คือเราไม่รู้ว่ามันเรียกว่าอะไรนิสัยเเบบนี้ ถ้าคนพูดๆกันคงเป็นโลกสวยมั้งคะ ยกตัวอย่างกรณีง่ายๆเลย ก็เช่นเวลามีข่าวดังๆถล่มคนคนนึง นี่กลับสงสาร คือไม่ได้โดนด่าเองเเต่ใจเจ็บมากเลยเวลาอ่าน คือนี่ดูในกรณีที่เค้าผิดจริงมั้ยอะ ถ้าเค้าผิดจริงเเล้วเค้าผิดมากเเค่ใหนอะ มากพอที่สมควรโดนสังคมรุมประนามรึเปล่า มันเรื่องส่วนตัวเค้า หรือฝ่ายรุมมีหลักฐานเพียงพอมั้ย เราไม่ได้เข้าข้างเเค่ว่าถูกด่าเเล้วสงสารเลยนะคะ คืออยากจะเข้าไปสู้กับอีกฝ่ายเเต่เคยเเล้วค่ะ รับในคำพูดของอีกฝ่ายไม่ไหวเลยคิดว่าจะพิมพ์อะไรเเต่ละอย่างต้องทวนสัก5รอบก่อนกดเพื่อให้เค้ามาว่าเราไม่ได้ อย่างตอนของเมจิ ดิ่งขที่ดังๆ นี่เคยดูคลิปเเต่ไม่ติ่ง ก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมต้องไปพิมพ์เม้นสู้เค้าขนาดนั้น ส่วนตัวเรื่องนี้นี่คิดว่าคนที่ไม่โดนเรื่องเพื่อนไม่คบบูลลี่เองไม่มีใครรู้ เเล้วพอเจอชาวเน็ตพิมพ์ด่าเเรงเเซะมาเป็นอาทิตย์คืออดสงสารไม่ได้ ทำไมคนคนนึงต้องมาเจออะไรเเบบนี้ เเล้วนี่มีความคิดเเบบนี้กับทุกคนที่รู้สึกว่าไม่ได้ทำผิดขนาดนั้นหรือเผลอๆไม่ผิดเลยด้วยซ้ำ เเล้วทุกวันนี้สังคมเราเลื่อนไปทางใหนก็เขอเเต่บูลลี่กันเเซะกัน วงการบันเทิงอะเนอะ ฮือใจเจ็บค่ะ อยากจะลาจากเเอพทุกเเอพ
ทำไงดีไม่อยากเป็นอย่างนี้เลยค่ะ ไม่ชอบที่ตัวเองความเห็นไม่ตรงคนอื่น พยายามเเล้วเเต่ความติดมันสวนทางทุกที เข้าใจว่าเราเเก้ที่คนอื่นไม่ได้เลยพยายามหาทางเเก้ที่เราเอง หรือเราจะมองโลกในเเง่ดีเกินไปคะ
อึดอัดมากค่ะ! ความเห็นไม่ค่อยตรงคนส่วนมาก
ทำไงดีไม่อยากเป็นอย่างนี้เลยค่ะ ไม่ชอบที่ตัวเองความเห็นไม่ตรงคนอื่น พยายามเเล้วเเต่ความติดมันสวนทางทุกที เข้าใจว่าเราเเก้ที่คนอื่นไม่ได้เลยพยายามหาทางเเก้ที่เราเอง หรือเราจะมองโลกในเเง่ดีเกินไปคะ