เราคิดไปเองใช่ไหม???

คือเราเป็นเด็กที่พึ่งย้ายเข้ากลางเทอมรร.ใหม่ ตอนแรกเราได้นั่งกับเด็กแถวหน้า(เด็กเรียนแหละ) แต่พออยู่ได้สักพักเราเริ่มรู้สึกอึดอัดเลยไปนั่งกับเด็กหลังห้อง [เขาก็ต้องใจเรียนอยู่นะ[แต่ชอบพูดเสียงดัง]แต่พอได้อยู่กับเขาก็โอเคในช่วงแรกๆ คือเด็กหลังห้องเป็นผู้หญิงนะ เขามีกันอยู่4คนแล้วพอเราไปอยู่ด้วย=5เวลาไปไหนมาไหนส่วนมากเขาจะเดินไปคู่ๆแล้วเรามักจะเดินคนเดียวแต่ก็ไม่เป็นอะไร แต่ในบางเรื่องก็มีน้อยใจกันบางพออยู่ได้สักพักเราเริ่มรู้สึกว่าเราเป็นส่วนเกินแอบน้อยใจบาง บางทีก็อึดอัด วันจันทรที่ผ่านมาเราพูดกับเขาว่า เราจะย้ายไปนั่งที่เดิมนะ เพื่อนก็บอกว่าแล้วแต่เลย เอาที่เราสบายใจ เราจึงย้ายกลับไปอยู่ที่เดิม นั่งกับเด็กเรียน เด็กหลังห้องแต่พอมาวันอังคารเพื่อนเขาก็เหมือนจะไม่อยากพูดด้วย [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เหมือนเปลี่ยนไปมากๆ ไม่อยากทักไม่ยิ้ม ปกติเขาจะทักจะยิ้มเล่นด้วย ส่วนเด็กเรียนก็คล้ายๆกับเด็กหลังห้องเลยเหมือนไม่อยากจะทัก
*ตอนนี้รร.มีกีฬาสีนะ*

เราได้ทักไปถามเพื่อนหลังห้องคนหนึ่ง
•:ว่าเป็นอะไร ทำไมเหมือนไม่อยากจะคุยกับเราเลย
เพื่อน:ทำไมคิดอย่างนั้น ก็เป็นปกติ หรือเราอาจจะเครียดเรื่องสีด้วยแหละ อย่าคิดมาก
•:แต่ความรู้สึกเราเหมือนเขาไม่ได้เป็นอย่างที่พูด เรารู้สึกว่าเขาอาจจะพูดถนอมน้ำใจเราเอง