เเฟนไม่สนใจ ควรทำไงคะ เหมือนพยายามอยู่ฝ่ายเดียว

เเฟนไม่สนใจเลยค่ะ เเถมตอนนี้กำลังตั้งครรภ์คลอดเดือนหน้าเเล้วค่ะ เเล้วยิ่งเมินยิ่งไม่ถามว่ากินข้าวหรือยัง หิวมั้ย ไม่ชื่นชมที่ทำงานบ้าน ไม่เเม้เเต่จะสนใจความรู้สึกเล็กๆน้อยๆ ยิ่งท้องยิ่งรู้สึกน้อยใจหนักกว่าเดิมค่ะ เราพยายามเข้าใจนะคะว่าเขาทำงานมาเหนื่อย เเต่ทำไมเวลาอยู่กับเพื่อนเขาเต็มที่มากๆ อยู่ได้ยันตี 3 เเต่พออยู่กับเรา 3 ทุ่มก็บอกว่าง่วง ช่วงนี้ไม่ค่อยได้คุยกันเลยค่ะ เเอบรู้สึกว่าเงินที่ให้ลูกเขาหวงๆ เขาเหมือนไม่รักเรากับลูกเลย เสียเงินให้ลูกไม่ถึง 2,000 เขากลับนอยชีวิต ว่าไม่มีเงินเหลือเลย เเต่พอจะซื้อของให้ตัวเอง เขาไม่คิดอะไรเลยค่ะ เขาสามารถยืมเเม่เเบบรวดเร็ว เเต่พอเราขอเงินไปซื้อของให้ลูก เขากลับบอกว่าเงินไม่เหลือเลยเเล้วก็เหมือนนอยเรา เขากินข้าวกินน้ำอัดลม วันละเป็น100 เติมน้ำมันรถวันละ50 เเถมได้เงินค่าข้าวจากที่ทำงาน50 เขากลับบอกว่าไม่พอ เเม่ให้เงินวันละ120 เราเเค่พูดว่าเธอต้องประหยัดมากกว่านี้ มีเท่าไหร่ต้องกินเท่าที่มี ไม่ใช่ยืมเพื่อนเพื่อกินสิ่งที่อยาก ตอนนี้มันไม่ใช่เเค่ชีวิตคนคนเดียวเเล้วอะค่ะ ตอนนี้จะมีลูก อยากให้เขาคิดได้ ให้ดูเเลเราบ้าง เเต่กลับกลายเปนว่าเขาชอบงอลเราที่เราบ่นเขา เเล้วคนง้อต้องเป็นเรา ทั้งๆที่เขาควรเป็นคนง้อเรา เเต่เวลาเราเสียความรู้สึก รู้สึกเเย่ร้องไห้ เขายังไม่คิดที่จะมาปรอยเลย ไม่รู้เขาห่วงศักดิ์ศรีอะไร หรือเขาไม่ได้รักเราตั้งเเต่เเรกกันเเน่ ดึกๆเขาให้เราไปเป็นเพื่อนเข้าห้องน้ำหรืออะไรก็ตามเราตื่นได้หมด เขาป่วย เขาเจ็บเเผล เราดูเเลเขาดีมาตลอด เเต่พอเราขอบ้างเราปลุกเขาบ้าง เขากก็บอกว่าง่วง เราทุ่มเทกับเขามากไปหรือป่าว เราอดนอน เรายอมทำสิ่งที่เขาขอทั้งๆที่คนท้องควรได้พักผ่อน ตอนดึกที่เขาท้องเสีย เราต้องหายาให้กิน เรารักเขามาก ให้โอกาสเขามาก็หลายครั้ง เเล้วเวลาทะเลาะกันเขาชอบพูดไม่รักษาน้ำใจ ไล่ให้ไปเอาออก เเต่สุดท้ายเขาก็ทำเหมือนรักเรารักลูกไม่อยากให้เอาออก คือไม่เข้าใจกับผู้ชายคนนี้เลยค่ะ ตอนดูเเลก็ดูเเลไม่ดี เเต่พอจะเลิกก็ไม่ยอมเลิก เราเสียใจมากเเต่ก็ไม่อยากบอกพ่อเเม่ ไม่อยากให้เขาหนักใจมากกว่าเดิม เรายอมเสียอนาคตที่อยากจะเรียนเเพทย์ ยอมเสียทุกอย่างกับคนคนนี้ เราเป็นคนชอบดูของใช้ของลูก เเล้วก็ใช้เงินตัวเองเอฟ เพราะไม่อยากให้ลูกที่เกิดมารู้สึกว่าขาดอะไร ตอนนี้มีของเตรียมคลอดครบเเล้วค่ะ เเต่ตอนคลอดอาจจะต้องซื้อเพิ่ม วันนี้รู้สึกน้อยใจเเฟนอีกเเล้ว เลยอยากมาระบาย ตอนนี้กำลังจะเรียน ปวส.วันอาทิตย์ค่ะ จันทร์-ศุกร์ก็จะทำงาน(หลังจากที่ลูกเริ่มทานนมผงได้) ส่วนวันที่เราไปเรียน ก็จะให้เเม่เเฟนเป็นคนเลี้ยง ส่วนเเฟนก็ทำงาน ผ่อนรถ(รถพึ่งซื้อตอนรู้ว่าเรามีลูกนะคะ อันนี้ก็เป็นอีกเรื่องที่น้อยใจ) เพราะ เราต้องต้มไข่ไปกินที่ โรงเรียนวันละ 4 ฟอง ข้าวเปล่าก้อนละ 5 บาทเราประหยัดสุดๆ เเต่เขากลับสบายออกบิ๊กไบค์ เห้อเราน้อยใจเราขอพูดตรงๆ ไม่รู้มันเป็นเรื่องใหญ่หรือป่าว หรือเป็นเพราะท้องเลยนอย