เมื่อครั้งฟรีซเซอร์บุกโลกครั้งแรกหลังพ่ายแพ้ให้กับซุนโกคูบนดาวนาเม็ก ในขณะนั้นบนโลกไม่มีใครสามารถสู้กับฟรีซเซอร์ได้แน่นอนไม่ว่าจะเป็นเบจิต้าหรือว่าพิคโกโร่ซึ่งนอกจากจะมีฟรีซเซอร์แล้วยังมีพ่อของฟรีซเซอร์ที่มีพลังมากกว่าร่วมด้วยอีกคนหนึ่งถือว่าโลกกำลังเข้าสู่หายนะ แต่จู่จู่ก็ปรากฏชายหนุ่มปริศนาผมสีม่วงมายืนจังก้าเผชิญหน้ากับกองทัพฟรีซเซอร์เพียงลำพังและได้เปิดเผยตัวเองว่าตัวเองก็เป็น "ซุปเปอร์ไซย่าอีกคนหนึ่งนอกจากซุนโกคู" แล้วใช้เวลาเพียงชั่วพริบตาก็สามารถจัดการฟรีซเซอร์และคิงโคลด์พ่อของฟรีซเซอร์ได้ (คนอ่านหนังสือซีโร่หรือทาเลนจ์คงคิดว่าเฮ้ยนี่มันใครกัน) ถือเป็นฉากเปิดตัวที่ยอดเยี่ยมอีกทั้งหน้าตาตัวละครตัวนี้ถือว่าหล่อและเท่มาก ซึ่งพอซุนโกคูมาถึงปริศนาถึงได้คลี่คลายให้กับคนอ่านว่าแท้จริงแล้วหนุ่มคนนี้ชื่อว่าทรังคส์ เป็นลูกชายของบลูม่ากับเบจิต้า ซึ่งทรังคส์คือตัวละครที่มาเป็นตัวเกริ่นที่จะเข้าสู่ภาคที่เซลเป็นตัวร้าย (แต่ในขณะนั้นยังไม่มีใครรู้จักเซล)



ประวัติของทรังคส์เต็มไปด้วยโทนสีดำเพราะเกิดมาในยุคที่มนุษย์ต้องเผชิญพิษภัยของมนุษย์ดัดแปลงของ ดร.เกโร่แห่งองค์กรโบว์แดงที่ถูกซุนโกคูทำลายไปเมื่ออดีต โดย ดร.เกโร่สร้างมนุษย์แปลงโดยมีโปรเจ็คเพื่อสังหารซุนโกคู แต่ซุนโกคูในยุคของทรังคส์นั้นตายไปก่อนแล้วด้วยโรคหัวใจและนักสู้ Z ที่เหลืออยู่ไม่มีใครต้านทานมนุษย์ดัดแปลงคู่นี้ได้ เมื่อพิคโกโร่ตายไป = พระเจ้าตาย = ดราก้อนบอลจึงหายไป ดราก้อนบอลซึ่งเคยเป็นความหวังของทุกสิ่งได้หายไป นักรบที่เหลือรอดเหลือเพียงโกฮังที่แขนขาดไปหนึ่งข้างและทรังคส์เท่านั้นซึ่งในมุมมองของทรังคส์ โกฮังก็คือฮีโร่ตน แต่แล้วชะตากรรมก็ได้พรากฮีโร่ของตนไป โกฮังถูกมนุษย์ดัดแปลงฆ่าไปอีก



ความหวังหนึ่งเดียวที่เหลืออยู่คือซุนโกคูในโลกอดีต บลูม่าสร้างไทม์แมชชีนโดยมีเป้าหมายเพื่อย้อนเวลาไปหาซุนโกคูในอดีตเพื่อนำยารักษาโรคหัวใจไปให้เพราะบลูม่าเชื่อในตัวโกคูว่าถ้าโกคูยังอยู่เขาจะต้องเปลี่ยนแปลงทุกอย่างได้อย่างแน่นอน

แต่แม้ว่าทรังคส์จะสามารถช่วยชีวิตโกคูให้รอดพ้นจากไวรัสโรคหัวใจได้แต่โลกอนาคตของทรังคส์ก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไป แต่อย่างน้อยในยุคที่เขาได้ย้อนกลับมาก็ยังพอจะมีเรื่องให้เขาได้มีความสุขบ้าง เขาได้พบกับเบจิต้าซึ่งเป็นพ่อของเขาและได้ฝึกวิชาร่วมกันในห้องกาลเวลาซึ่งถึงจะไม่มีฉากบรรยายบรรยากาศการฝึกแต่ก็คิดว่าทั้งคู่คงมีปฏิสัมพันธ์กันบ้างไม่อย่างนั้นเบจิต้าคงไม่เกิดความผูกพันและโกรธจัดในตอนที่ทรังคส์ถูกเซลฆ่าตายซึ่งเทนชินฮังได้บอกเรื่องนี้กับทรังคส์ไปหลังจากที่ทรังคส์ฟื้นคืนชีพ และได้นำความรู้สึกดีดีต่างๆกลับไปสู่โลกอนาคตของตนรวมถึงจัดการมนุษย์ดัดแปลงและเซล นำความสันติมาสู่โลกของเขาได้อย่างแท้จริง....

คือหากเนื้อเรื่องมันจบตรงนี้ก็คงดี ทรังคส์ก็เป็นพระเอกในยุคของโลกอนาคตไป

แต่ในภาคซุปเปอร์ได้เกิดศัตรูปริศนาขึ้นมานามว่าแบล็คโกคูได้ทำลายโลกย่อยยับไม่ต่างจากยุคสมัยของมนุษย์ดัดแปลง ซ้ำร้ายบลูม่าแม่ของตัวเองยังโดนฆ่าต่อหน้าต่อตา และเป็นอีกครั้งที่ความหวังหนึ่งเดียวก็คือการกลับมาหาซุนโกคูอีกครั้งด้วยไทม์แมชชีนที่มีคำว่า Hope

ในภาคนี้ถือว่าพอจะเกลี่ยบทมาให้ทรังคส์ได้ฉายความสามารถบ้างเพราะเป็นคนใช้ดาบที่เต็มไปด้วยความเชื่อมั่นของทุกคนที่เหลืออยู่บนโลกในขณะนั้น ทรังคส์เหมือนจะจัดการซามัสได้แต่แล้วด้วยความทะเยอทะยานของซามัสได้กลืนกินโลกไปจนหมดจนท้ายที่สุดโกคูต้องใช้วิธีสุดท้ายคือให้เซ็นโอลบซามัสทิ้งไปโดยไม่คิดว่าเซ็นโอจะลบโลกทั้งใบทิ้งไปซึ่งนั่นก็คือท้ายที่สุดทรังคส์ก็ไม่เหลืออะไร (โอเคอาจจะเหลือคนรักอย่างไม) ตอนที่เขาพบกับโกฮังในอดีตมันทำให้เขานึกถึงโกฮังซังคนที่เป็นฮีโร่ของเขาขึ้นมามันทำให้เขารู้สึกผิดที่เขาไม่สามารถปกป้องโลกของเขาไว้ได้ เขาก็ไม่ต่างจากความหวังของโกฮังซังแต่เขากลับทำมันไม่สำเร็จ



พิมพ์ไปพาลจะร้องไห้ ทรังคส์คือตัวละครเดียวที่จริงจังกับการจัดการศัตรูตรงหน้าโดยไม่ต้องการรับความเสี่ยงใดใด ฆ่าฟรีซเซอร์กับคิงโคลด์ก่อนที่ทั้งคู่จะตั้งตัวซึ่งหากตอนนั้นทั้งคู่ร่วมมือกันรุมทรังคส์ก็อาจสู้ไม่ได้,ปล่อยพลังเข้าห้องทดลองเพราะไม่อยากให้หมายเลข 16 ตื่นขึ้นมา,ต้องการฆ่าเซลในร่างที่สอง (ซึ่งหากเบจิต้าไม่ขัดขวางก็จบไปแล้ว),กลับไปโลกอนาคตก็ฆ่ามนุษย์แปลงกับเซลอย่างรวดเร็ว,ฆ่าบาบิดี้ชิงตัดปัญหาก่อนที่บูจะตื่น (ถ้าโกคูกับเบจิต้ามีนิสัยแบบนี้หลายๆเรื่องมันจะไม่เกิดขึ้นเลยเซลตายตั้งแต่ร่างที่สอง : ผลคือเซลได้ร่างสมบูรณ์ที่แข็งแกร่งมากและโกคูตาย , จอมมารบูจะไปตื่นขึ้นมาถ้าทั้งคู่บุกยากและถล่มบาบิดี้ในม้วนเดียว : ผลคือบูทำลายโลกทิ้ง)

คนที่มีความตั้งใจปกป้องโลกมากที่สุดในเรื่องแต่กลับช่วยโลกของตัวเองไม่ได้