ถ้าตาคนเรามองเห็นเหมือนเครื่องX-Ray และเครื่องMRI เรื่องความรัก,การตกหลุมรัก,การเลือกคู่ครอง จะเป็นประมาณไหนครับ

ไม่ว่าจะเห็นชัดขนาดไหน ลึกไปขนาดไหน...
ฮอร์โมนเพศ และสารเคมีในสมองจะทำงาน ทำให้มองเห็นสวยงามเองครับ

ความสวย เกิดจากในจิตใจถูกปรุงแต่ง โดยส่วนหนึ่ง สัญชาติการการผสมพันธ์ุ กับฮอร์โมน กับอีกส่วนหนึ่ง เกิดจากมนุษย์มีระดับ IQ
ทำให้เป็นส่วนผสมในการปรุงแต่งเพิ่มมากกว่า เมื่อเทียบกับชาวโลก ที่หมายถึงสัตว์โลกอื่น

พูดสำนวนบ้าน ๆ มีทั้งหื่นจากธรรมชาติแบบสัตว์ทั่วไป กับจากความปรุงแต่งเพิ่มเข้าไป ในสัตว์โลกที่สติปัญญามาก เพิ่มเติมขึ้นมา


เอาชัด ๆ เลย บางคนเห็นคนป่า เปลือยเสื้อ นมเหี่ยว ๆ ห้อยโตงเตง หรือผิวคล้ำ ดำเหมือนถ่าน บอกว่า "ยี้"...
แต่คนเผ่าพันธุ์เดียวกัน เขาเห็นเป็นสิ่งสวยงามได้
มาจากตามธรรมชาติ-สัญชาติญาณไม่ใช่อยากผสมพันธุ์เพิ่มประชากรเท่านั้น แต่ธรรมชาติให้ฮอร์โมนในสมองทำงาน

แล้วที่ต่างไปอีก จากเพื่อร่วมใโลกเผ่าพันธ์อื่น คือมีเรื่องจิตใจถูกปรุงแต่งเพิ่มเติม จากการเรียนรู้ได้ดีกว่า
เหมือนส่วนผสมของสารเคมีทั้งหลายในโลก ส่วนผสมต่าง ทำให้การปรุงแต่งออกไปต่างกันได้อีกด้วย ในแต่ละคน มาแถมจากการเรียนรู้และสังคมมนุย์โลกที่หลาหลายรูปบบมาเสริมอีก

เราจึงจะเห็นว่า คนจำนวนมาก ชอบสาวเพรียว หุ่นนางแบบ แต่บางคนบอกว่าเห็นมีแต่กระดูก กอดไป ซี่โครงคงออกมาทิ่ม สาวอ้วน ๆ สิอบอุ่นดี
คนจำนวนมากบอกสาว ขาว หมวย... น่ะสเป็ค แต่มีคนจำนวนหนึ่งในอีกทางเช่นกัน... บอก ดูน่ะ ดูได้ แต่ให้เลือกเหรอเดี๋ยวก็เบื่อ ผิวคล้ำนิด ๆ แบบที่เรียกว่าผิวสีน้ำผี้งดูดีมีเสน่ห์กว่า


อาจลองเรียกเล่น ๆ บ้าน ๆ อีกรอบ แล้วเสริมไปว่า เรียกว่ามีทั้งหื่น ธรรมชาติ และหื่นสังเคราะห์ แล้วแถมไปจนถึงไม่อาจเรียกว่าหื่น แต่กลายเป็นสิ่งที่เรียกว่า "รสนิยม" ที่คำจำกัดความนี้ ไม่อาจใช้ได้กับสัตว์โลกอื่นที่ IQ ไม่มี (มีน้อยจนวัดไม่ได้ จึงถือว่าพูดแบบรวบรัดว่าไม่มี)


มีคนจำนวนหนึ่ง เคยไม่รักไม่ชอบแบบหนึ่ง... ผู้หญิงไม่ชอบผู้ชาย หรือผู้ชายไม่ชอบผู้หญิงลักษณะหนึ่ง
แต่เมื่อกาลเวลาเปลี่ยนไป การทำงานในร่างกาย คือสารเคมีในสมองไม่เหมือนเดิม ก็เปลี่ยนความชอบได้
สิ่งที่เคยบอกรังเกียจ ไม่รู้สึกว่าสวยงาม กลายเป็นความชอบ หลงใหลได้เลยก็มี
สิ่งที่เคยชอบ เปลี่ยนไปเฉย ๆ เฉื่อย ๆ หรืออาจไปถึงขั้นไม่ชอบเลยก็มี เมื่อวัยเปลี่ยนไป แบบที่คำว่า เป็น "คนละคน" ไม่ใช่แค่สำนวนภาษาเท่านั้น