How to เปิดใจคุยกับเเม่

ค่ะก็ไม่ได้คุยเเม่มาปีนึงล่ะค่ะ เเต่อยู่บ้านเดียวกันเจอกันบางครั้งบางคราวค่ะ
ก็อิจฉาเพื่อนอ่ะค่ะเวลาไปบ้านเพื่อนเเล้วเค้าคุยกับเเม่ปกติ
1ปีที่ผ่านมานี้อ่าเราคุยกันไม่ถึง10ประโยคค่ะ 
เเม่ทำงานเช้ากลับดึก เเล้วก็ดูเหมือนจะจูนกันไม่ติดอ่ะค่ะ เเม่อยากให้เราเลี้ยงตัวเองได้ใช่ค่ะตอนนี้กูก็ทำเป็นทุกอย่างเลยค่ะ เรียกได้ว่าคุณครูถึงกับยกนิ้วให้เลยทำเป็นทุกอย่างเลย เเต่เเลกกับไม่ได้คุยกัน กลับบ้านมาหนูมีหน้าที่งานบ่าน ยกตย.วันเกิดเเม่หนูจัดบ้านใหม่เเบบขัด ซอก ถู เป็นพิเศษเลย ทำตั้งเเต่บ่ายเลย เเม่กลับมายิ้มก็ไม่ ชมก็ไม่ เเล้วก็ทำหน้าหงุดหงินที่เ​ราเลื่อนโต็ะให้ชิดกับขอบผนัง เเล้วก็ปิดประตูเเรงๆใส่ เเม่หยุดได้เเค่1วันต่อสัปดาห์ เพราะเป็นผู้จัดการร้าน 
คือ 1. เราก็งงกับตัวเองน่ะเวลาเเม่หยุดหนูไม่ทำงานบ้านมีกวาดถูเเต่ไม่ล้างจาน, ไม่กินข้าวให้เห็น, เวลาอยู่กับเเม่ก็เล่นทรส.กับนอน 
2.ชอบเก็บตัวในตู้เสื้อผ้าก็เรานอนข้างล่างไม่มีประตูให้
3.เราไม่เคยคิดว่าเหงาหรือขาดความอบอุ่น อยากเเบบเอ้ยกลับมาเหนื่อย เราชวนเเม่คุยเเล้วเเม่ตอบเราเหมือนตอบลูกปกติอ่ะค่ะ
4.เคยชวนคุยให้เคย คำตอบที่ได้เสม๊อ เสมอ เลยคือเงียบ ไม่ก็ ง่ายๆเลย
5.เเม่เป็นหัวหน้าครอบครัว เราไม่เคยขอตังเเม่เกิน500 ยกเว้น*เรื่องงาน 
6.หนูขอโทษเเล้วคุยกันสัก2-3ชม.อ่ะค่ะ เเล้วสักพักหนูก็เหมือนเดิมอ่ะค่ะก็ กินน้ำเสร็จไม่เก็บเลย กินข้าวเสร็จไม่เก็บเลยค่ะ
เลยอยากจะหาวิธีดูอ่ะค่ะ