ผมรู้สึกว่าชีวิตผมโดดเดี่ยว T T

ตามชื่อกระทู้เลยครับ ผมไม่รู้เหมือนกันว่าจริงๆแล้วชีวิตผมต้องการอะไร เหมือนผมเคว้งคว้างมากๆ ทั้งๆที่บ้านผมอยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่ ตามหลักความเป็นจริงมันแทบไม่เหงาเลย แต่ผมรู้สึกเหมือนผมอยู่คนเดียวเลย มันไม่เชิงเกลียดครอบครัว ไม่ได้มีอะไรไม่สบายใจกับครอบครัวเลย ไม่ได้มีปัญหาอะไรทั้งนั้น แต่ทำไมผมถึงรู้สึกโดดเดี่ยวมากๆ
    ผมออกไปเจอเพื่อนฝูง(ผมคนเพื่อเยอะ)ก็ยังมีความรู้สึกเหมือนตัวคนเดียว ทั้งๆที่ไม่ได้มีอะไรผิดใจกับใครทั้งนั้น ผมลองหากิจกรรมไม่ให้ฟุ้งซ่านก็แล้ว เช่น เล่นฟุตบอล/วิ่ง/กิจกรรมแอดเวนเจอร์
ผมก็ยังรู้สึกโดดเดี่ยว ผมเอาแต่ตั้งคำถามกับตัวเองว่าจริงๆแล้วคนเราเกิดมาทำไม ความคิดนี้มันแล่นเข้ามาในหัวผมตลอดเวลา ผมรู้สึกโดดเดี่ยวจริงๆ เหมือนชีวิตนี้รอแต่ความตาย อยากให้โลกแตกไวๆ แต่ไม่ได้คิดจะฆ่าตัวตายนะครับ ผมทำงานที่มันชิลล์มากๆ ผมรับยิงออกโฆษณาซึ่งวันนึงผมทำงาน 1-2 ชม. เท่านั้น รายได้ก็พอสมควรไม่ได้ขัดสนเรื่องสตางค์เลยสักนิด
   แต่กลับกันผมรู้สึกแบบที่บอกอยู่ตลอดเวลา ผมไม่ได้ปล่อยตัวเองอยู่คนเดียวนะครับ ผมทำงานเสร็จผมก็ไม่ได้หมกตัวอยู่ในห้อง ผมไปเจอเพื่อนฝูง เล่นกับหลานๆในบ้าน และผมก็ไม่ได้โสด มีแฟนที่คบกันจะ5ปีแล้ว ไม่มีอะไรที่ทะเลาะกันเลยสักนิด แต่มันก็มีความคิดนั้นอยู่ จริงๆแล้วผมเป็นอะไรกันแน่ครับ ใครที่เคยประสบปัญหาแบบนี้ หรือมีความรู้ทางนี้ ช่วยแนะนำผมหน่อยครับ