ผมเกิดมาพิการครับ ขาไม่เท่ากันเดินเป๋ และนิ้วมือขาด ผมเกิดมาท่ามกลางครอบครัวใหญ่ และในวงศ์ตระกูลไม่มีคนที่พิการเลยครับ ตั้งแต่เล็กจนโตผมโดนล้อความพิการจนถึงปัจจุบัน แม้กระทั่งพี่สาว แม่ ก็ล้อมา จนรู้สึกว่าตัวเองไม่ใช่ลูกท่าน จนผมเรียนจบรับปริญญาไม่มีใครว่างมาถ่ายรูปกับผมเลยครับ ผมรู้สึกว่าอยากออกมาจากครอบครัว อยากไปทำงานไกลบ้าน ไม่อยากเจอคนในตระกูลครับ กลับกันคนนอกข้างๆกลับเห็นใจผมมากกว่าครอบครัว
ขอบคุณทุกคนที่มาอ่านนะครับ ผมไม่รู้จะระบายให้ใครฟัง