บุพเพสันนิวาส[บุบ-เพ-สัน-นิ-วาด] น.
การเคยอยู่ร่วมกันมาก่อน, โดยตรงหมายถึง การเคยเป็นภรรยาสามีกันในชาติก่อน,
พระพุทธเจ้าทรงสอนว่าคนที่เคยมีบุพเพสันนิวาสกัน เมื่อมาพบกันเข้าในชาตินี้ย่อมจะรักกัน
บุพ กรรมพี่นี้ คงหนัก
เพ ไพล่ให้พบรัก หม่นเศร้า
สัน สาบส่งใจภักดิ์ นวลนิ่ม
นิวาส ร้างห่างเจ้า พ่ายแพ้ลำพัง
คิดให้ดี โลกนี้ มีประหลาด
บุพเพสัน นิวาสรัก จักภิรมย์
คู่ใครเขา ได้รัก ทักเฝ้าชม
คอยภิรมย์ ชมชื่น รื่นเรื่อยไป
สุดขอบฟ้า สายนที ที่ขวางกั้น
บุพเพสรร ประสาทสบ พบรักได้
ห่างสุดหล้า ฟ้าสูงชัน บังกั้นไว้
รักยังได้ มั่นหมายให้ ไว้บูชา
ความรักไร้ ศักดิ์ศรี มีพรหมแดน
ไม่คลอนแคลน แม้นต่างชาติ ศาสนา
หากเคยครอง สองบุญทำ นำกันมา
พรหมลิขิต เสกสรรหา พาชื่นใจ
รักเหมือนโค พิโรธ ให้โทษทัณท์
อย่าไปโกรธ ความรักนั้น หาไม่ได้
แม้นบุพเพ สันนิวาส คงคลาดไป
รักจึงได้ แรมรอนมา หาจนเจอ
คู่กันแล้ว คงไม่แคล้ว กันไปได้
บุญร่วมไว้ ถึงยังไง ต้องเจอะกัน
เรียกบุพเพ สันนิวาส คาดสร้างสรรค์
ตักบาตรบุญ หนุนร่วมกัน ครั้นชาติก่อน
สบตาพี่ ไม่หลบหนี พี่รู้แน่
ทั้งหัวใจ ได้พ่ายแพ้ แล้วแน่นอน
รักจากใจ ใครมิได้ ไปเสี้ยมสอน
ใช่ภาพหลอน รักบังอร เพราะบุพเพ
พี่เป็นคน จริงรักจริง ไม่ทิ้งรัก
พูดตามใจ ให้พิงพัก อย่าสนเท่ห์
อย่าขว้างทิ้ง ความจริงใจ ให้ถ่ายเท
รักแล้วอย่า รวนอย่าเร หันเหไป
คู่กันแล้ว คงไม่แคล้ว คงไม่คลาด
แม้นเคยทำ บุญร่วมชาติ แต่ปางไหน
ยอมเป็นทาส ดวงสุดา ไม่ลาไกล
บุพเพสรร บอกขวัญใจ ไม่ตัดรอน
เพียงสบตา ตราตรึงซึ้ง ถึงในฝัน
ดั่งแสงจันทร์ ส่องแสงมา พาสดใส
ห่างไกลยัง หวังรอใกล้ ให้หวั่นไหว
มองจันทร์ให้ หม่นใจพิศ คิดถึงเธอ
อยู่แห่งไหน สายใยใจ ได้ผูกพัน
ไม่เคยเปลี่ยน เวียนผายผัน ฝันเสมอ
ฟ้าดินแยก เราแค่ไหน กลับให้เจอ
ภพชาติพราก ยากขวางเธอ มาเจอกัน
เมื่อบุพเพ สันนิวาส มาดหมายไว้
แม้ผู้ใด เข้ามาไม่ เคยไหวหวั่น
เหมือนเกิดมา เพื่อเป็นของ กันและกัน
รอคืนวัน เคียงข้างใจ ไปนิรันดร์
แค่มีเรา จะร้อนหนาว สักเท่าไร
ด้วยความรัก ไม่เกรงใด ให้เกินกลั้น
กี่ลำน้ำ กว้างใหญ่กว่า ผาสูงชัน
กี่นานวัน คืนผ่านฟ้า มาพบเจอ
บุพเพสันนิวาส วาดพรหมลิขิต
มอบให้เป็นข้อคิด
แก่ชีวิตในวันนี้
รับฟังเพลงชื่อเดียวกัน ๓ บทเพลง
บรรเลงเพียงบรรเทา
ความเศร้าเหงาใจ
ในวันธรรมสวนะนี้ครับ
ฝากอีกเพลงปิดท้าย
จำพรากจาก ขวัญใจ แล้วใครเล่า
จะฟูมเฝ้าเคล้าคู่ควงดวงสมร
ใครจะคอย พัดให้ ได้คลายร้อน
ใครร้องกลอน กล่อมให้นอน หลับฝันดี
ใครเล่าหนา มาโลมเล้า คอยเอาใจ
ห่างน้องไป ใจห่วง นวลฉวี
อย่าโศกเศร้า ขื่นขม ตรมฤดี
เหมือนทรวงพี่ แหลกลาญ ปานวางวาย
จากน้องไป ทั้งที มิได้มา
เพียงจูบลา รับขวัญ พลันใจหาย
จูบฝังใจ ให้แชเชือน มิเคลื่อนคลาย
พยานว่า อย่ามลาย เมื่อไกลกัน
ลาก่อนลา ก่อนแล้ว แก้วกานดา
ห่างน้องมา ยังห่วงใย ไม่หายหวั่น
วันเดือนปี รักอย่าคลาย สลายพลัน
อย่ารู้หาย หน่ายจากกัน ขวัญพี่เอย
บุพเพสันนิวาส