เราเป็นวัยรุ่นวัย 18ปี กำลังจะเข้ามหาลัย
ตั้งแต่คุณยายติดเตียง (92ปี)เรามีมุมมองเรื่องการจากลาและการตายมาในหัวตลอด คือเรารู้เราไม่ค่อยปล่อยวางเท่าไหร่ ไม่อยากจากกันไปเลย เรารักเขามากๆ ตอนนี้พยายามปล่อยวาง ได้แค่ภาวนาว่าวันที่ยายไปขอให้ไปแบบสบายๆเนอะ วันนั้นเราคงใจสลาย แต่ทุกคนต้องเจอกัลการสูญเสียหมดแหละ ไม่ว่ายาย พ่อ แม่ พี่ ร้อง เพื่อน สุดท้ายก็ถึงเรา
แต่อีกความคิดนึงอีกคือแล้วถ้าถึงตาเราหละเราจะเป็นยังไง ทรมาณมั้ยนะ ถึงจุดนั้นร่างกายเราคงทำอะไรไม่ไหว แล้วก็คงปลงเองแหละ เคยถามยายเหมือยกันกลัวตายมั้ย ยายบอกว่าไม่ พี่ชายแกเสีย แกเศร้า แต่ไม่ร้องไห้เลย เหมือนแกผ่านอะไรมาเยอะมากอะเนอะ
ช่วงนี้จะจบม.6ต้องจากเพื่อน เราก้รู้สึกจะแยกย้ายทำงานสร้างครอบครัว เวลาผ่านไปไวมาก เราอยากหยุดเวลาจังเลย ไม่อยากแก่ ไม่อยากอยู่โดดเดี่ยว ไม่ ยากตายไปแบบทรมาณ หรือไม่ก็ตายแบบไม่มีใครเคียงข้าง อยากอยู่กับทุกคนนานๆจังเลยเนอะ
อยากให้มีชาติหน้าด้วยซ้ำ555 ถึงแม้วิทยาศาสตร์จะบอกว่าเรามีแค่ชาติเดียว ตายไปก็เป็นโมเลกุล อะตอม ในอากาศ วนเวียนในโลกใบนี้ แต่ก็เนอะ คิดแล้วเศร้า ยังแอบนึกเลย เราป่วยเปล่าเนี่ย
ความคิดแบบนี้อยู่ในหัวเรามาหลายเดือนละ สุดท้ายเราต้อง ป่วย แก่ และตายไป ทำไมกันนะ คิดแล้วก็เศร้าใจจัง ตอนพิมก็น้ำตาซึม 🥺
บางคนบอกนี่คือความหมายของชีวิต มีอยู่ ดับไป มีหนึ่งขีวิต ใช้ให้เต็มที่ แล้วเราจะไม่เสียดายทีหลัง คิดว่าคงจริงแหละ ก่อนร่างกายเราจะทำอะไรไม่ได้ 5555 คือคิดแล้วหดหู่นะ แต่ว่าทำไรไม่ได้ เลยมาระบาย เผื่อมีคนคิดเหมือนกัน
ทำไมเราถึงคิดวนในหัวว่าซักวันเราและทุกคนต่างต้องตายและหายไปจากโลกนี้
ตั้งแต่คุณยายติดเตียง (92ปี)เรามีมุมมองเรื่องการจากลาและการตายมาในหัวตลอด คือเรารู้เราไม่ค่อยปล่อยวางเท่าไหร่ ไม่อยากจากกันไปเลย เรารักเขามากๆ ตอนนี้พยายามปล่อยวาง ได้แค่ภาวนาว่าวันที่ยายไปขอให้ไปแบบสบายๆเนอะ วันนั้นเราคงใจสลาย แต่ทุกคนต้องเจอกัลการสูญเสียหมดแหละ ไม่ว่ายาย พ่อ แม่ พี่ ร้อง เพื่อน สุดท้ายก็ถึงเรา
แต่อีกความคิดนึงอีกคือแล้วถ้าถึงตาเราหละเราจะเป็นยังไง ทรมาณมั้ยนะ ถึงจุดนั้นร่างกายเราคงทำอะไรไม่ไหว แล้วก็คงปลงเองแหละ เคยถามยายเหมือยกันกลัวตายมั้ย ยายบอกว่าไม่ พี่ชายแกเสีย แกเศร้า แต่ไม่ร้องไห้เลย เหมือนแกผ่านอะไรมาเยอะมากอะเนอะ
ช่วงนี้จะจบม.6ต้องจากเพื่อน เราก้รู้สึกจะแยกย้ายทำงานสร้างครอบครัว เวลาผ่านไปไวมาก เราอยากหยุดเวลาจังเลย ไม่อยากแก่ ไม่อยากอยู่โดดเดี่ยว ไม่ ยากตายไปแบบทรมาณ หรือไม่ก็ตายแบบไม่มีใครเคียงข้าง อยากอยู่กับทุกคนนานๆจังเลยเนอะ
อยากให้มีชาติหน้าด้วยซ้ำ555 ถึงแม้วิทยาศาสตร์จะบอกว่าเรามีแค่ชาติเดียว ตายไปก็เป็นโมเลกุล อะตอม ในอากาศ วนเวียนในโลกใบนี้ แต่ก็เนอะ คิดแล้วเศร้า ยังแอบนึกเลย เราป่วยเปล่าเนี่ย
ความคิดแบบนี้อยู่ในหัวเรามาหลายเดือนละ สุดท้ายเราต้อง ป่วย แก่ และตายไป ทำไมกันนะ คิดแล้วก็เศร้าใจจัง ตอนพิมก็น้ำตาซึม 🥺
บางคนบอกนี่คือความหมายของชีวิต มีอยู่ ดับไป มีหนึ่งขีวิต ใช้ให้เต็มที่ แล้วเราจะไม่เสียดายทีหลัง คิดว่าคงจริงแหละ ก่อนร่างกายเราจะทำอะไรไม่ได้ 5555 คือคิดแล้วหดหู่นะ แต่ว่าทำไรไม่ได้ เลยมาระบาย เผื่อมีคนคิดเหมือนกัน