ผมเปลี่ยนงานมาได้ 2 ปีกว่า
งานก่อนหน้าอยู่บริษัท Inter ใช้ภาษาอังกฤษกันตลอด โดยเฉพาะ email คือ 97% คือภาษาอังกฤษ มีภาษาไทยบ้างแต่นานๆที เพื่อนร่วมงานทุกคนใช้ภาษาได้ มากน้อยต่างกันตามความสามารถ
พอมาอยู่บริษัทล่าสุด ตอนสัมภาษณ์ก็ภาษาอังกฤษ ผ่านไปได้ด้วยดี พอทำงานจริง ตำแหน่งเป็นหัวหน้าแผนก กลับพบว่าในทีมไม่มีใครได้ภาษาเลย ถึงได้ก็งูๆปลาๆ ระดับ basic เพราะด้วยลักษณะงาน ไม่ต้องใช้ภาษาอังกฤษเลย คนที่ต้องติดต่อด้วยก็ใช้ภาษาไทยหมด และคนในทีมก็กลัวการใช้ภาษาอังกฤษ มี mindset ค่อนข้างปิด คือรู้ว่าตัวเองไม่เก่ง แต่ก็ไม่จำเป็นต้องได้ภาษา

ตัวผมเอง ช่วงแรกก็ฝืนที่ต้องใช้ email เป็นภาษาไทย เรียกว่า 99% คือภาษาไทยล้วน จะมีภาษาอังกฤษบ้างเวลาตอบเมล์ระดับผู้บริหาร หรือคุยงานกับเมืองนอก ซึ่งก็ไม่ได้บ่อยอะไรนัก

เวลาผ่านไปๆ ผมก็ต้องเข้ากับคนในทีมให้ได้ ทำให้ต้องคุยกับพวกเค้าตลอด เลยติดการเสพพวกละครไทย ซีรีส์เกาหลี (ปกติผมไม่ดูครับ เพราะอยากเสพซีรีส์ฝรั่ง) จนรู้ตัวอีกที ผมไม่ดูซีรีส์ฝรั่งแบบพากย์แล้ว ดูเป็น sub แทน รวมทั้งเริ่มหลีกเลี่ยงอะไรที่เป็นภาษาอังกฤษ จะข่าว ข้อมูลต่างๆ ก็จะพยายามหาที่แปลไทยมาแล้ว

จากที่แต่ก่อน พิมพ์เมล์ภาษาอังกฤษได้ทันที ตอนนี้คือต้องนึกว่าจะใช้ประโยคอะไร ซึ่งตรงกันข้ามกับแต่ก่อนถ้าเป็นภาษาไทย

ผมไม่แน่ใจว่าผมโดนสภาพแวดล้อมกลืน ใช้คำนี้ถูกมั้ย แต่ผมรู้สึกตัวเองโง่ลงมาก และช่วงนี้มีโปรเจคที่ต้องติดต่อกับเมืองนอกตลอด การคุยภาษาอังกฤษของผมแย่ลงมาก ชนิดที่หัวหน้าใหญ่ถามว่าทำไมเป็นแบบนี้ พอบอกไป เค้าบอกมันแค่ข้ออ้าง

ตอนนี้มาคิด หากผมกลับมาสร้างสภาพแวดล้อมภาษาอังกฤษของผม มันก็แทบไม่มี เพราะลักษณะงานมันไม่ได้ใช้ขนาดนั้น อย่างเดียวที่ทำได้คือกลับมาเสพทุกอย่างเป็นภาษาอังกฤษ แต่ก็รู้สึกว่าจะช่วยได้แค่ไหน

หรือควรหางานหาสภาพแวดล้อมที่ได้ใช้ภาษาจริงๆจังๆครับ
ไม่แน่ใจเพื่อนๆเคยเจออะไรแบบนี้บ้างมั้ย