จนกว่าจะรุ่งสาง..
…
จะสว่างอีกคราเวลาไหน
ดูยาวไกลเกินกว่าจะมาถึง
ปล่อยให้เงียบเดียวดายคล้ายรำพึง
ให้นึกถึงคะนึงดาวพราวนภา
…
ดาวดูสวยสดใสในคืนค่ำ
ยิ่งตอกย้ำพร่ำไหวให้โหยหา
เคยเดียงคู่ดูหมู่ดาวสกาวตา
กลับต้องมาเงียบเหงาเศร้าเดียวดาย
…
ดูว่างเปล่าแม้ดาวสกาวใส
แต่ไร้ใครใฝ่หามามั่นหมาย
เธออยู่ไหนในคืนค่ำดาวพรั่งพราย
หรือเธอหายลาไปในเมฆบาง
…
จะสว่างเมื่อใดในคืนนี้
สว่างเสียทีเถอะใจให้ฟ้าสาง
ความเดียวดายกรายมุ่งจนรุ่งราง
พอสว่างคงหายสลายไป
…
อย่าปล่อยให้พะวงจนหลงเพ้อ
เฝ้าละเมอเสียจนทนไม่ไหว
กว่าแสงส่องตะวันฉายทั่วกายใจ
ต้องหวั่นไหวด้วยความนัย..คิดถึงเธอ
…
@………………………@
จนกว่าจะรุ่งสาง..