปลกๆ แบบบอกไม่ถูกครับ พอผมซื้อของเสร็จผมเดินไปคิดเงิน พี่เขาคิดเงินผมมองตาของเขา ใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะเลยครับ พอผมออกจากร้านสะดวกซื้อ ผมกลับบ้านมาไม่มีกระจิตกระใจอ่านหนังสือเลยครับ เพราะคิดถึงแตาหน้าพี่เขา ตอนนั้นผมพยายามที่จะเจอพี่เขาอีกครั้งครับ เลยเข้าร้านสะดวกสาขานั้นบ่อยๆ เพื่อไปเจอพี่เขาครับ บางครั้งผมก็เจอบ้าง ไม่เจอบ้างครับ เพราะพี่เขาเปลี่ยนเวรบ่อยครับ จนผมต้องไปสังเกตการณ์ เพื่อดูว่าพี่เขามาวันไหนและไปซื้อของวันนั้น พอผมได้เจอพี่เขา ผมทำหน้านิ่งๆ แต่ใจผมนี้เต้นไม่เป็นจังหวะเลยครับ ซึ่งพอผมทำแบบนี้บ่อยๆ พี่เขาก็เหมือนจะมีใจให้ผมหรือแอบชอบผมก็ไม่รู้ครับ แต่เขาดูมีอาการแปลก รุกรี้รุกรน แปลกๆทุกครั้งที่ผมไปซื้อของ หรือสั่งกาแฟ เพราะพี่เขาต้องชงกาแฟ ผมชอบเขามากครับ เขาน่ารักมาก แต่พอผ่านไป ผมไม่มีเวลาว่างไปซื้อของ ผมเลยไม่เจอพี่เขาไปเลยหลายเดือน ทุกครั้งพี่ผมเห็นหน้าพี่เขาผมรู้สึกว่ามีกำลังใจในการเรียนมากขึ้น มีกำลังใจสู้ต่อ แต่พอผ่านไปนานๆเข้าผมกับพี่เขาก็ไม่ได้เจอกันผมพยายามเข้าร้านสะดวกซื้อเพื่อไปเจอหรือเห็นหน้าเขาครับแต่ก็เจอบ้างไม่เจอบ้าง และพอเจอเขาผมก็ทำได้เพียงมองหน้าแล้วก็เก็บความรู้สึกไว้ครับ ทุกวันนี้ผมก็เก็บความรู้สึกไว้อยู่ครับ และความรู้สึกนั้นมันก็ค่อยๆลดลงจนแทบจะไม่หลงเหลือความรู้สึกแล้ว

   ผมมาเขียนให้ทุกคนอ่านในครั้งนี้ก็เพราะว่าผต้องการเก็บเรื่องแบบนี้ ความรู้สึกแบบนี้เอาไว้ครับ ว่าผมนั้นได้เจอคนที่ชอบ ได้รู้สึกใจเต้นแบบบอกไม่ถูก แม้ว่าความรักของผมมันจะไม่ได้เกิดขึ้น แต่เวลาที่ผ่านมานั้นผมมีความสุขมากครับ แค่เพื่อเห็นหน้าผมก็ดีใจแล้วครับ แค่นี้ผมว่าก็พอสำหรับผมแล้ว อีกเหตุผลหนึ่งคือผมนั้นจะต้องไปเรียนมหาวิทยาลัยและต้องย้ายไปอยู่ที่อื่นผมเลยอยากเก็บความรู้สึกนี้ ความทรงจำนี้ไว้แล้วเดินต่อไป

ขอบคุณทุกคนที่มาอ่านเรื่องของผมจนจบนะครับ แม้มันจะคล้ายนิยาย แต่มันคือสิ่งที่ผมเจอกับตัวผมเอง หากใครชอบเรื่องราวของผมสามารถคอมเม้นต์ ใต้โพสต์ได้เลยนะครับ  อมยิ้ม01อมยิ้ม01
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่