นิทานก่อนนอน 48

นางวางโม่เป็นคนใบ้ เป็นคนต่างถิ่นถูกนำมาให้ช่วยงานในไร่นายดองฮุ่ย

ดองฮุ่ย "เป็นใบ้งี้แล้วจะพูดคุยกันยังไง"

คนพามา "พิมพ์แชตกันทางสมาร์ทโฟนเอาดิยุคนี้ละ"

เวลาผ่านไป ก็มีเรื่องร้าย ๆ เข้ามาที่ไร่ไม่หยุดหย่อน วันนี้ก็เช่นกัน

แม่ครัว "เกิดเรื่องเล็ก ๆ มาคือคุณหนูม่าม่าป่วยหนัก"

ดองฮุ่ย "ลูกเรานั่นเอง เป็นผลจากเรื่องร้ายช่วงนี้แน่นอน งั้นเรียกหมอผีมาเลยดีกว่า"

แม่ครัว "แทนที่จะพาไปหาหมอ เฮอะ งี้เราลาออกดีกว่า"

ดองฮุ่ย "ใจร้อนกัน คนเดี๋ยวนี้"

4 ชั่วโมงต่อมา หมอผีก็ได้มาและกำลังดูอาการคุณหนูม่าม่าอยู่

หมอผี "อาการงี้ต้องมีใครทำของใส่แน่นอน"

ดองฮุ่ย "แล้วเราจะรู้ได้อย่างไร"

หมอผี "จงต้มเนื้อหมูหน้าลานบ้านตอนกลางคืน ถ้าใครทนไม่ได้ต้องมาเปิดฝาหม้อก็นั่นล่ะคนร้าย"

ดองฮุ่ย "ดีจะได้รู้กัน แต่เราว่าต้องเป็นวางโม่แน่นอน"

หมอผี "เพราะหลังจากมาทำงานที่นี่ก็มีเรื่องร้าย ๆ เกิดขึ้นมาสินะ เค งั้นไม่ต้องต้มหมูละม้าง"

ดองฮุ่ยจึงให้ลูกน้องเรียกนางวางโม่มา

วางโม่ "เรียกเรามามีเรื่องไร"

ดองฮุ่ย "อืม แปลกมาก"

หมอผี "เรื่องที่ว่าวางโม่เป็นใบ้แต่ทำไมพูดได้สินะ"

ดองฮุ่ย "เปล่า เราแก้ปัญหานั้นได้แล้ว นั่นคือว่านี่เป็นวางโม่ตัวปลอมนั่นเอง"

หมอผี "หลักแหลมนัก เราตามไม่ทันเลยเทียว งั้นเรื่องที่แปลกคือไร"

ดองฮุ่ย "ที่แปลกคือว่า ทำไมถึงคิดว่าเป็นตัวปลอม เป็นเหตุผลที่เหลวไหลชัด ๆ"

วางโม่ "จริง ๆ แล้วเราพูดไม่ได้น่ะ ที่เห็นอยู่นี่คือลิปซิงค์"

หมอผี "งั้นใครเป็นคนพูด"

พลันข้างหลังก็ปรากฎตัวคุณหนูม่าม่ามา

ดองฮุ่ย "อ่าว งั้นที่นอนซมอยู่ข้างหลังนี่ล่ะ"

หนูม่าม่า "ทั้งหมดเป็นแผนของหมอผี ต้องอย่าหลงกลกัน"

หมอผีถูกนำไปขังคุกกลางอวกาศทันที

เพื่อนนักโทษ 339 "ที่นี่ไม่เคยมีใครแหกคุกได้"

หมอผี "เราจะเป็นคนแรก"

เพื่อนฯ 339 "เจ้าจะออกไปแก้แค้นคุณหนูม่าม่าที่กล่าวหาเจ้างั้นสิ"

หมอผี "ใช่ มันต้องมีเบื้องหลังบางอย่างแน่นอน"

3 วันต่อมาหมอผีและเพื่อนนักโทษ 339 ก็แหกคุกได้สำเร็จ และมุ่งไปยังไร่นายดองฮุ่ย

ดองฮุ่ย "รู้แล้วสินะว่าเราเป็นคนทำเรื่องต่าง ๆ ทั้งหมด"

หมอผี "ยังไม่รู้ แต่บอกมาก็ดี"

เพื่อนฯ 339 "ซับซ้อนจริง ๆ งั้นให้ศาลพิจารณาคดีใหม่ละกัน"

ศาล "เนื่องจากหมอผีและเพื่อนนักโทษ 339 แหกคุกมา จึงต้องกลับไปติดคุกต่อ"

หมอผี "เอาก็เอา แล้วดองฮุ่ยล่ะ"

ศาล "ต้องถูกติดคุกเช่นกัน"

เพื่อนฯ 339 "คุณหนูม่าม่าล่ะ"

ศาล "ติดคุกอีกแหละ"

ดองฮุ่ย "วางโม่ล่ะ"

ศาล "มีอีกเรอะ งั้นติดคุกไปด้วยเลยละกัน"

คุณหนูม่าม่า "แม่ครัวล่ะ"

ศาล "คุกทั้งนั้น"

วางโม่ "ศาลล่ะ"

ศาล "ไม่"

แม่ครัว "หนอย"