ก่อนอื่นเราต้องบอกก่อนว่าที่บ้านเรามันทุรกันดารมาก จะไปที่ไหน ต้องมีรถส่วนตัว บ้านเราอยู่ในป่า ในหุบเขา ที่ตั้งคร่าวๆ ขอบอกแค่ว่า อยู่ที่หน้าหน่วยจัดการต้นน้ำคลองงู แห่งหนึ่งใน จ.กาญจนบุรี
สาเหตุที่เราอยากหนี
ขอเล่าย้อนไปตอนสมัยเด็กนะ ตอนนั้นเราอยู่กทม.
เราไม่แน่ใจว่าตอนนั้นเรากี่ขวบ แต่ตอนนั้นเรายังไม่เข้า รร. ตอนนั้น พ่อกับแม่เราทะเลาะกันทุกวัน จนล่าสุดแยกทางกัน เริ่มแรก เราอยู่กับแม่ มีวันนึงแม่ทำงานอยู่ที่โรงเย็บผ้าแห่งหนึ่ง ใน ซอย รร. บ้านนายผล หน้าปากซอยจะมีต้นตะขบ เราชอบกิน ทุกวันเราจะไปเล่นของเราเป็นประจำ แต่ก็มีอยู่วันนึง แม่เราออกมาตามอะนะ ถือสายพานออกมาด้วย แม่ใช้สายพานนั่นแหละ ฟาดเรากี่ทีนับไม่ได้หรอก แต่ที่รู้ๆคือ ตัวเราอ่ะ ลายไปทั้งตัว แล้ว แม่ ก็ดึงแขนเราเดินไปหาพ่อ ที่อยู่โรงงานอีกที่ พ่อเราทำงานในโรงงานผลิตสายพาน ตอนนั้นก็เป็นเวลาพัก พ่อเรานอนหลับอยู่ แม่เดินไปหยิบโทรศัพท์พ่อแล้วฟาดลงพื้น แล้วพ่อก็ตื่น โทรศัพท์พ่อพังแน่นอนอยู่แล้ว ฟาดแรงขนาดนั้น ยังไงก็พัง แม่ก็พูดขึ้นมาว่ากูโทรหาทำไมไม่รับ แล้วแม่ก็ดึงแขนเรา เหวี่ยงไปหาพ่อ...
แล้วแม่ก็ทะเลาะกันกับพ่อ สักพักนึง แม่ก็เดินหนีออกจากโรงงานไป เราบอกพ่อว่า แม่ตีหนู แต่พ่อหน้าจะเห็นรอยแล้วแหละ พ่ออุ้มเรา เดินไปหน้าปากซอย ไปหาพวกป้า ลุง ญาติพ่อที่มาทำงาน จากอีสาน ทุกคนเห็นรอยที่ตัวเราเต็มตัว เขาก็ด่าแม่สารพัด แต่เราจำไม่ได้หรอกว่าด่าว่าอะไร จำได้แค่ว่า เขาบอกพ่อให้ไปแจ้งความ.....เรื่องนี้ช่างมันเถอะ เราไม่อยากเล่าต่อ
เราเคย โดนแม่ไล่ออกจากห้องที่อพาร์ทเม้นท์แห่งหนึ่ง เพราะเราทำน้ำในลูกโป่งแตกแล้วมันหกใส่ที่นอน เราเลยไปเล่นห้องข้างๆ เพราะเขาเรียกให้ไป...
เราเคยโดนแม่ใช้ไม้แขวนเสื้อตี ตอนนั้นพ่อเรายังอยู่กับแม่ อยู่ทั้งๆที่ทะเลาะกันทุกวันน่ะแหละ ครั้งนั้น พ่อเราอุ้มเราเดินออกจากห้องไปหาย่าที่อีสานเลยนะ
แต่หลังจากนั้นเรากลับมา แม่เราก็ไปเอาเราคืน
ครั้งนึงพ่อมาหาเราที่ห้องพัก ตอนนั้นแม่ย้ายออกจากอพาร์ทเม้นท์แล้ว วันนั้นดึกมาก พ่อเรามาเคาะประตู ขอดูเรา ขอเจอเรา แม่ไม่ยอมให้เจอแล้วแม่ก็ปิดประตู แม่มานอน เราบอกกับแม่ว่า หนูคิดถึงพ่อ แล้วแม่ก็ไล่เราออกจากห้อง แม่ปิดประตู เราเลยวิ่งตามพ่อไป ดีที่ยังทันพ่อเดินไปได้ไม่ไกล
พอเถอะ เราไม่อยากพูดถึงมันอีกแล้ว
เราโตมาได้ทุกวันนี้ เพราะยาย ยายรับเรามาเลี้ยง ยายบอกว่าแม่ตีเรามากเกินไป จนกระทั้งเราจบ ม.6
เราขอยายไป กทม.จะไปอยู่กับพี่สาวเราก่อน เพื่อจะไปเรียนต่อ เราสอบแกทแพทไว้แล้ว เราโทรหาแม่ เพื่อขอเงินค่าสมัคร แม่บอกว่าไม่มี แล้วแม่ก็วางสายไปเลย พี่เราพากลับไปเยี่ยมพ่อที่อิสาน เราเลยพยายาม หางานเก็บเงิน เห้อ....แต่มันไม่ทันจริงๆ เราพลาดโอกาสที่จะได้เรียนไปแล้ว แต่เราก็ ทำงานต่อไป สัมคมภายนอกจากที่เคยอยู่แต่ในป่า ถึงเวลาเรียนไปเรียน วันหยุดไปไร่ ได้ออกมาชมโลกภายนอกแค่วันที่ได้ทัศนศึกษา และแข่งวิชาการ เราเลย อ่อน อ่อนต่อประสบการณ์ เชื่อคนง่าย ลองผิดลองถูกด้วยตัวเอง โดนเอาเปรียบ เราไม่มีเงินเก็บ เพราะค่าใช้จ่ายซึ่งเราก็พยายามประหยัดสุดๆแล้ว แต่ก็ไม่เคยจะเหลือ ค่าห้องที่ต้องเช่าเพราะไกลบ้านและมันมีกะดึกสุดท้ายมันไม่เคยเหลือ และเรา... เรามีแฟน เรามีลูก ใกล้คลอด เราเลยไปหาแม่ เราไม่ได้อยู่กับแม่มากี่ปีแล้วนะ ตั้งแต่ ป.1 1-2ปี 3-4ปี จะได้เจอหน้าแม่ที่แค่กลับมาเยี่ยมบ้านไม่ถึงเดือนครั้ง จนล่าสุดตั้งแต่ม.1ไม่ได้เจอหน้าแม่เลย เรากลับมาอยู่กับแม่ กับสามีใหม่แม่ พร้อมแฟนเรา แรกๆ แม่ไม่ค่อยด่าอะไร จนหลังๆมา หนักขึ้นๆ ด่าแม้แต่กระทั่งแฟนเราที่ทำงานให้ แต่แฟนเราก็ทน เพราะลูก เราได้กลับบ้านมาหายาย พร้อมแม่เรา แฟนเรา วันนึงเราทะเลาะกับแฟนเราแล้วอยู่ดีๆ แม่มาตบเราหลายครั้ง จบท้ายด้วยแม่ใช้ไม้กวาด ฟาดเราจนที่ขาเราเป็นสีม่วงช้ำ เราให้น้าดู น้าก็มาด่าแม่ว่ามันเกินไป
เห้ออ....ทุกวันนี้ เราโดนแม่ตบอยู่บ่อยครั้ง เราดูลูก ดึกดื่น ถ้าวันไหนเราตื่นสาย แม่จะด่าเราลั่นบ้าน ทำไมไม่ทำนู่นนี่ งานก็ไปทำได้ ถ้าจะทำ แม่ชอบบอกว่าเราขี้เกียจ ทั้งที่งานบ้านเราก็ทำตลอด แม่ไล่เราไปตายบ้าง ไปอยู่ไหนก็ไปบ้าง ต่างจากน้องเรา อยากได้อะไรแม่หาให้ ไม่เคยตบตีตบตี ล้างจานแค่ครั้งเดียว ชมจนข้ามปี และตอนนี้เรามีที่ไปแล้ว เราจะกลับไปหาพี่ หาพ่อ เราไม่อยากให้ลูกเราโตขึ้นในสภาพแวดล้อมแบบนี้ แต่พอเราจะไป กลับไม่ให้เราไป เราอยากไป เราไม่อยากอยู่ที่นี่เลย....
เราต้องทำยังไงถึงจะได้ไป.....
ให้น้าไปส่ง แม่ก็ไปด่าเขา.....
เราเก็บเสื้อผ้าแม่ก็ไปขนลงจากรถน้า
เรื่องปัญหากับแฟนเราตกลงกันไว้ว่า เขาจะช่วยอยู่ดูแลลูก ทำงานในไร่แทน ถ้าออกจากที่นี่ไปเราค่อยแยกทางกัน...ความจริงคือเราทั้งคู่จะเลิกกันนานแล้ว แค่ยังไม่ได้แยกกันไปเฉยๆ
ขออนุญาตไม่บอก เพราะคนจะเลิกมันมีเหตุผลของมันอยู่แล้ว แต่เราสองคนอยู่เพื่อลูก
แต่ตอนนี้เราออกไปไหนไม่ได้ เราเหมือนโดนขังเลย
เราทำอะไรไม่ได้เลย....
เราอยากไปหาพี่ เราอยากไปหาพ่อ หาอา😭😭😭
อยากออกไปจากที่นี่
สาเหตุที่เราอยากหนี
ขอเล่าย้อนไปตอนสมัยเด็กนะ ตอนนั้นเราอยู่กทม.
เราไม่แน่ใจว่าตอนนั้นเรากี่ขวบ แต่ตอนนั้นเรายังไม่เข้า รร. ตอนนั้น พ่อกับแม่เราทะเลาะกันทุกวัน จนล่าสุดแยกทางกัน เริ่มแรก เราอยู่กับแม่ มีวันนึงแม่ทำงานอยู่ที่โรงเย็บผ้าแห่งหนึ่ง ใน ซอย รร. บ้านนายผล หน้าปากซอยจะมีต้นตะขบ เราชอบกิน ทุกวันเราจะไปเล่นของเราเป็นประจำ แต่ก็มีอยู่วันนึง แม่เราออกมาตามอะนะ ถือสายพานออกมาด้วย แม่ใช้สายพานนั่นแหละ ฟาดเรากี่ทีนับไม่ได้หรอก แต่ที่รู้ๆคือ ตัวเราอ่ะ ลายไปทั้งตัว แล้ว แม่ ก็ดึงแขนเราเดินไปหาพ่อ ที่อยู่โรงงานอีกที่ พ่อเราทำงานในโรงงานผลิตสายพาน ตอนนั้นก็เป็นเวลาพัก พ่อเรานอนหลับอยู่ แม่เดินไปหยิบโทรศัพท์พ่อแล้วฟาดลงพื้น แล้วพ่อก็ตื่น โทรศัพท์พ่อพังแน่นอนอยู่แล้ว ฟาดแรงขนาดนั้น ยังไงก็พัง แม่ก็พูดขึ้นมาว่ากูโทรหาทำไมไม่รับ แล้วแม่ก็ดึงแขนเรา เหวี่ยงไปหาพ่อ...
แล้วแม่ก็ทะเลาะกันกับพ่อ สักพักนึง แม่ก็เดินหนีออกจากโรงงานไป เราบอกพ่อว่า แม่ตีหนู แต่พ่อหน้าจะเห็นรอยแล้วแหละ พ่ออุ้มเรา เดินไปหน้าปากซอย ไปหาพวกป้า ลุง ญาติพ่อที่มาทำงาน จากอีสาน ทุกคนเห็นรอยที่ตัวเราเต็มตัว เขาก็ด่าแม่สารพัด แต่เราจำไม่ได้หรอกว่าด่าว่าอะไร จำได้แค่ว่า เขาบอกพ่อให้ไปแจ้งความ.....เรื่องนี้ช่างมันเถอะ เราไม่อยากเล่าต่อ
เราเคย โดนแม่ไล่ออกจากห้องที่อพาร์ทเม้นท์แห่งหนึ่ง เพราะเราทำน้ำในลูกโป่งแตกแล้วมันหกใส่ที่นอน เราเลยไปเล่นห้องข้างๆ เพราะเขาเรียกให้ไป...
เราเคยโดนแม่ใช้ไม้แขวนเสื้อตี ตอนนั้นพ่อเรายังอยู่กับแม่ อยู่ทั้งๆที่ทะเลาะกันทุกวันน่ะแหละ ครั้งนั้น พ่อเราอุ้มเราเดินออกจากห้องไปหาย่าที่อีสานเลยนะ
แต่หลังจากนั้นเรากลับมา แม่เราก็ไปเอาเราคืน
ครั้งนึงพ่อมาหาเราที่ห้องพัก ตอนนั้นแม่ย้ายออกจากอพาร์ทเม้นท์แล้ว วันนั้นดึกมาก พ่อเรามาเคาะประตู ขอดูเรา ขอเจอเรา แม่ไม่ยอมให้เจอแล้วแม่ก็ปิดประตู แม่มานอน เราบอกกับแม่ว่า หนูคิดถึงพ่อ แล้วแม่ก็ไล่เราออกจากห้อง แม่ปิดประตู เราเลยวิ่งตามพ่อไป ดีที่ยังทันพ่อเดินไปได้ไม่ไกล
พอเถอะ เราไม่อยากพูดถึงมันอีกแล้ว
เราโตมาได้ทุกวันนี้ เพราะยาย ยายรับเรามาเลี้ยง ยายบอกว่าแม่ตีเรามากเกินไป จนกระทั้งเราจบ ม.6
เราขอยายไป กทม.จะไปอยู่กับพี่สาวเราก่อน เพื่อจะไปเรียนต่อ เราสอบแกทแพทไว้แล้ว เราโทรหาแม่ เพื่อขอเงินค่าสมัคร แม่บอกว่าไม่มี แล้วแม่ก็วางสายไปเลย พี่เราพากลับไปเยี่ยมพ่อที่อิสาน เราเลยพยายาม หางานเก็บเงิน เห้อ....แต่มันไม่ทันจริงๆ เราพลาดโอกาสที่จะได้เรียนไปแล้ว แต่เราก็ ทำงานต่อไป สัมคมภายนอกจากที่เคยอยู่แต่ในป่า ถึงเวลาเรียนไปเรียน วันหยุดไปไร่ ได้ออกมาชมโลกภายนอกแค่วันที่ได้ทัศนศึกษา และแข่งวิชาการ เราเลย อ่อน อ่อนต่อประสบการณ์ เชื่อคนง่าย ลองผิดลองถูกด้วยตัวเอง โดนเอาเปรียบ เราไม่มีเงินเก็บ เพราะค่าใช้จ่ายซึ่งเราก็พยายามประหยัดสุดๆแล้ว แต่ก็ไม่เคยจะเหลือ ค่าห้องที่ต้องเช่าเพราะไกลบ้านและมันมีกะดึกสุดท้ายมันไม่เคยเหลือ และเรา... เรามีแฟน เรามีลูก ใกล้คลอด เราเลยไปหาแม่ เราไม่ได้อยู่กับแม่มากี่ปีแล้วนะ ตั้งแต่ ป.1 1-2ปี 3-4ปี จะได้เจอหน้าแม่ที่แค่กลับมาเยี่ยมบ้านไม่ถึงเดือนครั้ง จนล่าสุดตั้งแต่ม.1ไม่ได้เจอหน้าแม่เลย เรากลับมาอยู่กับแม่ กับสามีใหม่แม่ พร้อมแฟนเรา แรกๆ แม่ไม่ค่อยด่าอะไร จนหลังๆมา หนักขึ้นๆ ด่าแม้แต่กระทั่งแฟนเราที่ทำงานให้ แต่แฟนเราก็ทน เพราะลูก เราได้กลับบ้านมาหายาย พร้อมแม่เรา แฟนเรา วันนึงเราทะเลาะกับแฟนเราแล้วอยู่ดีๆ แม่มาตบเราหลายครั้ง จบท้ายด้วยแม่ใช้ไม้กวาด ฟาดเราจนที่ขาเราเป็นสีม่วงช้ำ เราให้น้าดู น้าก็มาด่าแม่ว่ามันเกินไป
เห้ออ....ทุกวันนี้ เราโดนแม่ตบอยู่บ่อยครั้ง เราดูลูก ดึกดื่น ถ้าวันไหนเราตื่นสาย แม่จะด่าเราลั่นบ้าน ทำไมไม่ทำนู่นนี่ งานก็ไปทำได้ ถ้าจะทำ แม่ชอบบอกว่าเราขี้เกียจ ทั้งที่งานบ้านเราก็ทำตลอด แม่ไล่เราไปตายบ้าง ไปอยู่ไหนก็ไปบ้าง ต่างจากน้องเรา อยากได้อะไรแม่หาให้ ไม่เคยตบตีตบตี ล้างจานแค่ครั้งเดียว ชมจนข้ามปี และตอนนี้เรามีที่ไปแล้ว เราจะกลับไปหาพี่ หาพ่อ เราไม่อยากให้ลูกเราโตขึ้นในสภาพแวดล้อมแบบนี้ แต่พอเราจะไป กลับไม่ให้เราไป เราอยากไป เราไม่อยากอยู่ที่นี่เลย....
เราต้องทำยังไงถึงจะได้ไป.....
ให้น้าไปส่ง แม่ก็ไปด่าเขา.....
เราเก็บเสื้อผ้าแม่ก็ไปขนลงจากรถน้า
เรื่องปัญหากับแฟนเราตกลงกันไว้ว่า เขาจะช่วยอยู่ดูแลลูก ทำงานในไร่แทน ถ้าออกจากที่นี่ไปเราค่อยแยกทางกัน...ความจริงคือเราทั้งคู่จะเลิกกันนานแล้ว แค่ยังไม่ได้แยกกันไปเฉยๆ
ขออนุญาตไม่บอก เพราะคนจะเลิกมันมีเหตุผลของมันอยู่แล้ว แต่เราสองคนอยู่เพื่อลูก
แต่ตอนนี้เราออกไปไหนไม่ได้ เราเหมือนโดนขังเลย
เราทำอะไรไม่ได้เลย....
เราอยากไปหาพี่ เราอยากไปหาพ่อ หาอา😭😭😭