เคยบอกเลิกเพียงเพราะตอนนั้นเบื่อ..แล้วมานั่งเสียใจเองไหมคะ?

ฉันคบกับแฟนมา1ปี ช่วงระหว่างเดือนที่10ที่คบกันมา ฉันนั่งคิดทบทวนตัวเอง ว่าทำไมฉันถึงรู้สึกเบื่อหน่าย โมโหเวลาคุยกับเขา จนฉันคบกับเขามาถึง1ปี เรานัดกันไปดูหนังค่ะ ตอนนั้นฉันพิมพ์บอกเขาในแชตว่า "ดูหนังเสร็จเราคงต้องเลิกกันแล้วนะ..." แต่ตอนนั้นฉันทำไม่ได้ค่ะ ฉันไม่พร้อม ก่อนจะไปดูหนัง1วัน ฉันนอนคิดทั้งคืน ว่าฉันจะให้เวลาที่มีอยู่และเหลืออยู่ใช่กับเขาให้มีความสุขที่สุด ฉันจะต้องจับมือเขา ฉันจะต้องกินและถ่ายรูปอย่างมีความสุขที่สุด แต่พอไปถึง ฉันกลับไม่ได้ทำอย่างที่คิด เราไม่ได้กินข้าวด้วยกันด้วยซ้ำค่ะ แต่เขาเลี้ยงขนมที่ฉันชอบแทน จนจะกลับบ้าน ฉันแยกกับเขา เขาไปขึ้นรถ แต่ฉันคิดว่าฉันจะไม่ได้เจอเขาอีกแล้ว ฉันเลยรีบวิ่งไปเพื่อมองหน้าเขาอีกที จนกลับมาถึงบ้าน ฉันรู้สึกขอบคุณเขาจริงๆค่ะ จนถึงวันที่ฉันต้องเลิกกับเขาจริงๆ ตอนนั้นฉันไม่รู้ว่าฉันคิดอะไรอยู่ ฉันบอกเขาไปว่า ความคิดเรามันต่างกัน ฉันรู้ค่ะว่ามันเป็นเหตุผลที่ไม่โอเค แต่ฉันก็เลือกที่จะทำ เขาไม่อยากเลิกค่ะ หลังจากนั้นเขาก็เสียใจ แต่เวลาผ่านไปเรื่อยๆ ฉันกลับเป็นคนที่เจ็บมากๆ เสียใจ นอนร้องไห้ตลอด ฉันรู้นะคะว่ากลับไปก็คงไม่มีอะไรเหมือนเดิมเเล้ว ฉันคิดถึงเขาค่ะ ฉันไม่ได้รอเขานะคะ แต่ฉันยังรักเขาและฉันรู้สึกผิด ฉันรู้นะคะใ่ามันไม่น่าให้อภัย เขาคือคนที่ทนฉันและยอมฉันจนวันที่ฉันตัดสินใจเลิกกับเขา เขาบอกฉันว่าไม่ต้องเสียใจ เลือกแล้วเขายอมรับ(มีแต่ฉันที่ยอมรับมันไม่ได้) ฉันคิดถึงทุกสิ่งทุกอย่าง ฉันเสียดาย ทุกคนเคยเป็นกันไหมคะ ฉันควรทำอย่างไรดี?ฉันถึงจะมูฟออกไปจากตรงนี้สักที..