ขอพื้นที่ระบายหน่อยค่ะอึดอัดมากจริงๆ กระทู้แรกผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะคะ 😢
ขอเกริ่นก่อนนะคะ ตอนนี้หนูอายุ20ปี ตอนเด็กที่บ้านมีปัญหาพ่อแม่หย่ากันตั้งแต่เราเด็ก เริ่มจำความได้ก็อยู่กับแม่มาตลอด ที่บ้านมีพี่น้องทั้งหมด4คนรวมถึงหนูค่ะ และหนูก็เป็นลูกคนสุดท้อง โดยมีพี่สาว2 พี่ชาย1 ที่บ้านไม่ได้ยากจนค่ะ ที่บ้านพี่คนโตก็ท้องก่อนแต่ง พี่ชายก็ไม่เอาไหนกินเหล้าเสพยาไปวันๆ ส่วนพี่สาวอีกคนก็หนีไปอยู่กับผู้ชาย ตอนนี้คือมีหนูคนเดียวที่เรียนอยู่ ที่บ้านแม่จะหัวโบราณมากค่ะ ต้องแคร์คนนู้นคนนี้ ต้องห่วงชื่อเสียง อยากให้เรามีแฟนรวยจะได้ไม่ลำบากเหมือนแม่ และต้องห้ามมีแฟน อยากให้หนูหาแต่แฟนต่างชาติเพราะแม่คิดว่าต่างชาติรวยทุกคน ทำให้แม่คาดหวังกับตัวหนูมาก หนูได้มาเรียนในเมืองตั้งแต่เริ่มเข้าปวช 1 ตอนนี้จะจบ ปวส.2แล้ว เริ่มอยู่หอตั้งแต่ปวช1 แต่พอโตแล้วก็เริ่มมีแฟน โดยที่ทางบ้านไม่รู้ ละพอตอนนี้หนูได้อยู่หอกับแฟน ซึ่งแฟนหนูก็เป็นคนดีมากๆ คอยซัพพอร์ตทุกเรื่อง เรื่องเงิน เรื่องเรียน ทุกๆอย่างในชีวิต และเขาก็จริงจังกับหนูมาก ตอนนี้เราไม่ได้กลับบ้านเกือบปีแล้วเพราะรู้สึกว่าอยู่บ้านแล้วอึดอัด อยู่กับแฟนแล้วสบายใจ แฟนหนูเขาหวังดีกับหนูมากค่ะ เวลาอยู่บ้านไม่เคยได้ออกไปไหน แค่ออกไปหาเพื่อนแม่ก็จะคิดว่าเราไปหาผู้ชาย ไม่เคยได้นอนค้างบ้านเพื่อน ไม่เคยพาเพื่อนมาบ้านเพราะแม่เหมือนระแวงตลอดเวลา พอได้อยู่หอก็ได้ทำตามใจมากขึ้น ก็สบายใจที่ได้อยู่หอถึงจะไม่มีแฟนหรือมีแฟนก็สบายใจมากกว่าอยู่บ้านค่ะ และตอนนี้เหมือนแม่เริ่มรู้แล้วว่าเราอยู่กับแฟน ก็โทรมาถามทุกครั้งว่าอยู่กับผู้ชายรึป่าว มีแฟนละมั้ง ชอบบอกว่าดูพี่สาวเป็นตัวอย่าง อย่าเป็นแบบเขา โทรมากี่ครั้งก็พูดแต่แบบนี้พอแม่โทรมาแล้วเราไม่ได้รับสาย ก็พูดว่าไม่รับสายอย่างอยู่กับผู้ชายรึป่าว เอาตังค์ไปเลี้ยงผู้ชายหมดละมั้ง คือหนูไม่ได้เป็นแบบที่แม่คิดเลยค่ะ เงินที่แม่ให้ทุกครั้ง หนูก็ชอบเอาไปกินไปซื้อของของหนูเอง บางครั้งไม่มีเงิน แฟนก็ช่วยหาให้ หนูไม่รู้จะบอกแม่ยังไงดีค่ะ หนูรู้ว่าถึงบอกไปแม่ก็ไม่ยอมรับแน่ๆค่ะ อึดอัดทุกครั้งที่ได้คุยกับแม่ ไม่อยากกลับบ้าน อยากให้แม่เข้าใจว่าโลกมันเปลี่ยนไปแล้ว บางทีก็แอบร้องไห้คนเดียวไม่รู้จะบอกใครดีค่ะ เพราะเพื่อนก็ไม่เข้าใจเราหรอกค่ะอยู่วิลัยหรืออยู่กับแนฟหนูจะมีความสุขมากพออยู่คนเดียวก็แอบร้องไห้ตลอดค่ะ ปล.อย่าด่าหนูนะคะ อาจจะวนไปวนมานะคะไม่รู้ต้องเริ่มยังไงอธิบายยากค่ะขอแค่ได้พิมพ์ระบายก็สบายใจแล้วค่ะ
เมื่อครอบครัวคาดหวังกับเรามากเกินไป
ขอเกริ่นก่อนนะคะ ตอนนี้หนูอายุ20ปี ตอนเด็กที่บ้านมีปัญหาพ่อแม่หย่ากันตั้งแต่เราเด็ก เริ่มจำความได้ก็อยู่กับแม่มาตลอด ที่บ้านมีพี่น้องทั้งหมด4คนรวมถึงหนูค่ะ และหนูก็เป็นลูกคนสุดท้อง โดยมีพี่สาว2 พี่ชาย1 ที่บ้านไม่ได้ยากจนค่ะ ที่บ้านพี่คนโตก็ท้องก่อนแต่ง พี่ชายก็ไม่เอาไหนกินเหล้าเสพยาไปวันๆ ส่วนพี่สาวอีกคนก็หนีไปอยู่กับผู้ชาย ตอนนี้คือมีหนูคนเดียวที่เรียนอยู่ ที่บ้านแม่จะหัวโบราณมากค่ะ ต้องแคร์คนนู้นคนนี้ ต้องห่วงชื่อเสียง อยากให้เรามีแฟนรวยจะได้ไม่ลำบากเหมือนแม่ และต้องห้ามมีแฟน อยากให้หนูหาแต่แฟนต่างชาติเพราะแม่คิดว่าต่างชาติรวยทุกคน ทำให้แม่คาดหวังกับตัวหนูมาก หนูได้มาเรียนในเมืองตั้งแต่เริ่มเข้าปวช 1 ตอนนี้จะจบ ปวส.2แล้ว เริ่มอยู่หอตั้งแต่ปวช1 แต่พอโตแล้วก็เริ่มมีแฟน โดยที่ทางบ้านไม่รู้ ละพอตอนนี้หนูได้อยู่หอกับแฟน ซึ่งแฟนหนูก็เป็นคนดีมากๆ คอยซัพพอร์ตทุกเรื่อง เรื่องเงิน เรื่องเรียน ทุกๆอย่างในชีวิต และเขาก็จริงจังกับหนูมาก ตอนนี้เราไม่ได้กลับบ้านเกือบปีแล้วเพราะรู้สึกว่าอยู่บ้านแล้วอึดอัด อยู่กับแฟนแล้วสบายใจ แฟนหนูเขาหวังดีกับหนูมากค่ะ เวลาอยู่บ้านไม่เคยได้ออกไปไหน แค่ออกไปหาเพื่อนแม่ก็จะคิดว่าเราไปหาผู้ชาย ไม่เคยได้นอนค้างบ้านเพื่อน ไม่เคยพาเพื่อนมาบ้านเพราะแม่เหมือนระแวงตลอดเวลา พอได้อยู่หอก็ได้ทำตามใจมากขึ้น ก็สบายใจที่ได้อยู่หอถึงจะไม่มีแฟนหรือมีแฟนก็สบายใจมากกว่าอยู่บ้านค่ะ และตอนนี้เหมือนแม่เริ่มรู้แล้วว่าเราอยู่กับแฟน ก็โทรมาถามทุกครั้งว่าอยู่กับผู้ชายรึป่าว มีแฟนละมั้ง ชอบบอกว่าดูพี่สาวเป็นตัวอย่าง อย่าเป็นแบบเขา โทรมากี่ครั้งก็พูดแต่แบบนี้พอแม่โทรมาแล้วเราไม่ได้รับสาย ก็พูดว่าไม่รับสายอย่างอยู่กับผู้ชายรึป่าว เอาตังค์ไปเลี้ยงผู้ชายหมดละมั้ง คือหนูไม่ได้เป็นแบบที่แม่คิดเลยค่ะ เงินที่แม่ให้ทุกครั้ง หนูก็ชอบเอาไปกินไปซื้อของของหนูเอง บางครั้งไม่มีเงิน แฟนก็ช่วยหาให้ หนูไม่รู้จะบอกแม่ยังไงดีค่ะ หนูรู้ว่าถึงบอกไปแม่ก็ไม่ยอมรับแน่ๆค่ะ อึดอัดทุกครั้งที่ได้คุยกับแม่ ไม่อยากกลับบ้าน อยากให้แม่เข้าใจว่าโลกมันเปลี่ยนไปแล้ว บางทีก็แอบร้องไห้คนเดียวไม่รู้จะบอกใครดีค่ะ เพราะเพื่อนก็ไม่เข้าใจเราหรอกค่ะอยู่วิลัยหรืออยู่กับแนฟหนูจะมีความสุขมากพออยู่คนเดียวก็แอบร้องไห้ตลอดค่ะ ปล.อย่าด่าหนูนะคะ อาจจะวนไปวนมานะคะไม่รู้ต้องเริ่มยังไงอธิบายยากค่ะขอแค่ได้พิมพ์ระบายก็สบายใจแล้วค่ะ