สวัสดีครับ ผมเอ (นามสมมุติ) ตอนนี้ผมอายุ23 ได้เจอพี่คนหนึ่งเขาอายุ47ิ เขาอยู่ที่เชียงใหม่ ผมอยู่กรุงเทพ ได้เจอกันเดือนละ1-2ครั้ง เมื่อมีธุระที่กรุงเทพ มาเจอก็ไปกินข้าว ไปไหนมาไหนด้วยกัน มีความสุขมากเลยครับ แต่พอเขากลับเชียงใหม่ ผมรู้สึกเศร้า คิดไปต่างๆนาน ว่าจะไปรอดไหม เวลาทักไลย์ก็ไม่ค่อยตอบ กว่าจะตอบก็ข้ามวัน เมื่อไม่นานมานี่ ก็บล็อดเขาไป เหตุผลเพราะไม่อยากมีความรู้สึกมากกว่านี้ เวลาเลิกจะได้ไม่เจ็บทีหลัง 3เดือนที่บล็อดเขา ผมรู้สึกทรมาน ทุกคืนคิดถึงแต่เขา จนนอนไปหลับ
จนวันหนึ่งเขา มาหาที่ร้าน ไม่ได้บอกว่าร้านอยู่ไหน เขาบอกว่าตามหาร้านทั่ว จนเจอเรา ตอนนั้นผมตกใจมาก ไม่คิดว่าเขาจะมาหาเราจริง ตอนนั้นใจผมเหมือนได้ปลอดปล่อยเมื่อได้เจอเขา ผมเข้าไปกอดพี่เขาเลย แล้วได้อยู่2วันก่อนกลับเชียงใหม่ เขาอยากให้ผมไปอยู่ด้วย แต่ผมปฎิเสธ เพราะอยู่กับพ่อแม่ ตอนนี้คิดหลายอย่าง ว่าจะไปต่อได้ไหม จะอยู่อีกนานแค่ไหน จะเป็นแบบนี้ไปต่อเรื่อยๆไหม
อายุห่างกันรุ่นพ่อ สามารถมีความสัมพันธ์ต่อได้ไหม?
จนวันหนึ่งเขา มาหาที่ร้าน ไม่ได้บอกว่าร้านอยู่ไหน เขาบอกว่าตามหาร้านทั่ว จนเจอเรา ตอนนั้นผมตกใจมาก ไม่คิดว่าเขาจะมาหาเราจริง ตอนนั้นใจผมเหมือนได้ปลอดปล่อยเมื่อได้เจอเขา ผมเข้าไปกอดพี่เขาเลย แล้วได้อยู่2วันก่อนกลับเชียงใหม่ เขาอยากให้ผมไปอยู่ด้วย แต่ผมปฎิเสธ เพราะอยู่กับพ่อแม่ ตอนนี้คิดหลายอย่าง ว่าจะไปต่อได้ไหม จะอยู่อีกนานแค่ไหน จะเป็นแบบนี้ไปต่อเรื่อยๆไหม