เรารู้ตัวเองมาสักพักแล้วว่าตัวเองเป็นพวกกลัวการมีความรัก ก็คือเราก็รักคนอื่นนะ แต่รักแบบไม่เคยหวังเลยสักครั้ง รักแบบไม่เคยอยากได้เค้ามาเป็นของเรา รักไปเรื่อยๆอ่ะ ไม่ได้คิดถึงจุดที่จะเข้าไปจีบด้วยซ้ำ พอล่าสุดนี้ เราชอบคนๆหนึ่งมากๆ เรารู้จักกันแบบพี่น้องก่อน ก็คือเจอหน้าก็ทักทายกันปกติ (แต่คือไม่มีช่องทางการติดต่ออะไรกันเลย ทั้งไอจี เฟส) ละพอมีวันหนึ่งเราเผลอแสดงออกไปประมาณว่าเราชอบพี่เค้า พี่เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ เค้าก็ถามว่ายังไม่มีเฟสกันเลยนิ ก็เลยแลกเฟสกันไปจากนั้นพี่เค้าก็พูดทิ้งท้ายไว้ว่าถ้าอยากคุยก็ทักมานะ กลายเป็นเราที่กลับมาทั้งคิดมาก แพนิคไปหมด จนตอนนี้เราไม่กล้าไปเจอหน้าพี่เค้าด้วยซ้ำ พยายามหลบทุกทาง แต่ในใจลึกๆคืออยากทักไปมาก แต่การกระทำกับความคิดมันตีกันไปหมด จนถึงขั้นที่ดึกๆเรานั่งกัดเล็บตัวเองไปแบบไม่รู้ตัวเลย(ปกติเป็นคนที่ไม่เคยกัดเล็บเลย) ใจมันกลัว มันรู้สึกว่าตัวเองไม่ดีพอ รู้สึกว่าเค้าควรเจอใครก็ได้ที่ไม่ใช่เราอ่ะ แต่ใจเราก็ยังคิดถึงเค้าตลอดเลย
          พอจะมีใครแนะนำอะไรเราได้บ้างมั้ยอ่ะ เรากลัวที่ตัวเองเป็นแบบนี้มากๆ ไม่เคยสับสนกับการใช้ชีวิตขนาดนี้มาก่อนเลย ทุกครั้งที่เราคิดจะเริ่มจะเป็นเราที่วิ่งหนีออกมาจากตรงนั้นตลอดเลย