ขออนุญาตใช้ภาษาที่พิมง่ายนะคะ
เราเป็นคนไม่ค่อยพูดนะคะ แต่เราใส่ใจในการทำงาน ขี้อาย พูดน้อยไม่สู้คน. ต่างจากลูกน้องเรา อายุมากกว่าเรา6ปี เขาอยู่มาก่อนเรา เป็นลูกหลานของคนที่นี่. เรามายังไม่มีเพื่อนสักคนที่ไปกินข้าวด้วย กินคนเดียวและทำงานไปด้วย งานค่อนข้างเยอะมาก และเราก็ใช้ลูกน้องทำไม่ได้เลย เขาวางตัวเหมือนเป็นหัวหน้าเรา เราก็ยอมมาตลอด
แต่ที่เรารู้สึกเครียดคือ เขาชอบพูดว่าเขาเหนื่อย เขางานเยอะ แล้วเราทำงานช้า (เราทำตลอดเวลาค่ะ งานด่วนมันเลยไม่ทัน เขาไม่ช่วยเราเลย มีนั่งหลับจนกรนค่ะ ในห้องมีสองคน เราเห็นคนเดียว แต่เราอัดคลิปไว้แล้วค่ะตอนเขากรน ทั้งที่เรายุ่งๆ) งานมันเลยช้าเพระาเราทำไม่ทันจริงๆ แทนที่จะช่วยเขากลับใส่ร้ายเราแบบนี้. แถมว่าเราไม่รู้เรื่อง มันมีบางครั้งเราตอบผิดแบบเราก็แก้ไขทันทีว่า เอ้ยไม่ใช่ๆค่ะ แต่ลูกน้องเราหัวเราะเยาะว่าไม่ใช่ๆ แล้วหัวเราะเยาะเราจริงจังเลย ทั้งที่เราก็พูดแก้ทันที เขาคอยเราพลาดแล้วซ้ำแบบนี้มาตลอด แรกๆเราไม่สังเกตุค่ะ แต่หลังเรื่องแบบเล็กๆเอามาพูดซ้ำๆ หรือเรื่องเดิมๆก็เอามาพูดอีกบ่อยๆ บางทีมันรู้สึกเยอะไปนะ ไม่มีกาลเทศะเท่าไหร่.
แล้วที่สำคัญ งานทุกชิ้นที่เราทำ เขาเอาไปเป็นผลงานเอาดีเด่นหมด ทั้งที่ลายเซ็นก็ของเราทั้งหมด. เขาไม่ทำอะไรเลย. ยกเว้นตอนผบช.เดินมานั่งคุยกับเรา เขาจะทำยุ่งไม่รู้ยุ่งอะไร ทั้งที่ไม่มีงานอะไรออกจากตัวเขาเลย บางทีเราทำยังไม่เสร็จเขาจะเอาแฟ้มเราไปเสนอและไปปรึกษาคนอื่น ทั้งที่เราคิดมาแล้ว เขาก็พูดเหมือนเขาคิดมาแบบนี้ถูกมั้ย. ยังไงต่อ บางคนก็อวยเขาว่าขยัน ทำคนเดียวหรอ เชิงประชดเรา เรานี่นั่งหน้าเสียอยู่ ไม่กล้าโต้ตอบ ไม่นึกว่าจะเจอคนหน้าด้านขนาดนี้มาก่อน. เพื่อนจัดการยังไงกันคะ. ยิ่งอยู่ยิ่งเหนื่อยใจ เหนื่อยกายฟรีๆ
ย้ายมาที่ทำงานใหม่ ลูกน้องใส่ร้ายค่ะ
เราเป็นคนไม่ค่อยพูดนะคะ แต่เราใส่ใจในการทำงาน ขี้อาย พูดน้อยไม่สู้คน. ต่างจากลูกน้องเรา อายุมากกว่าเรา6ปี เขาอยู่มาก่อนเรา เป็นลูกหลานของคนที่นี่. เรามายังไม่มีเพื่อนสักคนที่ไปกินข้าวด้วย กินคนเดียวและทำงานไปด้วย งานค่อนข้างเยอะมาก และเราก็ใช้ลูกน้องทำไม่ได้เลย เขาวางตัวเหมือนเป็นหัวหน้าเรา เราก็ยอมมาตลอด
แต่ที่เรารู้สึกเครียดคือ เขาชอบพูดว่าเขาเหนื่อย เขางานเยอะ แล้วเราทำงานช้า (เราทำตลอดเวลาค่ะ งานด่วนมันเลยไม่ทัน เขาไม่ช่วยเราเลย มีนั่งหลับจนกรนค่ะ ในห้องมีสองคน เราเห็นคนเดียว แต่เราอัดคลิปไว้แล้วค่ะตอนเขากรน ทั้งที่เรายุ่งๆ) งานมันเลยช้าเพระาเราทำไม่ทันจริงๆ แทนที่จะช่วยเขากลับใส่ร้ายเราแบบนี้. แถมว่าเราไม่รู้เรื่อง มันมีบางครั้งเราตอบผิดแบบเราก็แก้ไขทันทีว่า เอ้ยไม่ใช่ๆค่ะ แต่ลูกน้องเราหัวเราะเยาะว่าไม่ใช่ๆ แล้วหัวเราะเยาะเราจริงจังเลย ทั้งที่เราก็พูดแก้ทันที เขาคอยเราพลาดแล้วซ้ำแบบนี้มาตลอด แรกๆเราไม่สังเกตุค่ะ แต่หลังเรื่องแบบเล็กๆเอามาพูดซ้ำๆ หรือเรื่องเดิมๆก็เอามาพูดอีกบ่อยๆ บางทีมันรู้สึกเยอะไปนะ ไม่มีกาลเทศะเท่าไหร่.
แล้วที่สำคัญ งานทุกชิ้นที่เราทำ เขาเอาไปเป็นผลงานเอาดีเด่นหมด ทั้งที่ลายเซ็นก็ของเราทั้งหมด. เขาไม่ทำอะไรเลย. ยกเว้นตอนผบช.เดินมานั่งคุยกับเรา เขาจะทำยุ่งไม่รู้ยุ่งอะไร ทั้งที่ไม่มีงานอะไรออกจากตัวเขาเลย บางทีเราทำยังไม่เสร็จเขาจะเอาแฟ้มเราไปเสนอและไปปรึกษาคนอื่น ทั้งที่เราคิดมาแล้ว เขาก็พูดเหมือนเขาคิดมาแบบนี้ถูกมั้ย. ยังไงต่อ บางคนก็อวยเขาว่าขยัน ทำคนเดียวหรอ เชิงประชดเรา เรานี่นั่งหน้าเสียอยู่ ไม่กล้าโต้ตอบ ไม่นึกว่าจะเจอคนหน้าด้านขนาดนี้มาก่อน. เพื่อนจัดการยังไงกันคะ. ยิ่งอยู่ยิ่งเหนื่อยใจ เหนื่อยกายฟรีๆ