เราตกลงคบกับแฟนเรา และรับปากแต่งงานกับเขาหลายปีก่อน เพราะรู้สึกว่าเขารักเรา อย่างน้อยๆก็มากกว่าคนอื่นๆที่เคยคบกับเรา (เราคิดแบบนั้นมาตลอด) จนกระทั่งพอรับปากแต่งงานกับเขาตอนนั้น แล้วเราบอกเขาว่า เอ้อ เรามีโรคประจำตัว (ลมชัก)
คือเข้าใจตอนหลังว่าคุณหมอที่เคยตรวจตอนแรกอาจวินิจฉัยผิด เพราะเราไปตรวจซ้ำสองสามที่ในช่วงนั้น ผลคือไม่เจอความผิดปกติที่เกี่ยวกับโรค
ในตอนนั้นที่เราบอกแฟนเรา เราอธิบายว่าอาการมันคืออะไร แล้วในกรณีแย่ๆ ที่มีโอกาสเกิดขึ้นจะเป็นยังไง เราคิดว่าช่วงนั้นแฟนเราคงเครียด เขาหาข้อมูลเยอะมาก แล้วก็มี ประโยคนึงจากปากเขาคือไม่มีใครรักคนอื่นมากกว่าตัวเอง
เราช็อคมากพอสมควร ตอนนั้น เสียใจที่แบบ... เราคงเข้าใจผิดไปเอง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เพราะคงทำอะไรไม่ได้
เขากลับมาเอง ตอนแรกบอกว่าจะพักเรื่องแต่งงานและซื้อบ้านไปก่อน แล้วก็พาเราไปตรวจซ้ำ (จนที่บ้านเราเองก็เริ่มไม่พอใจ)
มาถึงตอนนี้ เราขอเลื่อนแต่งงานเองคะ แล้วก็ ... เรายังติดในใจกับคำนี้อยู่ เราไม่ได้โกรธ แต่เราก็ไม่มั่นใจ เราควรทำยังไงดีคะ
มีคำพูดนึงจากปากแฟนเรา ที่ทำให้เราเสียใจ ทำยังไงเราถึงจะลืมคะ
คือเข้าใจตอนหลังว่าคุณหมอที่เคยตรวจตอนแรกอาจวินิจฉัยผิด เพราะเราไปตรวจซ้ำสองสามที่ในช่วงนั้น ผลคือไม่เจอความผิดปกติที่เกี่ยวกับโรค
ในตอนนั้นที่เราบอกแฟนเรา เราอธิบายว่าอาการมันคืออะไร แล้วในกรณีแย่ๆ ที่มีโอกาสเกิดขึ้นจะเป็นยังไง เราคิดว่าช่วงนั้นแฟนเราคงเครียด เขาหาข้อมูลเยอะมาก แล้วก็มี ประโยคนึงจากปากเขาคือไม่มีใครรักคนอื่นมากกว่าตัวเอง
เราช็อคมากพอสมควร ตอนนั้น เสียใจที่แบบ... เราคงเข้าใจผิดไปเอง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เพราะคงทำอะไรไม่ได้
เขากลับมาเอง ตอนแรกบอกว่าจะพักเรื่องแต่งงานและซื้อบ้านไปก่อน แล้วก็พาเราไปตรวจซ้ำ (จนที่บ้านเราเองก็เริ่มไม่พอใจ)
มาถึงตอนนี้ เราขอเลื่อนแต่งงานเองคะ แล้วก็ ... เรายังติดในใจกับคำนี้อยู่ เราไม่ได้โกรธ แต่เราก็ไม่มั่นใจ เราควรทำยังไงดีคะ