"ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก"เรื่องนี้ใช้ได้จริงมั้ย??

เราเริ่มเรื่องเลยนะ คือเราแอบชอบรุ่นพี่คนหนึ่งตั้งแต่ปี2561 จนตอนนี้ยังชอบเขาอยู่เลย555 เมื่อวันที่30 พฤศจิกายน 2563 วันนั้นเป็นวันกีฬาสีที่โรงเรียน เราก็ได้แต่งตัวเราดีใจที่ได้อยู่ใกล้เขามากๆ จนได้มีโอกาสคุยกันต่อหน้าด้วย(เขิลลล) จนประมาณเย็นๆพี่แกได้ทักมาด้วย ในใจเราก็ดีใจนะ เลยคุยๆดูได้ประมาน5วัน เราก็เลยสารภาพรักเขาไป แต่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ ตอนคุยกันกับเขาดีทุกอย่าง บอกทุกอย่างเวลาไปไหน ทำอะไร เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมาก เรารอจนวันนั้นมาเป็นของเรา มีช่วงหนึ่งเราเคยพูดใส่เขาว่า"จีบยาก" เขาก็บอกว่าใจเย็นๆ อย่ารีบ เราก็บอกว่าไม่ได้รีบสักหน่อย คุยกันแบบนี้ก่อนก็ได้ เรารอได้ เพราะเรารอมาตลอด4ปีแล้ว จนพอคุยกันได้1เดือนอีก2วัน อยู่ๆเขาก็หายไป ไม่อ่านแชท จนพอผ่านไป 2 วัน แล้วเขาทักมา เราก็ทะเลาะกัน จนเลิกคุยกัน เพราะอาจเป็นตอนที่เราถามว่า "เราเลิกคุยกันไหม" ทั้งๆที่ตัวเองยังไม่อยากเลิก(เป็นอารมณ์ชั่ววูบ) เราก็พยายามตื้อนะ เค้ายังมาอ่านแชทที่เราพิมพ์หาทักวัน มาดูสตอรี่เราทุกอัน(ทั้งทีตอนคุยไม่เคยมาดูเลย555) แล้วเขายังอยากกลับมารึป่าวอันนี้ก็ไม่รู้ ก็ตื้อมาเรื่อยๆ จนมาวันที่23/02/64เราเลยถามว่า ที่ผ่านมา คุยด้วยทำไม(อาจจะพูดตรงๆไปหน่อย) เขาก็ว่าก็คุย ไม่รู้สิ เราเคยบอกกับตัวเองนะ จะตื้อเขาจีบเขาจนเขาเรียนจบ แต่ก็ไม่อีกกี่เดือนหรอก เราจะควรตื้ออยู่ไหม เพราะเราก็อยากผิดคำพูดตัวเอง เราทำแบบนี้เราสบายใจนะ แต่เราไม่รู้ว่าเขารำคาญไหม แต่เค้าทำตัวแบบ มาอ่านแชทที่เราพิมพ์หางี้ บ้างทีการตื้อก็อาจทำให้เราดูไร้ค่าไปก็ได้....
สำหรับเรา เราอยากพยายามให้ถึงที่สุด ที่เราจะทำได้
เหตุผลหลักๆ ก็ไม่อยากเสียเขาไปแหละ