แปลกสินะกับคำว่า "ฉันรังแกพ่อแม่" ปกติเคยได้ยินแต่ "พ่อแม่รังแกฉัน" ก็ฉันโตแล้วนี้นาพ่อแม่คงรังแกฉันไม่ได้แล้ว บทความนี้ไม่ได้พาดพิงถึงใคร แต่เกิดจากภายใต้จิตใจ การกระทำตามที่ผ่านหูผ่านตาของผู้เขียนเอง
ประเด็นนี้เกิดจากเราได้พบเห็นผู้คน ในพื้นที่ต่างๆ สภาพแวดล้อมความเป็นอยู่การดำเนินชีวิตของคนที่ต่างกัน ทำให้เกิดข้อคิดและแนวคิดที่กลับกัน ทำใมมีแต่พ่อแม่รังแกฉัน แล้วชีวิตพ่อแม่หละท่านยังมีความสุขดีอยู่หรือ ท่านชอบที่จะกระทำสิ่งนั้นหรือ
เคยไหม เคยได้ยินไหม คำกล่าวที่ว่า"ไม่เคยเป็นพ่อแม่ไม่เข้าใจหรอก" นี่แหละที่มาของบทความ เราไม่ได้เป็นพ่อแม่แต่เราก็พยายามมอง พยายามกระทำในสิ่งที่ถูกต้องในความคิดความรู้สึกของเรา ไม่ตามพ่อแม่ทุกอย่าง ไม่ตามใจเราทุกอย่าง ลองหาจุดกึ่งกลางเข้าไว้เพื่อความสบายใจและความถูกต้องของทุกๆคน ข้อคิดต่อไปนี้เป็นความรู้สึกที่เรามองว่า ฉันรังแกพ่อแม่ ในที่นี้ไม่ได้หมายความว่าไม่รักท่านนะ คือรักแหละแต่ไม่สามารถแสดงความรักได้ดีที่สุด
#โดดเดี่ยว เมื่อเราโตขึ้น เรามักจะมีการย้ายถิ่นฐานออกไปจากพ่อแม่ เพื่อทำงานหรือเพื่อสร้างครอบครัวใหม่ และปล่อยให้ท่านอยู่กินกันตามอัตภาพ ความโดดเดี่ยวนี้ไม่ได้เป็นเรื่องแย่ที่สุดแต่ ถ้ามีคนพูดคุยดูแลอยู่ใกล้ๆคงจะดีกว่า ซึ่งในมุมของคนแก่ก็มักจะอยู่กันไปเรื่อยๆ ลูกหลานกลับมาหาก็ดีใจตื้นตัน เมื่อไหร่เขากลับไปแล้วท่านก็อยู่กันได้ปกติ ท่านไม่เคยเรียกร้องเลยว่า ลูกต้องกลับมานะ ลูกต้องมาอยู่ดูแลพ่อแม่ยามแก่เฒ่า แต่เราต้องมีสติสำนึกเอง
#ให้เงิน บางคนมีฐานะทางการเงินดีหน่อยก็ให้มาก บางคนมีน้อยก็ให้น้อยตามแต่จะหามาได้ เพราะเราคิดว่าเงินคือความสุข อยากได้สิ่งใดก็ใช้เงินซื้อกิน ซื้อใช้ได้เลยนะ เงินอาจจะเป็นความสุขภายนอก แต่ภายในพ่อแม่ก็ยังต้องการลูกๆอยู่ดี ลองมองชุมชนที่ห่างไกลจากในเมือง จะซื้ออะไรต่างๆก็ต้องเดินทางไกลเพื่อให้ได้สิ่งนั้นมา บางคนเดินทางเพียงลำพัง บางคนต้องไปหาจ้างรถเพื่อเดินทางไปในที่ต่างๆ การมีเงินเยอะๆแล้วแต่ก็ต้องหาวิธีใช้เงินก็สำคัญ ถ้าลูกหลานคอยอำนวยความสะดวกส้มสุกลูกไม้มาส่งให้ท่าน ถามไถ่ท่านจิตใจท่านก็ชื่นขึ้นมาแล้ว
#เลี้ยงหลาน พ่อ-แม่บางคนแก่มากแล้วยังต้องมาเลี้ยงหลานตัวเล็กบ้าง ตัวโตบ้างเราคิดว่าไปอยู่เป็นเพื่อนพ่อ-แม่ แต่ลองสำรวจดูดีๆการเลี้ยงเด็กให้เติบโตมานี้ลำบากมากจริงๆ พ่อแม่เลี้ยงเราแล้วยังจะต้องมาเลี้ยงดูลูกเราเป็าวัฏจักรของชีวิตจริงๆ เด็กตัวเล็กก็หมั่นให้นมดูแลใกล้ชิดหน่อย พอโตมาก็สบายขึ้นเพราะเขาเริ่มช่วยตัวเองได้เเล้ว ก็ต้อหาโรงเรียนคอยรับคอยส่ง หากโตมากแล้วเป็นวัยรุ่น มีความคิดเป็นของตัวเองทำอะไรได้ด้วยตัวเองนี่แหละสิ่งสำคัญ เพราะวัยรุ่นจะมีความคิดที่ต่างจากคนแก่ เขาจะมีความคิดในด้านของเขา บางคนก็มีการถกเถียงทำให้คนแก่ไม่สบายใจ
#ไม่ส่งข่าวคราว การจากเป็นนานๆก็เป็นอีกเรื่องที่พ่อ-แม่ห่วงอยู่ ไม่ว่าจะไปทำงานหรือย้ายถิ่นฐานที่อยู่ก็ควรจะส่งข่าวพ่อแม่ นานๆไปเยี่ยมท่านสักทีก็ยังดีกว่าหายไปเลย การเห็นลูกมีชีวิตความเป็นอยู่ ท่านก็สบายใจกว่า
ที่กล่าวมาข้างตนไม่ใช่เรื่องไม่ดีทั้งหมด แต่เป็นข้อบกพร่องที่เราได้พบและสัมผัสจากบางคน ทำให้เรารู้สึกว่าแบบนี้ก็คือการรังแกพ่อ-แม่เหมือนกัน รักพ่อแม่ก็ดูแลพ่อแม่ หมั่นพูดคุยถามไถ่ ใส่ใจกันมากขึ้นนะก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายเกินไป
.. คลีซู ..
๒๑.๐๒.๒๕๖๔
ฉัน รังแก พ่อ-แม่
แปลกสินะกับคำว่า "ฉันรังแกพ่อแม่" ปกติเคยได้ยินแต่ "พ่อแม่รังแกฉัน" ก็ฉันโตแล้วนี้นาพ่อแม่คงรังแกฉันไม่ได้แล้ว บทความนี้ไม่ได้พาดพิงถึงใคร แต่เกิดจากภายใต้จิตใจ การกระทำตามที่ผ่านหูผ่านตาของผู้เขียนเอง
ประเด็นนี้เกิดจากเราได้พบเห็นผู้คน ในพื้นที่ต่างๆ สภาพแวดล้อมความเป็นอยู่การดำเนินชีวิตของคนที่ต่างกัน ทำให้เกิดข้อคิดและแนวคิดที่กลับกัน ทำใมมีแต่พ่อแม่รังแกฉัน แล้วชีวิตพ่อแม่หละท่านยังมีความสุขดีอยู่หรือ ท่านชอบที่จะกระทำสิ่งนั้นหรือ
เคยไหม เคยได้ยินไหม คำกล่าวที่ว่า"ไม่เคยเป็นพ่อแม่ไม่เข้าใจหรอก" นี่แหละที่มาของบทความ เราไม่ได้เป็นพ่อแม่แต่เราก็พยายามมอง พยายามกระทำในสิ่งที่ถูกต้องในความคิดความรู้สึกของเรา ไม่ตามพ่อแม่ทุกอย่าง ไม่ตามใจเราทุกอย่าง ลองหาจุดกึ่งกลางเข้าไว้เพื่อความสบายใจและความถูกต้องของทุกๆคน ข้อคิดต่อไปนี้เป็นความรู้สึกที่เรามองว่า ฉันรังแกพ่อแม่ ในที่นี้ไม่ได้หมายความว่าไม่รักท่านนะ คือรักแหละแต่ไม่สามารถแสดงความรักได้ดีที่สุด
#โดดเดี่ยว เมื่อเราโตขึ้น เรามักจะมีการย้ายถิ่นฐานออกไปจากพ่อแม่ เพื่อทำงานหรือเพื่อสร้างครอบครัวใหม่ และปล่อยให้ท่านอยู่กินกันตามอัตภาพ ความโดดเดี่ยวนี้ไม่ได้เป็นเรื่องแย่ที่สุดแต่ ถ้ามีคนพูดคุยดูแลอยู่ใกล้ๆคงจะดีกว่า ซึ่งในมุมของคนแก่ก็มักจะอยู่กันไปเรื่อยๆ ลูกหลานกลับมาหาก็ดีใจตื้นตัน เมื่อไหร่เขากลับไปแล้วท่านก็อยู่กันได้ปกติ ท่านไม่เคยเรียกร้องเลยว่า ลูกต้องกลับมานะ ลูกต้องมาอยู่ดูแลพ่อแม่ยามแก่เฒ่า แต่เราต้องมีสติสำนึกเอง
#ให้เงิน บางคนมีฐานะทางการเงินดีหน่อยก็ให้มาก บางคนมีน้อยก็ให้น้อยตามแต่จะหามาได้ เพราะเราคิดว่าเงินคือความสุข อยากได้สิ่งใดก็ใช้เงินซื้อกิน ซื้อใช้ได้เลยนะ เงินอาจจะเป็นความสุขภายนอก แต่ภายในพ่อแม่ก็ยังต้องการลูกๆอยู่ดี ลองมองชุมชนที่ห่างไกลจากในเมือง จะซื้ออะไรต่างๆก็ต้องเดินทางไกลเพื่อให้ได้สิ่งนั้นมา บางคนเดินทางเพียงลำพัง บางคนต้องไปหาจ้างรถเพื่อเดินทางไปในที่ต่างๆ การมีเงินเยอะๆแล้วแต่ก็ต้องหาวิธีใช้เงินก็สำคัญ ถ้าลูกหลานคอยอำนวยความสะดวกส้มสุกลูกไม้มาส่งให้ท่าน ถามไถ่ท่านจิตใจท่านก็ชื่นขึ้นมาแล้ว
#เลี้ยงหลาน พ่อ-แม่บางคนแก่มากแล้วยังต้องมาเลี้ยงหลานตัวเล็กบ้าง ตัวโตบ้างเราคิดว่าไปอยู่เป็นเพื่อนพ่อ-แม่ แต่ลองสำรวจดูดีๆการเลี้ยงเด็กให้เติบโตมานี้ลำบากมากจริงๆ พ่อแม่เลี้ยงเราแล้วยังจะต้องมาเลี้ยงดูลูกเราเป็าวัฏจักรของชีวิตจริงๆ เด็กตัวเล็กก็หมั่นให้นมดูแลใกล้ชิดหน่อย พอโตมาก็สบายขึ้นเพราะเขาเริ่มช่วยตัวเองได้เเล้ว ก็ต้อหาโรงเรียนคอยรับคอยส่ง หากโตมากแล้วเป็นวัยรุ่น มีความคิดเป็นของตัวเองทำอะไรได้ด้วยตัวเองนี่แหละสิ่งสำคัญ เพราะวัยรุ่นจะมีความคิดที่ต่างจากคนแก่ เขาจะมีความคิดในด้านของเขา บางคนก็มีการถกเถียงทำให้คนแก่ไม่สบายใจ
#ไม่ส่งข่าวคราว การจากเป็นนานๆก็เป็นอีกเรื่องที่พ่อ-แม่ห่วงอยู่ ไม่ว่าจะไปทำงานหรือย้ายถิ่นฐานที่อยู่ก็ควรจะส่งข่าวพ่อแม่ นานๆไปเยี่ยมท่านสักทีก็ยังดีกว่าหายไปเลย การเห็นลูกมีชีวิตความเป็นอยู่ ท่านก็สบายใจกว่า
ที่กล่าวมาข้างตนไม่ใช่เรื่องไม่ดีทั้งหมด แต่เป็นข้อบกพร่องที่เราได้พบและสัมผัสจากบางคน ทำให้เรารู้สึกว่าแบบนี้ก็คือการรังแกพ่อ-แม่เหมือนกัน รักพ่อแม่ก็ดูแลพ่อแม่ หมั่นพูดคุยถามไถ่ ใส่ใจกันมากขึ้นนะก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายเกินไป
.. คลีซู ..
๒๑.๐๒.๒๕๖๔