คือ เรื่องมีอยู่ว่า อย่างที่เราเคยเล่าเมื่อทวีตแล้วเรื่องลุงใช่มั้ยคะ นั่นก็คือเรื่องที่เราเครียดเรื่องนึงซึ่งนั่นก็คือก็ทำใหเราไม่อยากอยู่บ้านและได้ท้อกับทุกสิ่งและทุกเรื่องไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม มันส่งผลกระทบกัรเราในเรื่องเรียนตอนนี้ด้วยเพราะ งานก็เยอะเรียนก็เยอะแค่นี้เราว่าเราก็พอแล้ว
วันนี้เราเก็บกวาดห้องนอนของเราและเราเอาจานที่เราได้กินไว้เมื่อวานแต่เราลืมเก็บเอาไปวางไว้ในซิ้งล้างจานแต่ยังไม่ได้ล้าง เพราะเราก็ว่าจะรอทานข้าวเย็นก่อนจึงล้าง แต่เรากับมาโดนด่าก่อนที่จะได้ทำ เพียงเพราะเราแค่พักเฉยๆ เพราะตอนนั้นเราไปจดค่าน้ำค่าไฟมาให้แม่ และเราเป็นคนที่ไม่ค่อยออกกำลังกายเราเหนื่อยง่าย และเราแค่อยากนั่งพัก เพราะการจดค่าไปเราต้องปีนเพื่อดูมอนิเตอร์ค่าไฟ และมอนิเตอร์ค่าน้ำก็มีบนด่นานฟ้าอีก มันเยทำให้เราต้องการนั่งพัก สักพักเราพี่เราทักมาถามเราทำไรไว้ เราก็งงเพราะเราก็นั่งพักอยู่ไม่ได้ทำไรเลย พี่เราบอกว่า จงจานอ่ะ ไม่ไปล้างปล่อยให้เขามาทำไม เราก็งงเพราะไม่มีใครมาว่าอะไรเรา เราเลยโทรไปถามแม่ว่าอะไรอีก กวาดห้องนั่งเก็บนั่งจัดเป็น ชม. อยู่ดีๆโดนพี่ว่า งงมากเลย นี่กะจะทำงานที่โรงเรียนสั่งมาต่อให้เสร็จแต่ดันมาเจอแบบนี้ทำอะไรไม่ลงเลย เพราะเราอยู่ดีๆ เราก็โดนว่า เราเป็นคนเครียดง่ายอยู่แล้ว อยากร้องไห้ขนาดไหน เราก็กั้นไม่ให้ร้องออกมาจนมันรู้สึกไม่อยากร้องออกมา และเราก็ได้แต่เก็บเอาไว้ข้างไหน พอเครียดเราก็ทำการบ้านไม่ได้ เพราะยิ่งทำยิ่งปวดหัว ทำให้เราไม่อยากทำ แล้วอีกไม่กี่วันเราก็ต้องส่งแล้วด้วย เดี๋ยวได้ทำ เดี๋ยวไม่ได้ทำ เก็บห้องนอนเสร็จได้ไม่ถึง ชม. น้องเราก็มาลื้อห้อง ลื้อที่นอนที่เราอุส่าจัดเละหมดอีก เราไม่อยากอยู่ที่นี่แล้วค่ะ ยิ่งอยู่ยิ่งท้อ ยิ่งหวัดกำลังในการเรียน หมดความคิดและท้อกับทุกสิ่งทุกอย่างที่ตัวเราเองก็อยากจะแก้ไขมัน แต่มันก็ไม่มีทางที่เราจะทำได้เลย เคยคิดอยากจะเข้าพบจิตแพทย์นะคะ แต่เราเองก็ไม่แน่ใจในค่ายา เพราะเราเองก็ไม่รู้ว่าค่ายาเท่าไหร่
ท้อจังเลยค่ะ เรื่องครอบครัว
วันนี้เราเก็บกวาดห้องนอนของเราและเราเอาจานที่เราได้กินไว้เมื่อวานแต่เราลืมเก็บเอาไปวางไว้ในซิ้งล้างจานแต่ยังไม่ได้ล้าง เพราะเราก็ว่าจะรอทานข้าวเย็นก่อนจึงล้าง แต่เรากับมาโดนด่าก่อนที่จะได้ทำ เพียงเพราะเราแค่พักเฉยๆ เพราะตอนนั้นเราไปจดค่าน้ำค่าไฟมาให้แม่ และเราเป็นคนที่ไม่ค่อยออกกำลังกายเราเหนื่อยง่าย และเราแค่อยากนั่งพัก เพราะการจดค่าไปเราต้องปีนเพื่อดูมอนิเตอร์ค่าไฟ และมอนิเตอร์ค่าน้ำก็มีบนด่นานฟ้าอีก มันเยทำให้เราต้องการนั่งพัก สักพักเราพี่เราทักมาถามเราทำไรไว้ เราก็งงเพราะเราก็นั่งพักอยู่ไม่ได้ทำไรเลย พี่เราบอกว่า จงจานอ่ะ ไม่ไปล้างปล่อยให้เขามาทำไม เราก็งงเพราะไม่มีใครมาว่าอะไรเรา เราเลยโทรไปถามแม่ว่าอะไรอีก กวาดห้องนั่งเก็บนั่งจัดเป็น ชม. อยู่ดีๆโดนพี่ว่า งงมากเลย นี่กะจะทำงานที่โรงเรียนสั่งมาต่อให้เสร็จแต่ดันมาเจอแบบนี้ทำอะไรไม่ลงเลย เพราะเราอยู่ดีๆ เราก็โดนว่า เราเป็นคนเครียดง่ายอยู่แล้ว อยากร้องไห้ขนาดไหน เราก็กั้นไม่ให้ร้องออกมาจนมันรู้สึกไม่อยากร้องออกมา และเราก็ได้แต่เก็บเอาไว้ข้างไหน พอเครียดเราก็ทำการบ้านไม่ได้ เพราะยิ่งทำยิ่งปวดหัว ทำให้เราไม่อยากทำ แล้วอีกไม่กี่วันเราก็ต้องส่งแล้วด้วย เดี๋ยวได้ทำ เดี๋ยวไม่ได้ทำ เก็บห้องนอนเสร็จได้ไม่ถึง ชม. น้องเราก็มาลื้อห้อง ลื้อที่นอนที่เราอุส่าจัดเละหมดอีก เราไม่อยากอยู่ที่นี่แล้วค่ะ ยิ่งอยู่ยิ่งท้อ ยิ่งหวัดกำลังในการเรียน หมดความคิดและท้อกับทุกสิ่งทุกอย่างที่ตัวเราเองก็อยากจะแก้ไขมัน แต่มันก็ไม่มีทางที่เราจะทำได้เลย เคยคิดอยากจะเข้าพบจิตแพทย์นะคะ แต่เราเองก็ไม่แน่ใจในค่ายา เพราะเราเองก็ไม่รู้ว่าค่ายาเท่าไหร่