[ ระบายเฉยๆ ] ทุ่มเทให้ตาย สปอตไลท์ก็ไปไม่ถึง รีวิ้วบริษัทเฮง ซ...ย ที่เคยร่วมงาน

สวัสดีพี่น้องชาวออฟฟิศ วันนี้เราจะมารีวิ้ว บ.เฮง ซ...ย ที่ทำธุรกิจค้าปลีก ขอญาตตตตไม่บอกตัวย่อนะ อุ๊...ปส์ๆๆๆ มาเริ่มกันเลยค่ะ

ความเฮงซวย Part.1
ต้องบอกก่อนว่าเราทำตำแหน่ง AE ตำแหน่งนี้ของบ้านเราไม่เหมือนที่อื่น เรียกได้ว่าเป็นทุกอย่างให้เทอแล้ว มาเริ่มเมื่อเราก้าวเหยียบเข้าไปในวันแรกที่เริ่มงานก็เอ๊ะใจนิดๆ อ่ะเน้อะ ด้วยความแบบเราเข้ามาแทนคนเก่าที่เพิ่งลาออก ก็งงนิดๆ ว่าทำไมคนเก่าทะยอยออก แต่ก็ไม่ได้สนใจเพราะก็อยากทำงานนนน เพราะตอนนั้นเรายังมีไฟเหลือเกิ๊น บางทีก็ได้ยินคนเก่าๆ เม้าท์หัวหน้าบ้างว่าหัวหน้าชอบทำตัวอีโก้สูงมั่งไรมั่ง เม้าท์เพื่อนร่วมงานบ้างว่าบางวันเพื่อนร่วมงานก็โดนผีเด็กสิง แล้วเพื่อนร่วมงานบางคนก็โดนดองไม่ปรับตำแหน่งบ้างไรบ้าง อ่าาาาพอได้ยินปุ๊บรู้เลยที่นี้มีเด็ดล่ะ ด้วยความใหม่ก็ขอเงียบๆไว้ก่อน อาศัยเก็บข้อมูล เปิดญาณทิพย์ และปรับตัวเอาเพื่อความอยู่รอดของชาวเรา
ความเฮงซวยที่เผ็ด x 2 

Part.2
ต่อด้วยพอเริ่มทำงานไปเรื่อยๆ มันก็เริ่มเข้าที่เข้าทางล่ะ ปรับตัวได้ก็ทนทำไปได้หลายปีเลยยยย จนมาพีคๆ ก็เริ่มต้นปี 63 เราเริ่มเปลี่ยน ผบ. ใหม่โอ้โหๆๆๆๆ ชีวิตเปลี่ยน จากที่อดทนหลงทางแล้วววว ชีวิตหันเหๆๆๆไปไหนต่อไหนอีกกกกก เพราะเค้าให้ความสนใจกับงานของพวกเรามากขึ้น อ่ะเหมือนจะดีแต่ไม่ใช่จ้ะ ทุกอย่างเค้าต้องเป็นคน approve ไรงี้ บวกกับช่วงนั้นคือโควิด แล้วพวกเราต้อง work from home โอ้โห นรกจ๋าาา...ทำงานทั้งวัน ทั้งคืน เสาร์-อาทิตย์ ไม่มีพัก สั่งปุ๊บเอาปรับ งานออกแบบไม่ใช่ข้าวตามสั่งที่ผัดแป๊บๆ ก็เสร็จนะ บางเสาร์ - อาทิตย์ ให้ตามอาร์ตมาทำงานอีก อาร์ตก็ด่า อาร์ตบางคนก็ทำให้ บางคนก็ไม่ทำ และถ้าไม่ตามงานไม่ออกนายก็ด่า หรือเพื่อนบางคนโดนโทรตามงานตอนตี 2 ไรงี้ หรือไม่ก็ให้นั่งทำแบบนั้นทั้งคืน เพื่อให้ลุกมาทำงานให้เค้าช่วงเช้า จะว่าใจร้ายไหมนี้ก็ว่าร้ายนะ คนกลางแบบเราจะทำไง...ก็ต้องทำมาหากินนะโว้ยยยย! เนี่ยคือความเฮงซวยของตำแหน่งคนแบบชาวเรา ทำงานที่บ้านวันๆนึง โทรศัพเข้าเป็นร้อยมั่ง call กลุ่มนี้จบ มา call งานนี้กับคนนั้นคนนี้ยุ่งเหยิงงงไปหมด สายเข้าจนโทรศัพพังเริ่ดๆๆๆไปเลย บางวันมีส่งงานให้บริษัทอื่นๆ เพื่อลงแอดโฆษณา แบบก็ไม่ approve เหมือนสะกดคำว่า final aw ไม่เป็น เราก็ต้องมานั่งเลื่อนกับบริษัทที่เราจะส่ง แถมยังต้องดีลแมสเซนเจอร์ให้ไปส่งงานอีก แล้วแบบส่งด่วนแต่ละทีอิห่าฝนก็ชอบตก ตกตอนแบบผ่านแล้วแมสต้องวิ่ง จะบ้าตายยยย ลุ้นงงงทุกครั้งที่ส่งงาน อ่ะสุดท้ายแล้วชีวิตนรกใน work from home ก็ผ่านไป
ความเฮงซวยที่แล้ววว 

Part.3
หลังจากผ่านช่วง work from home พวกเราก็กลับมาทำงานปกติที่ออฟฟิศ จนเริ่มมีเพื่อนนั่งข้างๆ 1 คนออก แล้วตามด้วยคนที่ 2, 3 และ 4 คนที่ 1 ไปด้วยความไม่มีใจที่ไม่อยากมาทำแล้ว ตอนแรกไม่เข้าใจเพื่อนนะ จนมาเจอด้วยตัวเอง ไม่ว่าจะงานหาเหวไรก็จะลงที่มัน เอ๊ะอ่ะอ้างด่วนนน อีกคนทำไม่ได้ก็ไม่ให้ทำ ให้แต่มันทำ สมควรที่มันลาออกค่ะ ต่อด้วยคนที่ 2 เวลามีงานก็จ่ายมัน จะงานด่วน งานใหญ่ๆ ก็สักแต่จะจ่ายให้ไม่ดูเลยย ว่าทำไหวไหม สุดท้ายงานหลุดแจกใบเตือน ใครจะทน สรุปออกจ้ะ ตามมาด้วยคนที่ 3 ออกเพราะไม่อยากทำ ทำเท่าไรก็ว่า ว่ามันทำไม่ดี ไม่ถูกใจ อ่ะออกจ้ะ สุดท้ายมาคนที่ 4 ออกจ้ะ เพราะสัญญิง สัญญาว่าจะปรับตำแหน่งประจำให้สุดท้าย ฝันลมๆ แล้งๆ อ่ะปลิ้วๆๆๆๆ จ้ะ และกรรมทั้งหลายจะอยู่ที่ใครพวกเราที่เหลือสิจ้ะ อาศัยคำว่าไม่มีงบรับคนเพิ่ม จากคนทำงานเป็น 11 เหลือให้ 7 คนเยอะยยย เพราะมี 1 คนที่ทำไรไม่เป็นไรเลยเค้าเหมือนน้องใหม่อยู่ตลอดเวลา เท่ากับเราเหลือกันแค่ 6 แหละ พอเหลือ 6 เค้าก็ยังดึงคนในทีมเราไปอยู่ส่วนงานอื่นอีก จิตใจทำด้วยอรายยยยย! ปกติคนก็ไม่พอทำงานอยู่แล้วอ่ะ เพราะในงานมันมีขั้นตอนเยอะมากกก
ความเฮงซวยที่สุดทาง 

Part.4
พอเหลือในทีม 5 คน ก็ยังบริหารจัดการคนด้วยวิธีเดิมๆ อิห่าคนทำได้ก็ทำอยู่นั้น งานเยอะแล้วยังโดนเอาเปรียบต่างๆ นานา ไม่ว่าจะการแบ่งงานที่ไม่เท่า หรือการที่เราทำงานล่วงเวลา แล้วไม่มีโอทีจ่ายแต่จะเอาๆๆๆงานอิดอกกกก แถมขอคนมาช่วยคีย์งานก็ให้มาได้ 2-3 เดือน สุดท้ายบอกไม่จ้างคนคีย์ต่อให้ไม่มีตัง ตัดทุกเรื่องเก่งนี้ต้องยกให้อิ ผ.บ. คนใหม่ที่ไฟแรง สาระแนแต่จะเอาหน้า พ่องงงง...สิ และหัวหน้าก็ดันไม่เข้าตากับ ผ.บ. ใหม่อีกชีวิตพวกเรานี้อนาถไปกันใหญ่ เรียกว่า ตุยยยย ก็ได้ สุดท้ายพวกเราตัดสินใจกันทั้งทีม 5+1 (ที่ถูกย้ายไปทีมอื่น) เลือกจะลาออกทั้งทีม ปัญหาก็ประเดประดัง บางคนถูกเรียกคุยให้อยู่ต่อ แต่พวกเรายังยึดมั่นในอุดมการณ์ที่จะไม่ยอมให้บริษัทเอาเปรียบอีกต่อไป จึงยืนยันลาออกจริงๆ ลาออกแบบคนว่างงานด้วยจิตใจพวกเราทำด้วยไรหลายคนคงว่าสิ้นคิด แต่ถ้าไปอยู่ในจุดหนึ่งเราจะรู้ว่า “เราอยู่ต่อเราจะไม่ได้อะไรเลย” ไม่ว่าจะอนาคตในการปรับตำแหน่ง น้องบางคนควรได้ปรับแต่มาดองไว้ที่เดิมไม่รู้กี่ปี พี่บางคนควรได้ปรับเป็น senior ก็ดองไว้ที่เดิม แม้แต่เกรด A ยังคัดให้คนอื่นก่อนตำแหน่งพวกเราเลย นี้คือสิ่งน่าเวทนาสำหรับตำแหน่งนี้
ความเฮงซวยที่ดีแล้วที่ไม่ทน 

Part.5
จนวันสุดท้ายที่ทำงานเรารู้ข่าวถึงผลประเมินโบนัส เหมือนฟ้าถล่มมมมม บริษัทก็ยังเอาเปรียบเราจนวันสุดท้าย เกรดที่ตัดออกมาคอต่ำเตี้ย แทบเลี่ยดิน เลยยยย หัวหน้าประเมินอย่าง อิ ผ.บ. แก้ให้แย่สุดตั้งแต่ทำงานมาเลย เพื่อนในทีมบางคนถูกประเมินให้ไม่ได้โบนัสเลยด้วยซ้ำ เรียกร้องไรก็ไม่ได้แหละมันคือความรัก ความชอบ ความพอใจของบริษัท แต่ในความรู้สึกเราทำไมมันแย่จังว่ะ โคตรไม่โอเคสำหรับคนที่ทำงานมาทั้งปี แล้วต้องเจอไรแบบนี้ ทำไมถูกตัดสินด้วยคำว่าเค้าลาออก ทั้งที่ผ่านมาพวกเราก็ทำประโยชน์ให้บริษัทนะ และอิ ผ.บ. เนี่ยเพิ่งจะมาทำงานเอาเกือบปลายปีแล้ว แต่พวกเราอ่ะทำงานมาทั้งปีนะเว้ย มีสิทธิ์ไรมาตัดสินเราอ่ะว่าเราควรได้เกรดไร ทั้งที่พวกเราก็ไม่เคยทำไรให้เค้าเลย หรือพวกเราผิดที่เราอยู่ไม่ถูกฝั่ง และผิดที่เราลาออกยกทีมเหรอ หรือเราบริษัทเสียหายเหรอ เราทำเสียตรงไหนเพราะแจ้งออกล่วงหน้า 1 เดือนนะ แล้วเค้าก็หาคนใหม่มาทำแทนพวกเราเยอะแยะมากกกก รับได้มากกว่าตอนพวกเราทนอยู่อีกกกกก ซึ่งย้อนแย้งกับตอนแรกที่บอกไม่มีงบเลย งงใจ 
สุดท้ายก็ออกมากันแบบเงียบๆ เจ็บใจจนต้องมาและสะเทือนใจกับบริษัทที่ใหญ่โต เราไม่คิดว่าจะทำได้ขนาดนี้ เอาเป็นว่าเราแชร์ประสบการณ์ความ กกกก เรียกพี่ที่ไม่อยากแนะนำใครไปทำในตำแหน่งนี้ กับบริษัท... เพราะไม่มี safe zone ไรให้เลย 5555 และขอเตือนใครที่คิดจะลาออก ขอคิดสำคัญคือให้ได้เงินโบนัสเข้าบัญชีก่อน แล้วค่อยลาออกจ้ะ ฝากไว้ให้คิสสสส!