สวัสดีครับ ผมมีเรื่องอยากจะปรึกษาครับ
สถานะของผมตอนนี้ผมคบกับเเฟนในสถานะคบเเบบ3คนครับ คบเเบบชายรักชายครับ เเฟนผมสองคนคบกันมาสิบกว่าปีเเล้วครับ พี่เขาสองคนอายุมากกว่าผมพอสมควร ครับ ผมเองพึ่งเขามาในชีวิตพี่เขาสองคนเเค่ปีกว่าๆครับ เป็นคนที่สามที่เข้ามา ณ.ตอนนั้นเพียงเพราะเหตผลที่เขาให้กับผม อยากให้ผมเป็นส่วนเติมเต็มในชีวิตพวกเขาสองคน ซึ่งในการคบกันช่วงเเรกๆ การดูเเลเอาใจใส่ผมพี่เขาดูเเลผมดีมากๆครับ ผมเองก็โอเคกับสถานะนี้ครับ ซึ่งในตอนนั้นผมยังทำงานประจำอยู่ พี่เขาเองทำธุรกิจส่วนตัว ผมเขามาในชีวิตพี่เขา พี่เขาสอนผมทุกอย่าง เเนวคิด ทัศนคติ การเข้าสังคม ทุกอย่างผมรู้สึกโอเคมากครับในตอนนั้น ผมเข้ามาเเทบไม่มีความรู้สึกว่าเป็นส่วนเกินครับ พี่เขาให้เกียรติผมทุกอย่าง พาผมเปิดตัวกับเพื่อนๆของเขา พออยู่ด้วยกันสักระยะ ตัวตน ทัศนะคติ เเนวคิด มุมมอง ของผม กับพี่เขาสองคนเริ่มเผยออกมา เริ่มทะเลาะกันมากขึ้น เเต่ด้วยความที่ผมเป็นคนที่สาม ผมคิดต่างจากพี่เขาสอง เเต่ต่างฝ่ายต่างพยายามปรับครับ จนมาพักหลังๆ ความรู้สึกที่เขาให้กับผมเริ่มเปลี่ยนไป จนบางครั้งผมรู้สึกอัดอัด เหมือนเขามีกันเเค่สองคน คนที่สามจะเข้ามาเพื่ออะไร?
เวลาที่พี่เขาสองคนจะไปเที่ยว ก็เลือกวันไปเที่ยวในวันธรรมดา ซึ่งผมเองก็ต้องทำงาน ผมเสนออยากไป ช่วงวันหยุด เสาร์ อาทิตย์ เเต่ก็ไม่ได้ผลครับ เพียงเพราะเขาบอกกับผม วันหยุดคนเยอะ เสียค่าที่พักเเพงเปล่าๆครับ อารมณ์ผมตอนนั้นก็รู้สึกน้อยใจครับ เเต่ก็พยายามไม่คิด รอวันที่ผมลางานได้ เเต่น้อยมากครับที่ผมจะมีโอกาสนั้น จนผมตัดสินใจของมาทำงานกับพี่เขา ณ.ตอนนั้นผมเองคิดอยากจะลาออกจากบริษัทมาสักพักเเล้วครับ เหตผมหลักๆคือ ระบบงานที่เปลี่ยนไป เหตผลรองคืออยากอยู่กับพี่เขาให้มากขึ้น ไปไหนมาด้วยกันบ่อยขึ้น
ตอนนั้นพี่เขาไม่เห็นด้วยกับผมสักเท่าไหร่ครับที่ตัดสินใจลาออกครับ เเต่ผมขอจนได้มาทำกับพี่เขาครับ
หลังจากที่ผมได้ทำงานกับพี่เขา เริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น ด้วยทัศนะคติ ที่ไม่ตรงกันหลายๆอย่างในเรื่องงานเเละ สิ่งที่ผมคิดว่าจะได้ไปไหนมาไหนด้วยกันกับพี่เขาไม่ได้เป็นดังที่ผมคิดไว้ พนังงานหยุด หรือลาออก ผมต้องอยู่ประจำเเทน เเต่ก็ไม่มีปัญหาครับ เเต่ที่ผมรู้สึกเสียใจมากๆ คือพี่เขาไปต่างจังหวัดไปด้วยกันเรื่องงานร่วมกับการไปเที่ยว ผมมาจับได้ที่หลังว่าพี่ๆเขาเเอบไปมีอะไรกับคนอื่น ตอนเเรกเขาก็ไม่ยอมรับหรอกครับ เเต่ผมมีหลักฐานครับ ในคืนนั้นที่ผมจับได้ พี่เขาก็ขอเลิกกับผม เเต่ผมไม่ขอเลิกผมให้เหตผลเพราะผมยังรักพี่ๆเขาครับ ผมเสียใจครับ เเต่พยายามเก็บ กลับเป็นผมเองที่ต้องไปขอโทษพี่ๆเขา เป็นเพราะผมทำตัวเเบบทุกวันนี้จากคนที่ใช้ชีวิตเเบบง่ายไม่คิดอะไร จนผมต้องเป็นคนที่ใช้ชีวิตยากขึ้น ถ้ามองย้อนกลับไปผมเองไม่ได้เป็นเเบบนี้ เเต่มาพักหลังผมเองก็รู้สึกว่าที่ผมต้องเปลี่ยนไปขนาดนี้เพียงเพราะใคร?
ก่อนหน้านี้พี่เขาเองเคยยกตัวอย่างให้กับผม ‘’ชีวิตคนเราไม่มีใครเป็นเจ้าของ หากวันใดพี่ตายไปร่างกายพี่ไม่ได้อยู่ใครเอาไปได้ ในชีวิตหากคิดจะทำอะไรก็ทำในสิ่งที่ตัวเองมีความสุข ‘’ เเละทิ้งประโยคที่ว่า อีกหน่อยร่างกายพี่เเก่ลง ในระหว่างนี้ผมสามารถคุยหรือไปมีอะไรกับคนอื่นได้โดยที่พี่ๆเขาเเละผมไม่ต้องรุ้สึกผิดอะไร ตอนนั้นผมก็ยังคืนยันว่าถ้ายังคบกับพี่ๆเขาให้ผมไปอะไรกับคนอื่นผมทำไม่ได้ พี่เขาได้เเต่พูดสักวันเดียวผมจะเข้าใจครับ
ถึงมาช่วงนี้ผมได้ตัดสินใจเก็บของทุกอย่างกลับบ้าน ขอเเยกกับพี่เขาทั้งที่ใจยังรักเขามาก พอผมได้กลับไปอยู่บ้าน ผมยังคิดเเต่เรื่องของพี่เขา2คน พนายามคิดในเรื่องที่ผมมีความสุข ตัดสิ่งที่ผมทุกข์ออกให้มากที่สุด จนผมขอกลับมาคืนดี เเต่พี่เขาก็ยอมรับในการตัดสินใจของผมก่อนหน้านี้ ผมได้เเต่ร้องไห้ ขอโอกาสให้ผมได้กลับมา จนพี่เขาตัดสินใจให้ผมกลับมา เเต่ผมต้องเปลี่ยนศาสนา ซึ้งตอนนั้นเองผมรู้สึกได้ครับ ว่าผมคงไม่มีโอกาสได้ครับไป เพราะเรื่องการเปลี่ยนเเปลงศาสนามันเป็นเรื่องใหญ่มากครับ ผมขอข้อเสนออื่นให้ผมได้กลับไปเเต่ก็ไม่เป็นผลครับ เพราะเหตผมมุมมอง ทัศนคติหลายๆอย่างเริ่มจากศาสนาครับ.
ผมเองตัดสินใจมาหาพี่เขาครับเเต่ก็ไม่ได้จะเปลี่ยนศาสนาเต็มตัวครับ ลองมาปรับจูนดูครับ เเต่การกลับมาครั้งนี้อะไรหลายๆอย่างเปลี่ยนเเปลงครับ การคุยกันน้อยลง การดูเเลเอาใจใส่เเทบไม่มีครับ เพราะพี่เขาบอกผมต้องเริ่มต้นไหม่ ความเชื่อใจผมต้องเริ่มพิสูตรใหม่ให้เขาเห็นครับ กลับมารอบนี้ผมตั้งใจจะเปลี่ยนอะไรหลายๆอย่าง เเต่ด้วยสถานการณ์ณ.ปัจจุบัน ผมรู้สึกผมเองยิ่งอยู่ยิ่งทุกข์ บนภายใต้ความรักที่เเอบมีอยู่ลึกๆครับ
ผมต้องทำอย่างไหรดีครับ 🙂
ความสัมพันธ์คบกันสามคน ผมคนที่สามควรอยู่ต่อหรือควรออกไปครับ?
สถานะของผมตอนนี้ผมคบกับเเฟนในสถานะคบเเบบ3คนครับ คบเเบบชายรักชายครับ เเฟนผมสองคนคบกันมาสิบกว่าปีเเล้วครับ พี่เขาสองคนอายุมากกว่าผมพอสมควร ครับ ผมเองพึ่งเขามาในชีวิตพี่เขาสองคนเเค่ปีกว่าๆครับ เป็นคนที่สามที่เข้ามา ณ.ตอนนั้นเพียงเพราะเหตผลที่เขาให้กับผม อยากให้ผมเป็นส่วนเติมเต็มในชีวิตพวกเขาสองคน ซึ่งในการคบกันช่วงเเรกๆ การดูเเลเอาใจใส่ผมพี่เขาดูเเลผมดีมากๆครับ ผมเองก็โอเคกับสถานะนี้ครับ ซึ่งในตอนนั้นผมยังทำงานประจำอยู่ พี่เขาเองทำธุรกิจส่วนตัว ผมเขามาในชีวิตพี่เขา พี่เขาสอนผมทุกอย่าง เเนวคิด ทัศนคติ การเข้าสังคม ทุกอย่างผมรู้สึกโอเคมากครับในตอนนั้น ผมเข้ามาเเทบไม่มีความรู้สึกว่าเป็นส่วนเกินครับ พี่เขาให้เกียรติผมทุกอย่าง พาผมเปิดตัวกับเพื่อนๆของเขา พออยู่ด้วยกันสักระยะ ตัวตน ทัศนะคติ เเนวคิด มุมมอง ของผม กับพี่เขาสองคนเริ่มเผยออกมา เริ่มทะเลาะกันมากขึ้น เเต่ด้วยความที่ผมเป็นคนที่สาม ผมคิดต่างจากพี่เขาสอง เเต่ต่างฝ่ายต่างพยายามปรับครับ จนมาพักหลังๆ ความรู้สึกที่เขาให้กับผมเริ่มเปลี่ยนไป จนบางครั้งผมรู้สึกอัดอัด เหมือนเขามีกันเเค่สองคน คนที่สามจะเข้ามาเพื่ออะไร?
เวลาที่พี่เขาสองคนจะไปเที่ยว ก็เลือกวันไปเที่ยวในวันธรรมดา ซึ่งผมเองก็ต้องทำงาน ผมเสนออยากไป ช่วงวันหยุด เสาร์ อาทิตย์ เเต่ก็ไม่ได้ผลครับ เพียงเพราะเขาบอกกับผม วันหยุดคนเยอะ เสียค่าที่พักเเพงเปล่าๆครับ อารมณ์ผมตอนนั้นก็รู้สึกน้อยใจครับ เเต่ก็พยายามไม่คิด รอวันที่ผมลางานได้ เเต่น้อยมากครับที่ผมจะมีโอกาสนั้น จนผมตัดสินใจของมาทำงานกับพี่เขา ณ.ตอนนั้นผมเองคิดอยากจะลาออกจากบริษัทมาสักพักเเล้วครับ เหตผมหลักๆคือ ระบบงานที่เปลี่ยนไป เหตผลรองคืออยากอยู่กับพี่เขาให้มากขึ้น ไปไหนมาด้วยกันบ่อยขึ้น
ตอนนั้นพี่เขาไม่เห็นด้วยกับผมสักเท่าไหร่ครับที่ตัดสินใจลาออกครับ เเต่ผมขอจนได้มาทำกับพี่เขาครับ
หลังจากที่ผมได้ทำงานกับพี่เขา เริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น ด้วยทัศนะคติ ที่ไม่ตรงกันหลายๆอย่างในเรื่องงานเเละ สิ่งที่ผมคิดว่าจะได้ไปไหนมาไหนด้วยกันกับพี่เขาไม่ได้เป็นดังที่ผมคิดไว้ พนังงานหยุด หรือลาออก ผมต้องอยู่ประจำเเทน เเต่ก็ไม่มีปัญหาครับ เเต่ที่ผมรู้สึกเสียใจมากๆ คือพี่เขาไปต่างจังหวัดไปด้วยกันเรื่องงานร่วมกับการไปเที่ยว ผมมาจับได้ที่หลังว่าพี่ๆเขาเเอบไปมีอะไรกับคนอื่น ตอนเเรกเขาก็ไม่ยอมรับหรอกครับ เเต่ผมมีหลักฐานครับ ในคืนนั้นที่ผมจับได้ พี่เขาก็ขอเลิกกับผม เเต่ผมไม่ขอเลิกผมให้เหตผลเพราะผมยังรักพี่ๆเขาครับ ผมเสียใจครับ เเต่พยายามเก็บ กลับเป็นผมเองที่ต้องไปขอโทษพี่ๆเขา เป็นเพราะผมทำตัวเเบบทุกวันนี้จากคนที่ใช้ชีวิตเเบบง่ายไม่คิดอะไร จนผมต้องเป็นคนที่ใช้ชีวิตยากขึ้น ถ้ามองย้อนกลับไปผมเองไม่ได้เป็นเเบบนี้ เเต่มาพักหลังผมเองก็รู้สึกว่าที่ผมต้องเปลี่ยนไปขนาดนี้เพียงเพราะใคร?
ก่อนหน้านี้พี่เขาเองเคยยกตัวอย่างให้กับผม ‘’ชีวิตคนเราไม่มีใครเป็นเจ้าของ หากวันใดพี่ตายไปร่างกายพี่ไม่ได้อยู่ใครเอาไปได้ ในชีวิตหากคิดจะทำอะไรก็ทำในสิ่งที่ตัวเองมีความสุข ‘’ เเละทิ้งประโยคที่ว่า อีกหน่อยร่างกายพี่เเก่ลง ในระหว่างนี้ผมสามารถคุยหรือไปมีอะไรกับคนอื่นได้โดยที่พี่ๆเขาเเละผมไม่ต้องรุ้สึกผิดอะไร ตอนนั้นผมก็ยังคืนยันว่าถ้ายังคบกับพี่ๆเขาให้ผมไปอะไรกับคนอื่นผมทำไม่ได้ พี่เขาได้เเต่พูดสักวันเดียวผมจะเข้าใจครับ
ถึงมาช่วงนี้ผมได้ตัดสินใจเก็บของทุกอย่างกลับบ้าน ขอเเยกกับพี่เขาทั้งที่ใจยังรักเขามาก พอผมได้กลับไปอยู่บ้าน ผมยังคิดเเต่เรื่องของพี่เขา2คน พนายามคิดในเรื่องที่ผมมีความสุข ตัดสิ่งที่ผมทุกข์ออกให้มากที่สุด จนผมขอกลับมาคืนดี เเต่พี่เขาก็ยอมรับในการตัดสินใจของผมก่อนหน้านี้ ผมได้เเต่ร้องไห้ ขอโอกาสให้ผมได้กลับมา จนพี่เขาตัดสินใจให้ผมกลับมา เเต่ผมต้องเปลี่ยนศาสนา ซึ้งตอนนั้นเองผมรู้สึกได้ครับ ว่าผมคงไม่มีโอกาสได้ครับไป เพราะเรื่องการเปลี่ยนเเปลงศาสนามันเป็นเรื่องใหญ่มากครับ ผมขอข้อเสนออื่นให้ผมได้กลับไปเเต่ก็ไม่เป็นผลครับ เพราะเหตผมมุมมอง ทัศนคติหลายๆอย่างเริ่มจากศาสนาครับ.
ผมเองตัดสินใจมาหาพี่เขาครับเเต่ก็ไม่ได้จะเปลี่ยนศาสนาเต็มตัวครับ ลองมาปรับจูนดูครับ เเต่การกลับมาครั้งนี้อะไรหลายๆอย่างเปลี่ยนเเปลงครับ การคุยกันน้อยลง การดูเเลเอาใจใส่เเทบไม่มีครับ เพราะพี่เขาบอกผมต้องเริ่มต้นไหม่ ความเชื่อใจผมต้องเริ่มพิสูตรใหม่ให้เขาเห็นครับ กลับมารอบนี้ผมตั้งใจจะเปลี่ยนอะไรหลายๆอย่าง เเต่ด้วยสถานการณ์ณ.ปัจจุบัน ผมรู้สึกผมเองยิ่งอยู่ยิ่งทุกข์ บนภายใต้ความรักที่เเอบมีอยู่ลึกๆครับ
ผมต้องทำอย่างไหรดีครับ 🙂