ก็นั่นเเหละค่ะ ตามหัวข้อเลยคือเรียนหนัก หนักเเบบมากๆเลย เป็นคนที่ไม่ได้เรียนเก่งค่ะเลยต้องพยายามกว่าคนอื่นๆ×2 จึงตามทันเเต่ถ้าอยากได้ให้มากกว่าเพื่อนก็ต้องขยันเพิ่มขึ้นไปอีกค่ะ ขอบอกว่าเราเรียนเเค่ ม.ต้น เเต่เหนือยมากๆมีหลายวันเเล้วที่ต้องอดข้าวเพื่อมาทำงานมันท้ออ่ะค่ะเเบบ เห็นเพื่อนที่ไม่ได้ขยันเลยเเต่คะเเนนมันเยอะมากๆเเล้วก็ได้รับความกดดันจากครอบครัวด้วยค่ะพอเริ่มได้คะเเนนดีพ่อเเม่ก็...ดีใจเเหละ(มั้ง)คะคือ เราไม่ได้สนิทกับครอบครัวอ่ะค่ะเเต่ก็เคยคิดว่าถ้าเราทำคะเเนนดีๆเค้าคงดีใจ เเต่ตอนนี้คือไม่ไหวจริงๆ มันท้อเเบบมากๆเลยค่ะ;-; ไม่รู้ว่าควรทำอะไรต่อดี ควรอดทนพยายามต่อไป หรือ..พอก่อนเเต่ถ้าพอก็เเอบเสียดายสิ่งที่เคยทำมา เราทำทุกอย่างเลยค่ะกิจกรรมที่ได้คะเเนนเสริมทำทุกอย่างเลยจริงๆ เเต่มันก็สู้เพื่อนไม่ได้;-; หรือเราหวังสูงไปนะ...เห้อ...เหมือนเรามาระบายเฉยๆรึป่าวคะ😅
เรียนหนักท้อ...