เราห่างหายจากการมีแฟนมาเกือบ 5 ปี ระหว่างนั้นก็อยู่กับตัวเองค่ะ เขียนหนังสือที่ชอบ ออกกำลังกาย ดูแลตัวเองมาตลอด มีความสุขมากๆค่ะ จนวันหนึ่งรู้สึกเบื่อๆ ก็เลยลองเปิดใจคุยกับใครสักคนดู ในตอนแรกมันก็ให้ความรู้สึกที่ตื่นเต้นดีค่ะ เหมือนเจออะไรใหม่ๆ พอคุยกันไปเรื่อยๆ มีครั้งนึงเขาบอกเราว่าถ้าไม่ใช่ให้บอกตอนนี้เลย เค้าจะได้ไม่ต้องเจ็บ
ในตอนนั้นมันก็ยังตัดสินอะไรไม่ได้ เพราะเราก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันแย่
เลยปล่อยเวลามาเรื่อยๆ จนมันเริ่มใกล้ความจริง และ นั่นแหละค่ะ ที่มันจึ๋ง เรากลัว เราไม่ชอบตัวเองในเวลานี้ ไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้
ทำไมเราต้องทักกันทุกวัน ทำไมต้องถ่ายรูป ทำไมต้องโทร ยิ่งคุยกันมาก เราก็ยิ่งกลัวค่ะ ไม่รู้ว่ากลัวอะไร แต่อยากจะเฟรดตัวออกมา
เราไม่กล้าบอกเค้าตรงๆ ว่าเราพอแล้ว
แต่เราก็ไม่อยากหายไปเลย เราควรจะทำยังไงดีคะ
ขอบคุณค่ะ
คุยกันแล้วรู้สึกว่าไม่ใช่
ในตอนนั้นมันก็ยังตัดสินอะไรไม่ได้ เพราะเราก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันแย่
เลยปล่อยเวลามาเรื่อยๆ จนมันเริ่มใกล้ความจริง และ นั่นแหละค่ะ ที่มันจึ๋ง เรากลัว เราไม่ชอบตัวเองในเวลานี้ ไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้
ทำไมเราต้องทักกันทุกวัน ทำไมต้องถ่ายรูป ทำไมต้องโทร ยิ่งคุยกันมาก เราก็ยิ่งกลัวค่ะ ไม่รู้ว่ากลัวอะไร แต่อยากจะเฟรดตัวออกมา
เราไม่กล้าบอกเค้าตรงๆ ว่าเราพอแล้ว
แต่เราก็ไม่อยากหายไปเลย เราควรจะทำยังไงดีคะ
ขอบคุณค่ะ