สวัสดีค่ะ เรากับแฟนคบกันมา9ปี มีลูก2คน 6ขวบกับ3ขวบ
เรื่องมีอยู่ว่า พักหลังๆแฟนเริ่มติดเพื่อน ปกติวันหยุดจะออกพาลูกไปเที่ยวกัน ตอนเย็นจะไปตลาดด้วยกัน ไปห้างด้วยกันทุกอาทิตย์
แต่หลังๆมาแฟนจะอยู่แต่บ้านไม่เคยออกไปไหนด้วยกันเป็น เป็นเราที่ทำทุกอย่าง เลี้ยงลูก ไปซื้อกับข้าว พาลูกออกไปข้างนอก บ้างทีเราสงสารลูกอยู่แตในบ้าน วันหยุดเราก็ชวนเขาออกไปต่างจังหวัดปกติ เหมือนก่อนๆ แต่คำตอบที่ได้คือ เขาอ้างแต่กลัวโควิดๆ ซึ่งแรกๆเราก็โอเค คิดว่าเขาคงเป็นห่วงลูก หลังๆเขามักจะออกไปกับเพื่อน เพื่อนไปธุระเขาก็ไปเป็นเพื่อน
ซึ่งเรากับลูกไม่เคยไปไหนเลยอยู่แต่บ้าน พาลูกออกไปไกลสุดคือตลาด เอาลูกนอนก็เรา กว่าเขาจะเข้าห้องมานอนก็ตี3ตี4 เพราะนั้งเล่นนั้งคุยกับเพื่อเขา
เราเริ่มเบื่อกับชีวิต ที่เราต้องใช้เวลาอยู่กับลูกแค่3คน เรารู้สึกว่าจริงๆทุกวันนี้เราไม่ได้มีเขาเป็นส่วนนึงของชีวิตครอบครัวเเล้ว เขาหน้าที่แค่ทำงานเอง ซึ่งจริงๆเราก็ทำได้
เราอยากเลิก แต่ติดตรงลูก เราไม่มีใคร ไม่มีพ่อแม่ พ่อแม่เราเลิกกันไม่มีญาติ เรามีแค่เขากับลูก แต่เราไม่มีความสุขแล้ว
ถ้าเราเลิก ลูกคงต้องอยู่กับเขา เพราะลูกอาจจะมีอนาคตที่ดีกว่า แต่มันยากสำหรับแม่ที่อยู่กับลูก24ชั่วโมงแบบเรา
เราเหนื่อย เราเบื่อ เราอยากให้เขาไปใช้ชีวิตของเขา แต่เราก็สงสารลูกถ้าอยู่กับเราลูกจะอยู่ยังไงถ้าเราทำงาน
เราแค่ยากรักษาหน้าที่พ่อแม่ไว้ แต่เราไม่โอเคกับขีวิตคู่แล้ว
เราควรเริ่มยังไงดีคะ เราเคยคุยแล้วนะคะเขาก็เปลี่ยนได้ไม่ถึงเดือนก็วนกลับไปสภาพเดิม มันทำให้เราขี้เกียจพูดแล้วแค่เลี้ยงลูกก็เหนื่อยมากๆแล้ว เราไม่อยากวิ่งตามใครแล้ว
อยาก move on ออกจาชีวิต สามี ภรรยา
เรื่องมีอยู่ว่า พักหลังๆแฟนเริ่มติดเพื่อน ปกติวันหยุดจะออกพาลูกไปเที่ยวกัน ตอนเย็นจะไปตลาดด้วยกัน ไปห้างด้วยกันทุกอาทิตย์
แต่หลังๆมาแฟนจะอยู่แต่บ้านไม่เคยออกไปไหนด้วยกันเป็น เป็นเราที่ทำทุกอย่าง เลี้ยงลูก ไปซื้อกับข้าว พาลูกออกไปข้างนอก บ้างทีเราสงสารลูกอยู่แตในบ้าน วันหยุดเราก็ชวนเขาออกไปต่างจังหวัดปกติ เหมือนก่อนๆ แต่คำตอบที่ได้คือ เขาอ้างแต่กลัวโควิดๆ ซึ่งแรกๆเราก็โอเค คิดว่าเขาคงเป็นห่วงลูก หลังๆเขามักจะออกไปกับเพื่อน เพื่อนไปธุระเขาก็ไปเป็นเพื่อน
ซึ่งเรากับลูกไม่เคยไปไหนเลยอยู่แต่บ้าน พาลูกออกไปไกลสุดคือตลาด เอาลูกนอนก็เรา กว่าเขาจะเข้าห้องมานอนก็ตี3ตี4 เพราะนั้งเล่นนั้งคุยกับเพื่อเขา
เราเริ่มเบื่อกับชีวิต ที่เราต้องใช้เวลาอยู่กับลูกแค่3คน เรารู้สึกว่าจริงๆทุกวันนี้เราไม่ได้มีเขาเป็นส่วนนึงของชีวิตครอบครัวเเล้ว เขาหน้าที่แค่ทำงานเอง ซึ่งจริงๆเราก็ทำได้
เราอยากเลิก แต่ติดตรงลูก เราไม่มีใคร ไม่มีพ่อแม่ พ่อแม่เราเลิกกันไม่มีญาติ เรามีแค่เขากับลูก แต่เราไม่มีความสุขแล้ว
ถ้าเราเลิก ลูกคงต้องอยู่กับเขา เพราะลูกอาจจะมีอนาคตที่ดีกว่า แต่มันยากสำหรับแม่ที่อยู่กับลูก24ชั่วโมงแบบเรา
เราเหนื่อย เราเบื่อ เราอยากให้เขาไปใช้ชีวิตของเขา แต่เราก็สงสารลูกถ้าอยู่กับเราลูกจะอยู่ยังไงถ้าเราทำงาน
เราแค่ยากรักษาหน้าที่พ่อแม่ไว้ แต่เราไม่โอเคกับขีวิตคู่แล้ว
เราควรเริ่มยังไงดีคะ เราเคยคุยแล้วนะคะเขาก็เปลี่ยนได้ไม่ถึงเดือนก็วนกลับไปสภาพเดิม มันทำให้เราขี้เกียจพูดแล้วแค่เลี้ยงลูกก็เหนื่อยมากๆแล้ว เราไม่อยากวิ่งตามใครแล้ว