เรากับเพื่อนคนหนึ่งสนิทกันมากนามสมมุติA มีอะไรปรึกษากับตลอด เรื่องที่เราไม่เคยเล่าให้ใครฟังเราก็เล่าให้AฟังAเศร้าเราปลอบ เราเศร้าAปลอบ จนเมื่อวานนี้เราทักไปถามAว่ามารร.ไหม Aมันก็ตอบว่ามาแล้วมันก็บ่นปวดหัวให้ฟัง เราเลยบอกให้มันไปกินยา มันบอกว่ามันยังไม่ได้กินข้าว เราเลยถามมันว่าทำไมไม่กิน มันบอกไม่มีคนพาไป เราเลยถามว่าทำไมไม่ทักหาเรา มันตอบสั้นๆว่าลืม เราก็เริ่มนอยด์แล้ว แต่ก็ยังชวนมันไปหาไรกินตอนเลิกเรียน มันก็ตกลงโอเค พอเลิกเรียนเรากับเพื่อนในกลุ่มก็เดินไปหามัน มันไม่ทักเราสักคำแล้วเดินไปพร้อมเพื่อนอีก2คนที่เดินอยู่ด้านหน้าของเราโดยที่ไม่หันมามองเราเลย โดยปกติแล้วมันจะทักเพื่อนแล้วเดินมาหาเรา จนเดินไปถึงหน้าโรงเรียน มันเดินช้าลงเพื่อที่จะมาเกาะแขนเพื่อนที่เดินพร้อมเราแล้วเดินไปโดยไม่รอเราเลย เราโคตรอยากร้องไห้เลย พอถึงร้านขนมหวาน มันชวนเพื่อนไปถ่ายรูป โดยปกติแล้วมันจะใช้โทรศัพท์เราถ่าย แต่วันนั้นมันใช้โทรศัพท์เพื่อนอีกคนถ่ายเราไม่ได้คุยกันเลยคนแยกย้ายกันกลับบ้าน ถึงบ้านมาบ่อน้ำตาแตกเลย😂
น้อยใจเพื่อน(?)