เราคบกับแฟนมานานมากกว่า 5 ปี เราคิดไปเองตั้งแต่แรกว่าเราเป็นแฟนกันจนกลายมาเป็นแฟนกันจริงๆ คือเราคบกันโดยไม่ได้มีใครขอใครเป็นแฟน
เรารู้ตัวว่าเป็นเราเองที่รู้สึกชอบ และรักเขามากๆมานานมากแล้ว
และเราก็ไม่รู้ว่าช่วงเวลาที่ผ่านมา เขารักเราไหม
เราเดาว่าการที่คนเรารักกัน เขาจะดูแลเอาใจใส่ และให้อภัยกันช่วยกันจนผ่านมัยไปได้
แต่เราไม่รู้ว่าคู่เราเป็นแบบนั้นไหม เรารู้สึกว่าเวลาเกิดอะไรขึ้นเรามักจะเป็นคนผิดเสมอ และเราผิดจริงในบางเรื่อง
และบางทีเราอาจจะคิดน้อยเกินไป เผลอพูดอะไรเกินไป แต่ในที่นี้ไม่ได้หมายถึงพูดแรงๆทำร้ายจิตใจแฟนเรานะ
เรารู้สึกไม่ชอบ เราเลยไม่พูดอย่างนั้น
ในบางครั้งเราแค่ต้องการคนที่พร้อมจะปลอบใจเราและอยู่ไปด้วยกัน
กำลังใจมันสำคัญกับเรามากๆ แต่ไม่รู้ว่าสำหรับคนอื่นวำคัญขนาดไหน
และในบางเวลาเธอก็ปล่อยให้เราร้องไห้ทั้งๆที่เธอก็รู้ว่าเราจะนอนไม่ได้ถ้าเราทะเลาะกัน
เราไม่รู้ว่าสำหรับผู้ชายคนอื่นๆเวลาเห็นแฟนร้องไห้ จะปล่อยให้เป็นแบบนี้
เขาจะเรียกว่าใส่ใจและรักกันไหม หากว่ายังรักกันอยู่ ทำไมถึงไม่รักษากันไว้
หรือดูเป็นเราเองที่พยายามอะไรไม่รู้แค่คนเดียว
เราจะรู้ได้ยังไงว่าเขารักเราไหม
เรารู้ตัวว่าเป็นเราเองที่รู้สึกชอบ และรักเขามากๆมานานมากแล้ว
และเราก็ไม่รู้ว่าช่วงเวลาที่ผ่านมา เขารักเราไหม
เราเดาว่าการที่คนเรารักกัน เขาจะดูแลเอาใจใส่ และให้อภัยกันช่วยกันจนผ่านมัยไปได้
แต่เราไม่รู้ว่าคู่เราเป็นแบบนั้นไหม เรารู้สึกว่าเวลาเกิดอะไรขึ้นเรามักจะเป็นคนผิดเสมอ และเราผิดจริงในบางเรื่อง
และบางทีเราอาจจะคิดน้อยเกินไป เผลอพูดอะไรเกินไป แต่ในที่นี้ไม่ได้หมายถึงพูดแรงๆทำร้ายจิตใจแฟนเรานะ
เรารู้สึกไม่ชอบ เราเลยไม่พูดอย่างนั้น
ในบางครั้งเราแค่ต้องการคนที่พร้อมจะปลอบใจเราและอยู่ไปด้วยกัน
กำลังใจมันสำคัญกับเรามากๆ แต่ไม่รู้ว่าสำหรับคนอื่นวำคัญขนาดไหน
และในบางเวลาเธอก็ปล่อยให้เราร้องไห้ทั้งๆที่เธอก็รู้ว่าเราจะนอนไม่ได้ถ้าเราทะเลาะกัน
เราไม่รู้ว่าสำหรับผู้ชายคนอื่นๆเวลาเห็นแฟนร้องไห้ จะปล่อยให้เป็นแบบนี้
เขาจะเรียกว่าใส่ใจและรักกันไหม หากว่ายังรักกันอยู่ ทำไมถึงไม่รักษากันไว้
หรือดูเป็นเราเองที่พยายามอะไรไม่รู้แค่คนเดียว