เรารู้เหนื่อย เคว้ง รู้สึกไม่มีที่พึ่ง รู้ท้อรู้สึกทุกอย่างมืดไปหมดเลยเราความทำไงดี คิดมากเรื่องอะไรก็ไม่รู้ เราควรทำไง

าคิดมากค่ะ พอว่างๆไม่ได้เลยมันชอบเข้ามาว่าคนนู้นจะตาย คนนี้จะตาย เราจะตาย แบบนอนเตียงสองชั้น ก้กลับมันหล่นทับ ชิบคิดว่าถ้าตายจะเป็นไง ถ้าคนที่รักตายขอตายด้วย ถ้าตายขอตายก่อนแล้วกันใครห้ามตาย เปลอหาวิธ

เหนื่อยจนไม่อยากเดินไปต่อ ท้อทุกอย่าง หรืออาจจะเป็นที่ตัวเองเป็นคนคิดมากด้วยเลยทำให้ทุกอย่างมืดไปหมดตัณไปหมด หาทางออกไม่ได้ ทำยังไงถึงจะหายจากความทุกข์ใจแบบนี้ สามารถระบายกับใครได้บ้างหลังไมค์ได้นะ

รู้สึกแบบได้ยินเสียงคนคุยกันในหัว แต่เหมือนเสียงตัวเอง คุยกันแบบ ต้องทำยังไงให้ซันมีความสุข พวกเขาเรียกเราว่าซันแต่ไม่ใช่ชื่อที่ใช้จริง และบางทีพวกเขาก็คุยกับเรา มีทั้งปลอบ บางคนก็ด่า บางคนก็สอนและเรา

ผมเป็นคนที่คิดมากคิดเล็กคิดน้อยตลอดไม่ว่าจะเรื่องอะไรอยากจะปล่อยวางตรงนี้มากแต่ไม่เคยทำได้สักครั้งผมมีเรื่องให้คิดตลอดเวลามันรู้สึกท้อรู้สึกเหนื่อยหลายๆเรื่องทั้งเรื่องครอบครัวและเพื่อนรอบข้างมันรู้สึ

ตอนนี้เหนื่อยและท้อกับชีวิตมาก จนบางทีก็คิดสั้น สับสนไปหมดระหว่างต้องอยู่ชดใช้กรรม หรือต้องจากไปดี มันเป็นความรู้สึกเคว้งไปหมดเครียดไปหมด มองไปทางไหนก็มีแต่ทางตัน ไม่รู้ต้องทำยังไงกับชีวิตบัดซบแบบนี่ด

ใครเคยเป็นแบบผมช่วยแนะนำหน่อยครับไม่รู้ต้องทำยังไงผมรู้สึกแย่มากเป็นแบบนี้มาเกือบๆเดือนได้แล้วรู้สึกท้อเศร้าเสียใจไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกันเแต่เป็นแบบนี้มาเกือบๆ2ปีได้แล้วรู้สึกไม่อยากจะอยู่ต่ออยากจะหา

คือผมอยู่กับแฟนที่เป็นโรคซึมเศร้ามาหลายปีแล้วครับ พยายามอยู่ข้าง ๆ เขามาตลอด บางวันก็รู้สึกว่าเราเข้าใจเขานะ แต่บางวันก็รู้สึกว่าเรากลายเป็นคนที่ทำให้เขาแย่ลง เริ่มมีคำถามในใจว่า ที่เราทำอยู่มันโอเคไห

ผมจะเล่าเรื่องเลยนะ คือผมมีแฟนอยู่คนหนึ่งแฟนผมกับผมเราก็รักกันดีในทุกๆวัน คบกับมาหลายปี เค้าจะเป็นคนที่มักจะเก็บอะไว้ในใจมีปม ทางใจ แต่เราก็มีความสุขอยู่ด้วยกันในทุกๆวัน แต่คบกันมานาน มันก็มีอยู่วันหน