สวัสดีค่ะ ชาวพันทิปทุกท่าน🤗
วันนี้นั่งทำงานอยู่แล้วมองไปที่ภาพวาดที่ติดผนัง จู่ๆก็นึกถึงเรื่องๆนึงเมื่อนานมาแล้วน่าจะซักตอนมอต้นมั้ง
วันนั้นในวิชาภาษาไทย ครูเอาภาพๆนึงมาติดหน้าห้องเป็นภาพดอกไม้หลากสี และตุ๊กตารูปนางฟ้าพลาสติกปักอยู่บนดอกไม้ โดยครูสั่งว่า “ให้บรรยายความรู้สึกต่อภาพนี้แล้วมาส่งครู”
ฉันจึงเขียนบรรยายประมาณว่า ความแตกต่างของคนในสังคมก็เหมือนดอกไม้หลากสีที่อยู่ร่วมกันได้รวมถึงตุ๊กตาพลาสติกที่เปรียบเสมือน คนต่างชาติ ต่างเผ่าพันธ์ุแต่ก็อยู่ร่วมกับดอกไม้ได้แม้จะมาจากต่างที่และต่างชนิดกัน แต่ก็สามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างสวยงาม (บรรยายเท่าที่จำได้นะคะแต่จำได้ว่าเขียนไปหน้ากระดาษนึง)
....เมื่อทุกคนส่งและครูนำไปตรวจ วันต่อมาครูนำมาคืนทีละคน และกล่าวชื่นชมผลงานของเพื่อนคนนึงว่า บรรยายออกมาได้ดีเพราะ บรรยายถึงกลีบดอกไม้ที่โอบอุ้มเกสรไว้ เสมือนแม่ที่ใช้กิ่งก้านและดอกใบเลี้ยงดูลูก เมื่อจบ ก็ทิ้งท้ายว่าแบบนี้บรรยายได้ดีมาก ไม่ใช่บางคนมาพูดถึงตุ๊กตาอะไรก็ไม่รู้ เค้าให้บรรยายดอกไม้
มาถึงตรงนี้ฉันไม่ได้รู้สึกอิจฉาเพื่อนเลย ที่ครูชมเพราะจินตนาการและความรู้สึกต่อภาพๆนึงของคนเรา ยังไงก็ไม่มีทางเหมือนกัน แต่ในเมื่อในภาพมีตุ๊กตา หากเพื่อนทุกคนในห้องไม่กล่าวถึง แต่ฉันกล่าว
ทำไมจึงเป็นสิ่งผิด? และในเมื่อครูเป็นคนนำภาพนี้มาย่อมเห็นตุ๊กตาในภาพอยู่แล้ว ทำไมการบรรยายถึงตุ๊กตาในภาพ ถึงกลายเป็นคำว่า “พูดถึงตุ๊กตาอะไรก็ไม่รู้”
....เรื่องนี้ยังคงเป็นความสงสัยในวัยเด็กของฉันเสมอมา
ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตรงนี้ค่ะ😁
เมื่อครูให้บรรยายรูปภาพ และจินตนาการของฉันเป็นสิ่งที่ไม่ถูกใจ(เรื่องสงสัยวัยเด็ก)
วันนี้นั่งทำงานอยู่แล้วมองไปที่ภาพวาดที่ติดผนัง จู่ๆก็นึกถึงเรื่องๆนึงเมื่อนานมาแล้วน่าจะซักตอนมอต้นมั้ง
วันนั้นในวิชาภาษาไทย ครูเอาภาพๆนึงมาติดหน้าห้องเป็นภาพดอกไม้หลากสี และตุ๊กตารูปนางฟ้าพลาสติกปักอยู่บนดอกไม้ โดยครูสั่งว่า “ให้บรรยายความรู้สึกต่อภาพนี้แล้วมาส่งครู”
ฉันจึงเขียนบรรยายประมาณว่า ความแตกต่างของคนในสังคมก็เหมือนดอกไม้หลากสีที่อยู่ร่วมกันได้รวมถึงตุ๊กตาพลาสติกที่เปรียบเสมือน คนต่างชาติ ต่างเผ่าพันธ์ุแต่ก็อยู่ร่วมกับดอกไม้ได้แม้จะมาจากต่างที่และต่างชนิดกัน แต่ก็สามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างสวยงาม (บรรยายเท่าที่จำได้นะคะแต่จำได้ว่าเขียนไปหน้ากระดาษนึง)
....เมื่อทุกคนส่งและครูนำไปตรวจ วันต่อมาครูนำมาคืนทีละคน และกล่าวชื่นชมผลงานของเพื่อนคนนึงว่า บรรยายออกมาได้ดีเพราะ บรรยายถึงกลีบดอกไม้ที่โอบอุ้มเกสรไว้ เสมือนแม่ที่ใช้กิ่งก้านและดอกใบเลี้ยงดูลูก เมื่อจบ ก็ทิ้งท้ายว่าแบบนี้บรรยายได้ดีมาก ไม่ใช่บางคนมาพูดถึงตุ๊กตาอะไรก็ไม่รู้ เค้าให้บรรยายดอกไม้
มาถึงตรงนี้ฉันไม่ได้รู้สึกอิจฉาเพื่อนเลย ที่ครูชมเพราะจินตนาการและความรู้สึกต่อภาพๆนึงของคนเรา ยังไงก็ไม่มีทางเหมือนกัน แต่ในเมื่อในภาพมีตุ๊กตา หากเพื่อนทุกคนในห้องไม่กล่าวถึง แต่ฉันกล่าว
ทำไมจึงเป็นสิ่งผิด? และในเมื่อครูเป็นคนนำภาพนี้มาย่อมเห็นตุ๊กตาในภาพอยู่แล้ว ทำไมการบรรยายถึงตุ๊กตาในภาพ ถึงกลายเป็นคำว่า “พูดถึงตุ๊กตาอะไรก็ไม่รู้”
....เรื่องนี้ยังคงเป็นความสงสัยในวัยเด็กของฉันเสมอมา
ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตรงนี้ค่ะ😁