ขอวิธีทำใจกับคนรักที่เราก็รู้อยู่แล้วว่าสักวันนึงต้องแยกจากกันหน่อยครับ

สวัสดีครับ ผมเป็นนักศึกษาทดลองงานจากต่างจังหวัดที่ต้องเข้ามาทำงานในกรุงเทพเป็นเวลา 1 ปีครับ แล้วช่วงที่ผมทำงานอยู่ที่กรุงเทพได้ประมาณ 6 เดือน ผมก็ได้ไปเที่ยวสังสรรค์กับเพื่อนที่ร้านแห่งหนึ่งครับ แล้วเพื่อนผมก็พาแฟนมาด้วย แฟนเพื่อนก็มากับเพื่อนผู้หญิงคนนึงครับ เธอหน้าตาน่ารักดี และทำงาน อาศัยใช้ชีวิตอยู่ในกรุงเทพ แต่ตอนแรกที่เจอผมก็ไม่ได้คิดอะไรนะครับ จนถึงเวลาใกล้จะกลับกัน แฟนเพื่อนผมก็เดินมาพร้อมเพื่อนเขาแล้วขอไลน์ผม เค้าบอกว่าเพื่อนเค้าชอบผม ตอนนั้นผมก็ให้ไปโดยไม่คิดอะไรครับ แต่หลังจากวันนั้นเค้าก็ทักมาคุยเรื่อยๆจนผมเหมือนจะเริ่มหวั่นไหว แล้วก็พยายามหาโอกาสนัดเจอกับเค้าบ่อยๆ จนได้ผูกพันกับเค้าเหมือนแฟนกันครับ ความสัมพันธ์นี้ก็ดีมาเรื่อยๆตลิด 4-5 เดือนที่ผ่านมาครับ จนเวลาเหลือแค่ไม่กี่เดือนที่ผมต้องกลับ เค้าก็เริ่มตีตัวออกห่างจากผม แต่ก็ยังทักมาบอกคิดถึง ยังโทรมาหาบ้าง แล้วก็บอกว่าเป็นห่วงและหวังดีกับผมมาก แต่ผมก็ไปรู้มาว่าตอนนี้มีผู้ชายมาจีบเค้าแล้วเค้าก็คุยด้วย แต่เค้าก็ยังทักมาบอกคิดถึงผมอยู่บ้างเป็นบางครั้ง แต่ครั้งล่าสุดผมก็ได้บอกว่าให้เค้าไปกับจริงจังกับคนที่เค้าคุยด้วยตอนนี้ดีกว่า และได้บอกลาเค้าไปทั้งที่ใจผมยังรักเค้ามาก แล้วหลังจากนั้นผมก็ไม่ได้คุยกับเค้าอีกเลย แต่ผมก็รู้ดีว่าอีกไม่นานผมก็ต้องกลับไปต่างจังหวัดแล้ว ผมดีใจที่มีคนดีๆเข้ามาจีบเค้า แต่ก็เสียใจมากๆอยู่เหมือนกันครับ แต่ในมุมมองเรื่องนี้ของผมคือ ผมต้องปล่อยเธอไปและออกจากชีวิตเธอ ยอมเป็นฝ่ายที่เสียใจเพื่อที่จะให้เธอเจอคนดีๆ จนถึงตอนนี้ผมเหลือเวลาไม่ถึงเดือนก็ต้องกลับไปแล้ว แต่ผมยังเสียใจเรื่องเค้าอยู่เลยครับ ใครพอจะแนะนำวิธีคิดยังไงให้เสียใจน้อยลงมั้ยครับ 😢