คือเราอายุ 13 เเล้ว เเต่ไม่อยากไปโรงเรียนเลยสาเหตุที่ไม่อยากไปเราไม่ได้ขี้เกียจเเต่อย่างใดเลยนะเพราะที่ผ่านมาช่วงม. ต้น เทอมเเรกเราไปโรงเรียนทุกวันเลยไม่เคยขาดเรียนเเต่พอมาเทอม 2 เราขาดบ่อยมากอาทิตย์นึงขาด 2วัน3วัน ที่เราขาดก็เพราะว่าเเต่ก่อนใช่มั้ยมีคนไปรับไปส่งเราตรงเวลาทุกวันเลิกเรียนเสร็จก็มีคนมารับกลับบ้านเเต่พอมาเทอม2 เราเลิกเรียนเเล้วยังไม่มีคนมารับเลยโทรหาคนที่บ้านก็ไม่เคยมีใครรับสายโทรศัพท์เลยโทรเป็นร้อยๆสายโทรจนท้อละคิดอยากเดินกลับบ้านเเต่ก็กลัวว่าจะมีใครมาฉุดไปเนื่องจากเพราะเราเป็นคนหน้าตาก็ดีเราก็นั่งเราคนมารับจนเย็นประมาณ6โมงกว่าหกโมงเย็นนะโรงเรียนเราเลิก 4 โมง บางครั้งเลิกก่อน 4โมงเราก็ต้องรอ 3-4ชั่วโมงกว่าจะได้กลับบ้านกลับบ้านไปเราก็ต้องมาเตรียมของไป โรงเรียนทำการบ้านซึ่งพอทำอะไรเเบบนี้เส็รจมันก็3ทุ่มกว่าซึ่งเราก็อยากเล่นโทสับอะไรเเบบนี้ของเราบ้างเหมือนเด็กคนอื่นเเต่ก็ไม่มีเวลาเลยซึ่งเด็กคนอื่นพอกลับบ้านมาก็ไปหาเพื่อนไปขับรถเล่นซื้อของกินอร่อยๆกันเเต่เราไม่เคยได้ทำเเบบนั้นเลยเสาร์อาทิตย์ก็อยู่เเต่บ้านคนที่บ่านไม่เคยพาไปเที่ยวเลยตั้งเกือบจะ 5 ปีเเล้วเราไม่เคยได้ไปไหนเลยวันๆอยู่เเต่บ้าอยู่กับตายายป้าลุงเเต่ป้ากับลุงก็ไปทำงานทุกวันเราอยู่บ้านเดียวกันกับป้ากับลุงเเต่เเทบไม่เคยคุยกันเลยเหมือนต่างคนต่างใช้ชีวิตเเม่เราก็ไปทำงานที่ต่างจังหวัดก็ส่งเงินมาให้ใช้บ้างน้ะเเต่มันก็ไม่พออ่ะ อเดือนนึงเราใช้2500สำหรับไปโรงเรียนข้าวที่โรงเรียนก็20บาทละไหนเราจะต้องซื้อกับข้าวกินตอนเย็นอีกจ่ายค่านุ้นค่านี่ที่โรงเรียนซื้ออุปกรณ์การณ์้รียนจ่ายค่างานกลุ่มที่หารกันออกกับเพื่อนเเล้ววันนึงเราไม่เคยได้กินขนมเลย์เยลลี่ลูกอมอะไรเลยเราก็กินเเค่ข้าว1จานกับน้ำอีกขวดเราไม่เคยหรือเเทบจะไม่ได้กินผลไม้นมอะไรเลยเเล้วเราก็เปนคนที่ตัวเล็กที่สุดในห้องด้วยเเล้วเราเบื่อมากเลยอ่ะเวลามีจ่ายค่าเสื้อกีฬาสีค่าเทอมทางบ้านก็ให้เราไปบอกกับครูว่าอีก3,4,5วันน้ะเดี๋ยวจ่ายเงินเดือนยังไม่ออกซึ่งครอบครัวเราก็เป็นเเบบนี้ทุกครั้งเเล้วครูเราก็ทวงเงินค่าเสื้ออยู่เรื่อยว่าเมื่อไหร่จะจ่ายเราท้อกับเหตการ์เเบบนี้มากเลยเราอยู่โรงเรียนรัฐบาลตั้งเเต่เด็กไม่เคยได้สัมผัสโรงเรียนเอกชนเลยที่บ้านเราเเทบจะไม่มีใครสนใจเราเลยกลับบ้านมาก็หาข้าวกินเองทำอะไรเองทุกอย่างกับข้าวก็ซื้อกินเองเห้อเราเบื่ิมากเลย เบื่อที่คนที่บ้านไปรับกลับบ้านก็ช้าเบื่อเพื่อนที่เห็นเเก่ตัวพอเวลามีงานกลุ่มบางทีเราทำคนเดียวเองหมดเลยไม่มีใครช่วยเเล้วเพื่อนก็บอกให้ใส่ชื่อของเพื่อนไปด้วยเเล้วก็บอกกับเราให้บอกกับครูว่าเพือ่ช่วยระบายสีตกเเต่งซึ่งเราทำคนเดียวตลอดเวลามีงานกลุ่ม เบื่อที่เพื่อนเเละครูคอยถามทำไมไม่มาโรงเรียนเป็นอะไรซึ่งเราก็จะอ้างเหตุผลที่มันดูหน้าฟังขึ้นมาหน่อยเเต่ที่จริงเเล้วเราไม่อยากไปโรงเรียนเบื่อที่ครอบครัวไม่เคยจะสนใจเราพึ่งอยู่ม.1เเต่เราใช้ชีวิตอย่างกับคนโตม.6รู้มั้ยว่าตอนที่เราอยู่ป.3ตอนนั้นเราไม่ได้อยู่กับตายายลุงป้าเราย้ายไปอยู่กับพ่อเเล้วก็ย้ายฌรงเรียนด้วยตอนไปอยู่กับพ่อตอนเเรกๆก็ดีน้ะเเต่หลังๆพ่อเราเอาเเต่เมาเราต้องไปรับจ้างทำงานให้คนบ่านตรงข้ามทุกวันเเลกกับเงิน100 บาทเขาก็ใช้เราเเบบงานบ้าเยอะมากจนเราข้อมือเเตกเราอยู่เเค่ป. 3 เราก็นึกว่าทำไมเด็กคนอื่นอยู่บ้านเล่นกับเพื่อนสบาๆเเต่เราต้องมาทำงานหาเลี้งพ่จ่ายค่าน้ำค่าไฟตั้งเเต่ป.3ถึงป.5เราทำงานบ้านตั้งเเต่าตี4-5ถึงเกีอบ8โมงไปโรงเรียนสายทุกวันจนครูจะเรียกผู้ปกครองพอกับมาจากรร ก็ต้องไปรับจ้างทำงานบ้านอีกตั้งเเต่3โมงครึ่งจนถึง23ทุ่มิ่ะพอเสดงานเราก็ต้องมานั่งทำการบ้านรีดผ้าทำนู้นทำนี่จะนนอนก็ดึกตื่นก็เช้าคิดดูตอนนั้นเราอยู่ป.3 ถ้าเป็นเด็กคนอื่นคงนอนสบายอยู่บ้านไม่ต้ งทำงานบ้านเองเราเบื่อมาก เรามาระบายให้ทุกคนฟังเเล้วเรารู้สึกสบายใจขึ้นเยอะเลยช่วยเเนะนำหน่อยน้ะ
ช่วยเเนะนำหน่อยได้มั้ยว่าต้องทำอย่างไรเหตุการณ์เเบบนี้ถึงจะดีขึ้น