ครั้งแรกกับการที่ได้ช่วยแมวจรเจ็บด้วยตัวเอง มันหนักหนาสาหัสเหมือนกันนะ แต่ 1 ชีวิตที่กำลังจะตายเราทนเห็นไม่ได้จริงๆ 
         เราเจอน้องหน้าเดอะมอลล์ท่าพระ ขับรถผ่านตอนแรกเห็นแล้วแหละว่ามีแมวโดนรถทับตายอยู่กลางถนนด้วยความที่เป็นทาสแมวรู้สึกหดหู่เลย พอมองเลยไป ดั้น..ไปสบตากับเจ้าแมวตัวนี้ที่นอนอยู่ข้างแบริเออร์ตรงเกาะกลางถนน สายตาที่มองมาหมดแรงและสิ้นหวังมาก ตอนนั้นเราขับเลยมาแล้ว เบรคไม่ทันเพราะอยู่กลางถนนมันอันตราย

          หลังจากที่ขับเลยมาในหัวเราหยุดคิดเรื่องน้องไม่ได้เลย จึงตัดสินใจวนรถกลับมาดูอีกที คิดว่าลองดูถ้าน้องยังอยู่เราจะพยายามช่วยให้ถึงที่สุด 

         ระหว่างทางที่วนไปใจนึงก็ห่วงแมว ใจนึงก็ห่วงตัวเองว่าจะมีเงินพอรักษามันไหมค่ารักษาจะเท่าไหร่หรือจะปล่อยมันไปดีตัวร้ายกับตัวดีตีกันอยู่ในหัว

          พอวนมาเจอมันเท่านั้นแหละ ทุกอย่างที่ตีกันอยู่เมื่อกี้เงียบกริบ... คิดอย่างเดียวว่าต้องพามันออกจากตรงนี้ให้ได้ ตะกร้าก็ไม่มีกล่องก็ไม่มีเอาไงดี? วางไว้บนพื้นฝั่งข้างคนขับละกันเพราะน้องสภาพสกปรกมากเรียกง่ายๆว่าน้องเน่าได้เลย แต่จะตั้งชื่อน้องเน่าก็สงสารนาง ไว้ค่อยคิดแล้วกัน...

           หลังจากช่วยเสร็จก็ต้องหาคลีนิคดูอาการ แถวพระราม 3 คลีนิคหายากมาก เลยตัดสินใจว่า อ่ะ..งั้นไปเส้นราชพฤกษ์ทางกลับบ้านแล้วกัน เจอคลีนิคแรกแวะจอด มองหาน้องไม่เจอ.. ปรากฏนางไปแอบอยู่ใต้เบาะ - -!! พอพาลงไปเช็คหมอที่คลีนิคแรกบอกว่าน่าจะกระดูกหักที่นี่ไม่มีเครื่องมือให้ไปอีกที่นึง พอน้องกลับขึ้นรถพร้อมกับแผ่นรองเปื้อนเราก็เห็นว่ามีแผ่นรองเปื้อนละเราเลยวางน้องไว้บนเบาะนั่งข้างคนขับ กำลังเดินอ้อมไปขึ้นรถเห็นนางกำลังปีนข้ามฝั่งก็ไม่ได้คิดอะไรเดี๋ยวค่อยจับย้าย แต่พอมาเปิดประตูจะเข้ารถ เห็นนางกำลังปีนเข้าใต้คอนโซนรถฝั่งคนขับ.. อกอีแป้นจะแตก@_@!!  นางปีนเข้าไปด้วยขาหน้า 2 ข้างของนางและดึงไม่ออกด้วย จากตอนแรกต้องไปอีกคลีนิคนี่ต้องหาอู่ที่จะเอานางออกมาก่อน...