แท่นขุดเจาะกลางมหาสมุทธ ทีมงานนึงได้รับภารกิจไปขุด
ผู้จัดการ "ไม่ต้องทำประกันละกัน ไปขุดเดี๋ยวก็เจอสัตว์ประหลาดลึกลับมาฆ่าอยู่ดี"
หัวหน้า "แต่เรายังไม่อยากตาย"
วิศวกร "ผู้จัดการเขาแค่พูดเรื่องจริง ทำมาเป็นคิดจริงจังไปได้"
หัวหน้า "ตกลงคือพวกเราไม่ต้องคิดมากกันไปสินะ"
ภารโรง "เราก็ไม่ค่อยรู้ไรเท่าไหร่ ว่าไงก็ว่าตามกันละกัน"
ทั้งหมดลงสู่แท่นแล้ววันแรกก็เปิดเพลงไรไปชิว ๆ
นักวิทยาศาสตร์ "เค งั้นเราไปแปรงฟันก่อนละกัน"
วิศวกร "ห้องน้ำอยู่ด้านล่าง ถ้าไม่ได้กลับขึ้นมาก็ลากันตรงนี้ละกันนะ"
นักวิทย์ฯ "เคบาย"
ขณะกำลังแปรงฟันอยู่นั้น ก็มีวิญญานสัตว์ประหลาดโผล่มา
วิญญาณฯ "เราเป็นสัตว์ประหลาดใต้มหาสมุทธ เราสามารถถอดวิญญาณได้"
นักวิทย์ฯ "เค จะพังแท่นแล้วดิ ใช่มะ"
วิญญาณฯ "สองจิตสองใจอะนะ พังดีไม่พังดี"
ทั้งหมดเลยประชุมกัน
หัวหน้า "เราก็ไม่ชอบเจ้าของบริษัทเป็นทุนเดิมอยู่แล้วอะนะ"
วิญญาณฯ "เค งั้นตกลงพังใช่มะ"
ภารโรง "เรายังไงก็ได้ พังก็ดี คงได้เงินชดเชยแล้วได้หยุดพักซักสัปดาห์"
วิญญาณฯ "พักยาวงี้วางแผนไปเที่ยวเลยดีกว่า"
ภารโรง "กะไปนั่งชิว ๆ แถวดอยไรเงี้ย"
วิศวกร "จริง ๆ เห็นบริษัททำคว้ากคอมพิวเตอร์รับสมัครคนอยู่นะ ทำเดือนละวันเอง ลองไปสมัครกันดูมะ"
ก็ตามนั้น ทุกคนก็ไปสมัครงาน
ฝ่ายบุคคล "พวกเจ้าทำงานวิจัยกันได้แน่นอน เรารับหมดเบย"
วิญญาณฯ "แต่เราไม่มีพื้นฐานน่ะ"
ฝ่ายบุคคล "นี่เทคโนโลยีใหม่ไม่มีใครรู้ทั้งนั้นแหละ เดี๋ยวทางเราแจกหนังสือให้ไปอ่านกัน"
ทั้งหมดเลยไปนั่งชิวที่ร้านกาแฟแถวดอย และอ่านหนังสือที่ได้มากัน
หัวหน้า "จริง ๆ ก็ไม่ยากไร เราว่าเราสามารถออกแบบได้แล้วล่ะ"
ภารโรง "เราคิดค้นแบบเล็กกว่าคว้ากได้แล้ว"
ทันใดนั้นเองก็มีกลุ่มคนบุกมาปล้นหมู่บ้านแถวนั้น
วิศวกร "ขนาดที่ห่างไกลงี้ยังมีคนมารุกรานอีกอะนะ"
ชาวบ้าน "เราจะไม่หนีไปไหน เราจะสู้"
นักวิทย์ฯ "ดี เราจะสอนการต่อสู้พวกเจ้าเอง ว่าแต่มีใครใช้ปืนเป็นบ้าง"
ชาวบ้าน 88 "อย่าว่าแต่ปืนเลย ให้ขับเครื่องบินขับไล่เราก็ทำได้"
วิญญาณฯ "แย่เลย เรามีแต่เครื่องบินทิ้งระเบิด"
หลังจากผ่านความทุลักทุเล ทั้งหมดก็พร้อมในการต่อสู้ละ
ฝ่ายรุกราน "เราเห็นพวกท่านเตรียมพร้อมงี้ เราเลยไม่รุกรานละ จะมาเป็นขี้ข้าพวกท่าน"
ชาวบ้าน "ดีมาก จงแยกกันมารับใช้แต่ละคน อัตราส่วน 3 คนต่อชาวบ้าน 1 คน"
ฝ่ายรุกราน "แต่เรามีคนไม่ถึงขนาดนั้น"
ชาวบ้าน "เอ๊า แล้วมัวมาบื้อไรอยู่ตรงนี้ ไปหาคนมาเพิ่มดิ"
นิทานก่อนนอน 50
ผู้จัดการ "ไม่ต้องทำประกันละกัน ไปขุดเดี๋ยวก็เจอสัตว์ประหลาดลึกลับมาฆ่าอยู่ดี"
หัวหน้า "แต่เรายังไม่อยากตาย"
วิศวกร "ผู้จัดการเขาแค่พูดเรื่องจริง ทำมาเป็นคิดจริงจังไปได้"
หัวหน้า "ตกลงคือพวกเราไม่ต้องคิดมากกันไปสินะ"
ภารโรง "เราก็ไม่ค่อยรู้ไรเท่าไหร่ ว่าไงก็ว่าตามกันละกัน"
ทั้งหมดลงสู่แท่นแล้ววันแรกก็เปิดเพลงไรไปชิว ๆ
นักวิทยาศาสตร์ "เค งั้นเราไปแปรงฟันก่อนละกัน"
วิศวกร "ห้องน้ำอยู่ด้านล่าง ถ้าไม่ได้กลับขึ้นมาก็ลากันตรงนี้ละกันนะ"
นักวิทย์ฯ "เคบาย"
ขณะกำลังแปรงฟันอยู่นั้น ก็มีวิญญานสัตว์ประหลาดโผล่มา
วิญญาณฯ "เราเป็นสัตว์ประหลาดใต้มหาสมุทธ เราสามารถถอดวิญญาณได้"
นักวิทย์ฯ "เค จะพังแท่นแล้วดิ ใช่มะ"
วิญญาณฯ "สองจิตสองใจอะนะ พังดีไม่พังดี"
ทั้งหมดเลยประชุมกัน
หัวหน้า "เราก็ไม่ชอบเจ้าของบริษัทเป็นทุนเดิมอยู่แล้วอะนะ"
วิญญาณฯ "เค งั้นตกลงพังใช่มะ"
ภารโรง "เรายังไงก็ได้ พังก็ดี คงได้เงินชดเชยแล้วได้หยุดพักซักสัปดาห์"
วิญญาณฯ "พักยาวงี้วางแผนไปเที่ยวเลยดีกว่า"
ภารโรง "กะไปนั่งชิว ๆ แถวดอยไรเงี้ย"
วิศวกร "จริง ๆ เห็นบริษัททำคว้ากคอมพิวเตอร์รับสมัครคนอยู่นะ ทำเดือนละวันเอง ลองไปสมัครกันดูมะ"
ก็ตามนั้น ทุกคนก็ไปสมัครงาน
ฝ่ายบุคคล "พวกเจ้าทำงานวิจัยกันได้แน่นอน เรารับหมดเบย"
วิญญาณฯ "แต่เราไม่มีพื้นฐานน่ะ"
ฝ่ายบุคคล "นี่เทคโนโลยีใหม่ไม่มีใครรู้ทั้งนั้นแหละ เดี๋ยวทางเราแจกหนังสือให้ไปอ่านกัน"
ทั้งหมดเลยไปนั่งชิวที่ร้านกาแฟแถวดอย และอ่านหนังสือที่ได้มากัน
หัวหน้า "จริง ๆ ก็ไม่ยากไร เราว่าเราสามารถออกแบบได้แล้วล่ะ"
ภารโรง "เราคิดค้นแบบเล็กกว่าคว้ากได้แล้ว"
ทันใดนั้นเองก็มีกลุ่มคนบุกมาปล้นหมู่บ้านแถวนั้น
วิศวกร "ขนาดที่ห่างไกลงี้ยังมีคนมารุกรานอีกอะนะ"
ชาวบ้าน "เราจะไม่หนีไปไหน เราจะสู้"
นักวิทย์ฯ "ดี เราจะสอนการต่อสู้พวกเจ้าเอง ว่าแต่มีใครใช้ปืนเป็นบ้าง"
ชาวบ้าน 88 "อย่าว่าแต่ปืนเลย ให้ขับเครื่องบินขับไล่เราก็ทำได้"
วิญญาณฯ "แย่เลย เรามีแต่เครื่องบินทิ้งระเบิด"
หลังจากผ่านความทุลักทุเล ทั้งหมดก็พร้อมในการต่อสู้ละ
ฝ่ายรุกราน "เราเห็นพวกท่านเตรียมพร้อมงี้ เราเลยไม่รุกรานละ จะมาเป็นขี้ข้าพวกท่าน"
ชาวบ้าน "ดีมาก จงแยกกันมารับใช้แต่ละคน อัตราส่วน 3 คนต่อชาวบ้าน 1 คน"
ฝ่ายรุกราน "แต่เรามีคนไม่ถึงขนาดนั้น"
ชาวบ้าน "เอ๊า แล้วมัวมาบื้อไรอยู่ตรงนี้ ไปหาคนมาเพิ่มดิ"