ตั้งแต่เด็กผมฝันมาตลอดว่าโตขึ้นผมอยากเป็นคุณหมอ อยากให้ทุกคนในบ้านภูมิใจที่บ้านเรามีหมอด้วย
ผมคิดอยากเป็นหมอเอง พ่อกับแม่ไม่เคยบังคับอะไรผมเลย
ผมเลยตั้งใจเรียนมาตลอดตั้งแต่ประถม จนเข้าช่วงมัธยม พ่อลองให้ผมเข้าห้องสายภาษาตั้งแต่ม.ต้น เพราะอยากให้ได้สัมผัสกับภาษาด้วย
ซึ่งผมเองก็รู้สึกโอเคที่จะได้เรียนภาษาด้วย ภาษาที่ผมเลือกเรียนคือภาษาจีนครับ
พอนานวันเข้า ผมก็เริ่มชอบทางด้านสายภาษามากขึ้นเรื่อย ๆ และรู้สึกว่าตัวเองมาในทางสายภาษาก็น่าจะโอเคด้วย แต่ผมก็ไม่ทิ้งในพวกวิชาที่เป็นสายวิทย์ครับ
จนเมื่อถึงม.3 ต้องเลือกว่าม.ปลายจะอยู่สายไหน ตอนนั้นผมทวนตัวเองว่าควรเลือกอะไรดี เพื่อน ๆ คุณครู คนรอบข้างก็เชียร์ให้มาทางภาษา แต่ครอบครัวตามใจผม อยากไปวิทย์ก็ได้ หรือจะมาภาษาก็ได้ ตอนนั้นผมเลยตัดสินใจมาทางสายภาษาครับ
ในระหว่างที่เรียนม.ปลายก็รู้สึกเหมือนว่าที่ตัวเองเลือกสายภาษานี้ถือว่าเลือกถูกแล้ว เพราะเรารู้สึกชอบมันมาก และสุดท้ายพอขึ้นมหาวิทยาลัยผมก็เลือกทางสายภาษาครับ
ปัจจุบันผมเรียนอยู่ปี3แล้วครับ แต่ตลอดที่เรียนมาในรั้วมหาวิทยาลัย ผมกลับมีความรู้สึกค้างคาในใจมาโดยตลอด เพราะตั้งแต่เด็กจนถึงทุกวันนี้ผมก็ยังอยากเป็นหมออยู่ ผมมักมีความรู้สึกสับสนตลอดระยะเวลา3ปีที่อยู่ในรั้วมหาวิทยาลัยว่า "เราเลือกถูกจริงหรือเปล่า?"
ผมก็ยังโอเคกับการที่ได้เรียนภาษาจีน และมีฝันใหม่ว่าอยากจะสอนภาษาจีน เป็นครูที่สามารถสร้างความรู้สึกดี ๆ เกี่ยวกับภาษาจีนให้กับนักเรียน แต่ในใจผมมันก็รู้สึกค้างคาใจเรื่องที่อยากเป็นหมอ
ผมเลยอยากถามความเห็นทุกคนว่าการที่ผมเลือกตัดสินใจมาทางสายภาษาผมตัดสินใจถูกไหมครับ แล้วถ้าถูกผมควรจัดการความความคับข้องใจเรื่องอยากเป็นหมอของผมยังไงดีครับ
ขอบคุณทุกคนล่วงหน้านะครับ
ป.ล. พ่อแม่ผมแล้วแต่ผมตัดสินใจเลย ท่านไม่เคยบังคับหรือกำหนดเรื่องเรียนของผมเลย ปล่อยให้ผมเป็นคนตัดสินใจเอง เพราะท่านมองว่ามันคือชีวิตผม ผมควรได้เรียนในสิ่งที่อยากเรียน ได้เป็นในสิ่งที่อยากเป็นครับ
ป.ล.2 ถ้าแท็กผิดห้องผมขอโทษด้วยนะครับ
ฝันอยากเป็นหมอแต่เด็ก พอโตมาได้เรียนภาษาแล้วชอบเลยต่อมหาลัยด้านภาษา แต่ยังคงอยากเป็นหมอ ตัดสินใจถูกไหม
ผมคิดอยากเป็นหมอเอง พ่อกับแม่ไม่เคยบังคับอะไรผมเลย
ผมเลยตั้งใจเรียนมาตลอดตั้งแต่ประถม จนเข้าช่วงมัธยม พ่อลองให้ผมเข้าห้องสายภาษาตั้งแต่ม.ต้น เพราะอยากให้ได้สัมผัสกับภาษาด้วย
ซึ่งผมเองก็รู้สึกโอเคที่จะได้เรียนภาษาด้วย ภาษาที่ผมเลือกเรียนคือภาษาจีนครับ
พอนานวันเข้า ผมก็เริ่มชอบทางด้านสายภาษามากขึ้นเรื่อย ๆ และรู้สึกว่าตัวเองมาในทางสายภาษาก็น่าจะโอเคด้วย แต่ผมก็ไม่ทิ้งในพวกวิชาที่เป็นสายวิทย์ครับ
จนเมื่อถึงม.3 ต้องเลือกว่าม.ปลายจะอยู่สายไหน ตอนนั้นผมทวนตัวเองว่าควรเลือกอะไรดี เพื่อน ๆ คุณครู คนรอบข้างก็เชียร์ให้มาทางภาษา แต่ครอบครัวตามใจผม อยากไปวิทย์ก็ได้ หรือจะมาภาษาก็ได้ ตอนนั้นผมเลยตัดสินใจมาทางสายภาษาครับ
ในระหว่างที่เรียนม.ปลายก็รู้สึกเหมือนว่าที่ตัวเองเลือกสายภาษานี้ถือว่าเลือกถูกแล้ว เพราะเรารู้สึกชอบมันมาก และสุดท้ายพอขึ้นมหาวิทยาลัยผมก็เลือกทางสายภาษาครับ
ปัจจุบันผมเรียนอยู่ปี3แล้วครับ แต่ตลอดที่เรียนมาในรั้วมหาวิทยาลัย ผมกลับมีความรู้สึกค้างคาในใจมาโดยตลอด เพราะตั้งแต่เด็กจนถึงทุกวันนี้ผมก็ยังอยากเป็นหมออยู่ ผมมักมีความรู้สึกสับสนตลอดระยะเวลา3ปีที่อยู่ในรั้วมหาวิทยาลัยว่า "เราเลือกถูกจริงหรือเปล่า?"
ผมก็ยังโอเคกับการที่ได้เรียนภาษาจีน และมีฝันใหม่ว่าอยากจะสอนภาษาจีน เป็นครูที่สามารถสร้างความรู้สึกดี ๆ เกี่ยวกับภาษาจีนให้กับนักเรียน แต่ในใจผมมันก็รู้สึกค้างคาใจเรื่องที่อยากเป็นหมอ
ผมเลยอยากถามความเห็นทุกคนว่าการที่ผมเลือกตัดสินใจมาทางสายภาษาผมตัดสินใจถูกไหมครับ แล้วถ้าถูกผมควรจัดการความความคับข้องใจเรื่องอยากเป็นหมอของผมยังไงดีครับ
ขอบคุณทุกคนล่วงหน้านะครับ
ป.ล. พ่อแม่ผมแล้วแต่ผมตัดสินใจเลย ท่านไม่เคยบังคับหรือกำหนดเรื่องเรียนของผมเลย ปล่อยให้ผมเป็นคนตัดสินใจเอง เพราะท่านมองว่ามันคือชีวิตผม ผมควรได้เรียนในสิ่งที่อยากเรียน ได้เป็นในสิ่งที่อยากเป็นครับ
ป.ล.2 ถ้าแท็กผิดห้องผมขอโทษด้วยนะครับ