คือเราก็รักแฟน แล้วก็สงสารแฟนนะคะ แต่เรากับแฟนอายุเราห่างกันรอบ 1 เรียกได้ว่าเป็นน้องแม่แค่ 4 ปีเองนะ เราคบกันมาก็ 5 ปีจะเข้าปีที่6 เขาพึ่งจะมาป่วย ป่วยด้วยโรคก้อนเนื้อร้าย ระยะสุดท้าย แต่ก็ยังไม่ถึงกับทรุดหนักมาก เพราะยังไม่มีการผ่าตัดอะไร ตอนนี้ก็กำลังรักษาตัวอยู่ แต่ด้วยความที่เรายังอายุน้อยแล้วเราก็ยังไม่อยากจมอยู่กับความทุกข์แบบนี้ เราก็อยากใช้ชีวิตอย่างมีความสุขเหมือนเมื่อก่อนแต่ด้วยความที่แฟนป่วยเขาก็ต้องการกำลังใจจากเราอันนี้เราเข้าใจเขานะ แต่เราก็ยังเด็กมากก็อยากก้าวผ่านตรงนี้ไปให้ได้เร็วๆ เรากลัวว่าจะมีสถาะเป็นหม้าย เพราะเราก็ยังอยากใช้ขีวิตที่แบบหลังจากไม่มีเขาแล้วเราจะยังมีค่าพอที่จะหาใครเข้ามาในชีวิตได้อีก ก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้รักเขาไม่เห็นนแก่เขาแต่คนเราก็ต้องมีชีวิตเป็นของตัวเองบ้างจะให้มาจมความทุกข์จนแก่ตายมันคงเป็นไปไม่ได้ เราไม่อยากเป็นแบบนั้น ทุกคนอ่านมาถึงตรงนี้คงจะรู้สึกว่าเราเป็นคนที่เห็นแก่ตัวใช่มั้ย อันนี้ก็เรื่องของคุณนะแต่เราแค่อยากรู้ว่าถ้าเราไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นหม้ายควรทำยังไงดี เราควรไปจดใบหย่าไว้ก่อนดีมั้ย หรือรอให้เขาไม่ไหวแล้วบอกกับเขาตรงๆ แต่เรารู้แหละว่าไม่ควรที่จะพูดมันจะเหมือนการตัดกำลังใจเขาทุกวันนี้เราก็อยู่ด้วยความอดทนอย่างมาก อยากทำอะไรก็ไม่ได้ทำต้องคอยดูแลเขาตลอด เขาไม่ยอมปล่อยให้เราไปไหนเลยจะไปทำงานหารายได้เพิ่มก็ไม่ให้ไปทุกวันนี้ก็ใช้เงินเก็บจนจะหมดแล้ว เราก็ไม่อยากให้ญาติเขามาว่าเราเกาะเขากิน เพราะตอนนี้เราอยู่บ้านเขา คือเอาง่ายง่ายที่เขียนลงพันทิปคือเราอึดอัดมาก เพื่อนๆมีความคิดเห็นยังไงก็คอมเม้นมาได้เลยค่ะ อยากอ่านมากๆ อึดอัดมากอยากระบายอยากได้คำปรึกษาจริงๆ
ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้

มีทะเบียนสมรสแล้ว แต่อีกคนป่วยหนักแล้วถ้าเค้าเสีย สถานะของเราก็คือหม้าย หรือโสดค่ะ แต่ไม่มีลูกด้วยกันนะคะ