คือก่อนอื่นต้องบอกว่าเป็นคนสดใสร่าเริงมากเมื่ออยู่ในสังคมในที่ทำงานแต่พอกลับมาบ้านก็เหมือนกับว่าเรากำลังขังตัวเองเอาไว้ในห้องแคบๆห้องนึงรู้สึกตัวคนเดียวจะทำอะไรก็รุ้สึกเหนื่อยกีบสิ่งที่ต้องเจอพอโดนกดด

สวัสดีค่ะ เราอายุ 19 ปี เราเป็นคนอารมณ์ดี แต่ขี้หงุดหงิด เป็นคนร่าเริง เฉพาะเวลาอยู่กับเพื่อน พอกลับบ้าน หรือเวลาไหนที่อยู่คนเดียวก็จะรู้สึกเศร้าทันที โมโหร้อน ทำลายเข้าของ ชอบเอาแต่ใจ บางครั้งก็นอยด์

ทุกคน เรากลัวจะเป็นโรคซึมเศร้า😔 เราเลยพยายามทำเหมื่อนปกติทุกวันแต่มันเบื่อไปหมดแม้แต่ดูหนัง ฟังเพลง ดูกาตูนที่ชอบ 😑เราเบื่อไปหมดจนเราคิดว่าเราเข้าเครือข่ายโรคซึมเศร้าแน่ๆเราเลยเริ่

​คือก็ ความรู้สึกมันเฉย ไม่ได้มีความสุขแต่ก็ไม่ได้เศร้า เหม่อลอย ไม่สนุกกับชีวิต หัวเราะหรือมีความสุขสามารถนับครั้งได้ สำหรับเราคงถือว่าปกติแล้วค่ะเพราะเป็นแบบนี้ติดกันหลายวันเป็นเดือนรู้อีกทีมันก็เป็

เราเปนทอมคับ เราเลิกกะแฟนคนล่าสุดมา ตอนนี้เวลาก็ล่วงมา 2 ปีแล้ว เรายังรู้สึกสูญเสียอยู่ อยู่นอกบ้าน เราออกไปทำงาน เรายิ้มเราหัวเราะ แต่พอกลับมาบ้าน เราร้องไห้ อยู่แบบนี้มานานแล้วตั้งแต่สุญเสียแฟนคนนี้

ตามหัวข้อเลยค่ะ เหมือนเรื่องมันถาโถมเข้ามา จนไม่รู้ว่าตัวเองเครียด จนมันสะสมมาเรื่อยๆ แล้วก็กลายเป็นเหนื่อย ไม่อยากทำอะไร ที่โรงเรียนก็ต้องทำตัวร่าเริง พอกลับบ้านมากลับเหนื่อย พ่อแม่ก็บอกทำไมเราไม่คุย

คือโดยส่วนตัว จขกท. เป็นคนร่าเริงแจ่มใส มักเป็นคนสร้างรอยยิ้ม สร้างเสียงหัวเราะให้คนรอบข้างเสมอตลอดมา เอาง่ายๆครับเพื่อนสนิทของผมบางคนยังไม่เคยเห็นผมหัวร้อนด้วยซ้ำ โดยส่วนตัวเป็นคนใจเย็น ใจดี แต่รู้สึ

หนูเป็นคนๆหนึ่งที่มีพร้อมมากพ่อแม่ซัพพอร์ตเรื่องเรียนค่อนข้างดี แต่ถ้าเป็นเรื่องการใช้อารมณ์ค่อนข้างแย่่เลยค่ะ บาง ครั้งท่านมีเรื่องจากที่ทำงานก็จะเอามาลงกับหนู ถือว่าครอบครัวค่อนข้างมีปัญหาเลย*** ช่ว

ตามหัวข้อค่ะ เราเป็นเด็กคนหนึ่งที่ยิมร่าเริงหัวเราะสดใสใครๆก็ว่าร่าเริงมากบ้อบอเเต่ที่จริงเเล้วเราร้องไห้คนเดียวเคยทำร้ายตัวเองหยิกมือมีหนักสุดคือเอากระจกที่เเตกมากีดเเขนตัวเองเเต่เวลาพ่อเเม่ถามก็จะบอ