เราทำธุรกิจล้มค่ะ เมื่อเดือนก่อน ก่อให้เกืดหนี้สองล้านบาท เจ้าหนี้เป็นบุคคลค่ะ ตอนนี้เจรจาหยุดดอกแล้วบางส่วน แต่บางส่วนยังต้องจ่าย บางส่วน เขารอได้ค่ะ แต่ไม่นาน ก่อนหน้านี้เรามีรายได้จากธุรกิจส่วนตัวเดือนละ250,000-300,000 เป็นกำไรสุทธิค่ะ แต่ตอนนี้รายได้ลดเหลือแค่เดือนละห้าหกหมื่นค่ะ ซึ่งถ้าจ่ายดอกเงินที่กู้มาก็หมดแล้ว
เหนื่อยจังค่ะ ในแต่ละวันไม่อยากตื่นขึ้นมาเลย เราอยากย้อนเวลากลับไปตอนที่ไม่มีหนี้ค่ะ เราจะไม่กู้มาลงทุนทำอะไรเลย เราจะอยู่แบบรายได้น้อย แต่ไม่มีหนี้ดีกว่า ตอนนั้นคิดแต่จะก้าวกระโดด พลาดมาเลยหนักเลยค่ะ เราตัวคนเดียว ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่นานแล้ว ไม่มีใครมาซัพพอร์ต เราคิดเอง ทำเอง ล้มมา ปรึกษาใครไม่ได้เลยค่ะ บางทีนั่งนิ่งๆ น้ำตาก็ไหล ทุกวันนี้ทำงานไปใช้แต่ดอกเบี้ยค่ะ ทำยังไงจะผ่านไปได้ค่ะ เราจะไม่สามารถลืมตาอ้าปากได้อีกแล้วแต่ๆค่ะเพราะทำงานไม่มีเก็บไปตัดต้นเลย จ่ายแต่ดอก ก็ต้องเป็นหนี้ตลอดชีวิต เราท้อค่ะ ไม่ได้อยากฆ่าตัวตายนะคะ แค่ไม่รู้จะเริ่มใหม่ยังไงดี
เราไม่สามารถกู้ธนาคารได้ค่ะ เราเคยมีหนี้เสียจากบัตรเครดิต ซึ่งตอนนี้ชำระไปหมดแล้ว นั่นคือเหตุผลที่เราไปกู้เงินบุคคล แต่ไม่ใช่เงินกู้นอกระบบนะคะ เป็นเงินเพื่อนฝูง ยืมคนละนิดหน่อยรวมกันได้ก้อนใหญ่ ทีนี้ ประเด็นคือ เราเกรงใจเพื่อนค่ะ เราคิดว่าเงินเขา เขาก็ต้องการดอกเบี้ย เราเลยต้องส่งดอกเบี้ยให้เพื่อนที่ไม่ค่อนสนิทก่อน ส่วนเพื่อนสนิทยังคงเข้าใจและรอได้ แต่อย่างที่กล่าวไปข้างต้น ว่าอาจจะรอได้ไม่นาน เพราะเศรษฐกิจตอนนี้ทุกคนก็แย่ ประเด็นคือตอนนี้ถ้าต้องลุกขึ้นยืนใหม่อีกครั้ง ต้องใช้หนี้เพื่อนที่ดอกยังเดินก่อนค่ะ รายได้ตอนนี้พอจ่ายแค่ดอก ถ้าหยุดดอกอาจจะเก็บเงินไปคืนต้นได้ แต่ดอกหยุดไม่ได้ค่ะ คุยกันแล้ว เพราะเขาไม่ได้เก็บดอกทั้งหมด เขาเก็บแค่ครึ่งนึงแล้ว เขาก็เดือดร้อน ต้องใช้เงิน เงินต้นก็ไม่มีคืน ดังนั้นดอกต้องไปก่อน เพื่อให้เขาไว้ใช้จ่าย
พิมพ์ ไปก็ งง เองละคะ สมองทุกวันนี้เบลอๆ ตื่นมามีแต่คำว่าหนี้ๆๆ ลอยในหัว เราจะผ่านมันไปยังไงดีค่ะ ขอแท็กสุขภาพจิตนะคะ เพราะตอนนี้เครียดหนักจนนอนไม่ได้ ทั้งหมี่ง่วงมากตาจะปิด แต่สมองถูกกระตุ้นด้วยความคิดอยู่ตลอดเวลา
ใครไม่ไหวกับชีวิตตอนนี้กันบ้างค่ะ
เหนื่อยจังค่ะ ในแต่ละวันไม่อยากตื่นขึ้นมาเลย เราอยากย้อนเวลากลับไปตอนที่ไม่มีหนี้ค่ะ เราจะไม่กู้มาลงทุนทำอะไรเลย เราจะอยู่แบบรายได้น้อย แต่ไม่มีหนี้ดีกว่า ตอนนั้นคิดแต่จะก้าวกระโดด พลาดมาเลยหนักเลยค่ะ เราตัวคนเดียว ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่นานแล้ว ไม่มีใครมาซัพพอร์ต เราคิดเอง ทำเอง ล้มมา ปรึกษาใครไม่ได้เลยค่ะ บางทีนั่งนิ่งๆ น้ำตาก็ไหล ทุกวันนี้ทำงานไปใช้แต่ดอกเบี้ยค่ะ ทำยังไงจะผ่านไปได้ค่ะ เราจะไม่สามารถลืมตาอ้าปากได้อีกแล้วแต่ๆค่ะเพราะทำงานไม่มีเก็บไปตัดต้นเลย จ่ายแต่ดอก ก็ต้องเป็นหนี้ตลอดชีวิต เราท้อค่ะ ไม่ได้อยากฆ่าตัวตายนะคะ แค่ไม่รู้จะเริ่มใหม่ยังไงดี
เราไม่สามารถกู้ธนาคารได้ค่ะ เราเคยมีหนี้เสียจากบัตรเครดิต ซึ่งตอนนี้ชำระไปหมดแล้ว นั่นคือเหตุผลที่เราไปกู้เงินบุคคล แต่ไม่ใช่เงินกู้นอกระบบนะคะ เป็นเงินเพื่อนฝูง ยืมคนละนิดหน่อยรวมกันได้ก้อนใหญ่ ทีนี้ ประเด็นคือ เราเกรงใจเพื่อนค่ะ เราคิดว่าเงินเขา เขาก็ต้องการดอกเบี้ย เราเลยต้องส่งดอกเบี้ยให้เพื่อนที่ไม่ค่อนสนิทก่อน ส่วนเพื่อนสนิทยังคงเข้าใจและรอได้ แต่อย่างที่กล่าวไปข้างต้น ว่าอาจจะรอได้ไม่นาน เพราะเศรษฐกิจตอนนี้ทุกคนก็แย่ ประเด็นคือตอนนี้ถ้าต้องลุกขึ้นยืนใหม่อีกครั้ง ต้องใช้หนี้เพื่อนที่ดอกยังเดินก่อนค่ะ รายได้ตอนนี้พอจ่ายแค่ดอก ถ้าหยุดดอกอาจจะเก็บเงินไปคืนต้นได้ แต่ดอกหยุดไม่ได้ค่ะ คุยกันแล้ว เพราะเขาไม่ได้เก็บดอกทั้งหมด เขาเก็บแค่ครึ่งนึงแล้ว เขาก็เดือดร้อน ต้องใช้เงิน เงินต้นก็ไม่มีคืน ดังนั้นดอกต้องไปก่อน เพื่อให้เขาไว้ใช้จ่าย
พิมพ์ ไปก็ งง เองละคะ สมองทุกวันนี้เบลอๆ ตื่นมามีแต่คำว่าหนี้ๆๆ ลอยในหัว เราจะผ่านมันไปยังไงดีค่ะ ขอแท็กสุขภาพจิตนะคะ เพราะตอนนี้เครียดหนักจนนอนไม่ได้ ทั้งหมี่ง่วงมากตาจะปิด แต่สมองถูกกระตุ้นด้วยความคิดอยู่ตลอดเวลา