เราเรียนมหาลัย เลยปี4 มาแล้ว ยังไม่จบ โปรเจ็คไม่เสร็จ ที่ต้องเรียนเก็บอีก 1-2ตัว รู้สึกเหมือนหมดไฟค่ะ บวกกับที่เราเรียนมันไม่ใช่ทางเราด้วย เกี่ยวกับการเขียนโปรแกรม เอาจริงไม่ใช่ด้านที่ถนัด เราถามกับตัวเอง จะจบมั๊ย สมมุติว่าไม่ไหว ไม่จบ แล้วคนที่ส่งเสียเค้าจะรู้สึกยังไง เค้าจะผิดหวังมั๊ย อีก1-2อทิตย์ก็ใกล้จะสอบเราคิดว่าปิดเทอมนี้จะไปหางานทำ ให้มีเงินเก็บเผื่อไว้จ่ายค่าเทอมหน้า และเทอมถัดไป คนส่งเค้าบ่นตั้งแต่ปีที่แล้วกับแม่เรา ว่าเมื่อไหร่ลูกจะจบ แล้วก็อีกหลายประโยค
แล้วเราต้องเรียนอีก 2 เทอม เอาจริงๆมันควรจะเรียน แค่เทอมเดียว แต่มีอยู่วิชาเทอม 2 เราขาดเกิน มีเหตุจำเป้นเกี่ยวกับเรื่องเงินนิดหน่อย เพราะมีอยู่ช่วงนึงเงินทางบ้านไม่พอใช้ อันนี้เราเป้นคนผิดเองล่ะ ที่ไม่ได้ไปติดต่ออาจารย์เค้าทั้งที่เค้าให้โอกาส เพราะไม่รู้จะเริ่มคุยยังไง เหมือนหนีปัญหาอันนี้เรายอมรับ เราเลยยอม F ไป มันบวกกับที่เรียนพอมันขาดช่วงก็ไม่รู้เรื่อง อย่างที่บอกไปว่ามันไม่ใช่ทาง เพราะจะย้ายมันก็ไม่ทันแล้ว เหมือนเราเสียเวลาไป 4 ปี เลยถ้าจะเริ่มใหม่แบบนั้น ที่เรียนอยู่ทุกวันนี้ ถามว่าพอได้มั๊ย ยังพอไหวอยู่ แต่จะรู้ช้ากว่าคนอื่นหน่อย โดยเฉพาะเวลาปฎิบัติ
เราอยากแค่ระบายให้ใครซักคนฟัง จะพูดกับแม่ ก็กลัวเค้าคิดมาก ผิดหวัง ถึงเค้าเคยพูดกับคนรู้จัก เค้าถามแม่ว่าเราจบรึยัง แม่เราบอกไม่ซีเรียส ว่าเราจะจบเมื่อไหร่ ถ้าเราไม่จบก็ให้หางานทำใกล้บ้านนี่ล่ะ เราคิดว่าเค้าก็อยากให้เราจบแหละ ใจนึงอยากเรียนจบให้เค้าภูมิใจ ใจนึงก็กลัวจะไม่จบเหมือนกัน แล้วถ้าไม่จบจะยังไงต่อดี ยอมรับว่าค่อนข้างคิดมาก มันเป็นสิ่งที่อยู่ในใจตลอด
บางครั้งคิดมากจนปวดหัว นอนไม่ค่อยหลับเท่าไหร่
จะสู้ต่อหรือว่ายอมแพ้ดีคะ
แล้วเราต้องเรียนอีก 2 เทอม เอาจริงๆมันควรจะเรียน แค่เทอมเดียว แต่มีอยู่วิชาเทอม 2 เราขาดเกิน มีเหตุจำเป้นเกี่ยวกับเรื่องเงินนิดหน่อย เพราะมีอยู่ช่วงนึงเงินทางบ้านไม่พอใช้ อันนี้เราเป้นคนผิดเองล่ะ ที่ไม่ได้ไปติดต่ออาจารย์เค้าทั้งที่เค้าให้โอกาส เพราะไม่รู้จะเริ่มคุยยังไง เหมือนหนีปัญหาอันนี้เรายอมรับ เราเลยยอม F ไป มันบวกกับที่เรียนพอมันขาดช่วงก็ไม่รู้เรื่อง อย่างที่บอกไปว่ามันไม่ใช่ทาง เพราะจะย้ายมันก็ไม่ทันแล้ว เหมือนเราเสียเวลาไป 4 ปี เลยถ้าจะเริ่มใหม่แบบนั้น ที่เรียนอยู่ทุกวันนี้ ถามว่าพอได้มั๊ย ยังพอไหวอยู่ แต่จะรู้ช้ากว่าคนอื่นหน่อย โดยเฉพาะเวลาปฎิบัติ
เราอยากแค่ระบายให้ใครซักคนฟัง จะพูดกับแม่ ก็กลัวเค้าคิดมาก ผิดหวัง ถึงเค้าเคยพูดกับคนรู้จัก เค้าถามแม่ว่าเราจบรึยัง แม่เราบอกไม่ซีเรียส ว่าเราจะจบเมื่อไหร่ ถ้าเราไม่จบก็ให้หางานทำใกล้บ้านนี่ล่ะ เราคิดว่าเค้าก็อยากให้เราจบแหละ ใจนึงอยากเรียนจบให้เค้าภูมิใจ ใจนึงก็กลัวจะไม่จบเหมือนกัน แล้วถ้าไม่จบจะยังไงต่อดี ยอมรับว่าค่อนข้างคิดมาก มันเป็นสิ่งที่อยู่ในใจตลอด
บางครั้งคิดมากจนปวดหัว นอนไม่ค่อยหลับเท่าไหร่