สวัสดีค้าบ คือแค่อยากมาระบายอะไรหน่อย คือว่า..เราเหนื่อยกับทุกอย่างมาก เราเข้าใจ เราพยายามให้กำลังใจตัวเองมาตลอด พยายามสู้ทุกอย่างแล้ว ยิ่งโตยิ่งเหนื่อยอะ ใช่ในวันที่เราเหนื่อยมากๆ ไม่มีแม้แต่ใครอยู่ด้วยคอยปลอบใจเลย เพื่อนก็ไม่มีสักคน เพราะเราย้ายโรงเรียนยมาตอนม.3 ซึ่งโรงเรียนเก่าเรามีเพื่อนสนิทไม่กี่คนแค่สองสามคน เราอยู่กับพวกเค้าแล้วมีความสุขมากๆ ที่เราย้ายโรงเรียนใหม่ก็เพราะ ความสนิทของเพื่อนและเรามันก็ดี แต่เพื่อนๆมักลืมวันเกิดเราทุกปีเลยในขนาดที่เราใส่ใจรายละเอียดทุกอย่าง เรารู้เหละว่าด้วยความเด็กกันเราเข้าใจดี ถึงแม้จะย้ายโรงเรียนใหม่หวังว่าจะได้เพื่อน ก็ไม่มีแถบสักคนเด่ว... เราเลยตัดสินใจหยุดเรียนเพราะไปก็ไม่มีเพื่อน ถึงจะมีแต่ไม่สนิทกับพวกเค้ามากเลย เหมือนแบบให้เราอยู่กลุ่มด้วยแค่นี้ แต่เราไม่รู้ว่าเราสำคัญกับพวกเค้าไม กลุ่มเรามี4รวมเราเป็น5 ทีแรกก็วุ่นวายมากกว่าจะเข้าใจอะไรกัน ทุกครั้งที่เลิกเรียนกลับบ้านมาเราก็ไห้ทุกวัน แต่เราก็ไม่เคยท้อหรอก พยายามพัฒนาตัวเองอยู่เสมอ ส่วนเพื่อนโรงเรียนเก่าก็เริ่มจางหายไปเรื่อยๆจะมีก็ติดต่อกันบ้าง พอจะเข้าใจกันแล้วใช่ไมคะ มาถึงปิดเทอม1ของม.3 เราพยายามอยู่ตัวคนเดียวโดยไม่มีเพื่อนในชีวิตจริงทักมาคุยด้วยเลยเราแอบท้อและน้อยใจที่ไม่เคยสำคัญกับใคร แต่เราหวังกับตัวเองเสมอว่าสักวันจะต้องเอาชนะใจเพื่อนๆกลุ่มนี้ให้ได้ แค่อยากให้เค้าเปิดใจหน่อย เพื่อนในชีวิตจริงในทีนี้ ก็คือเราเล่นบอทด้วยแล้วเรามีเพื่อนในบอทอยู่ไม่กี่คนเราคบหากับพวกเค้ามานานเกือบ1ปี แต่วันนี้เพื่อนอีกคนก็ไม่เล่นบอทแล้วกลุ่มที่เอาไว้คุยกันก็เงียบลงทุกที เรามานอนคิดดู เรารู้สึกว่าเราเกิดมาทำไม..เกิดมาเพื่อเป็นพาระงั้นหรอ แทบไม่มีใครอยากจะรับฟังทุกปัญหาที่เราเจอ ฐานะทางบ้านเราก็ไม่ได้ดีหรือแย่หรอกแต่เราแค่สงสารครอบครัวที่เจอปัญหาอะไรมากมายแบบนี้ทั้งที่เราเองก็ทำอะไรไม่ได้เลย เราคิดว่าถ้ามีเงินมากพอ ครอบครัวคงสบายกว่านี้ ทุกปัญหาในชีวิตเราทั้งชีวิตเราแก้มันด้วยความไม่เข้าใจกับมันมาตลอด แล้วมันแก้ไขอะไรไม่ได้เลยแค่ต้องทำให้ดีที่สุด ไม่ย่อท้อกับปัญหาที่พบเจอ คนอ่านกระทู้นี้อาจจะมองว่าไร้สาระหรือไม่มีประโยชน์อะไรก็แล้วแต่ แต่เราแค่อยากมาระบายความรู้สึกตัวเองบ้างก็เท่านั้นเอง เราเหนื่อยเหละ ทุกครั้งมีปัญหามารุมเราก็จะจัดการด้วยตัวเองเก็บไว้คนเดียว..ก็ใครที่พบเจอกับปัญหาพวกนี้เหมือนกับเราอยู่ อยากจะบอกว่าจงเชื่อมั่นในตัวเอง ให้กำลังใจคัวเองเยอะๆ รักษาจิตใจตัวเอง ถ้าวันไหนเธอเหนื่อยมากๆก็ร้องออกมานะอย่ากั้นไว้ การร้องไม่ใช่การออนแอเสมอไป แต่มันคือการได้ระบายกับตัวเอง และตัวเราเองที่จะอยู่กับเรา ยิ้มต้อนรับวันใหม่ไปด้วยกัน ลงมือทำให้เต็มที่เลยนะ!! ไม่ว่าสุดท้ายแล้วผลจะออกมายังไงก็จงเชิ่อมั่นในตัวเองและยอมรับทุกอย่าง เริ่มทำในสิ่งที่ไม่เคยทำอะไรที่เป็นเรื่องดีต่อชีวิตเราก็ทำๆไปเถอะนะคะ^^ นึกถึงตัวเองก่อนแล้วค่อยนึกถึงคนอื่น อย่ากลัวที่จะลงมือค่ะ กำลังใจสำหรับเรามันสำคัญมากในการใช้ชีวิต ก็ขอบคุณที่อ่านจนจบ ใครมีอะไรแนะนำที่ดีก็แนะนำได้ค่ะ หรือมีอะไรปรึกษาเล็กๆน้อยก็ได้น้า☁️🌈