สวัสดีคนที่เข้ามาอ่านทุกคนนะคะ
ตามหัวข้อเลยค่ะ เราจะมาเล่าเรื่องเเม่ของเราเอง
เรามักจะโดนเเม่ตีบ่อยมากตั้งเเต่เด็กจนจบม.3 เราโดนเเม่ตีเเบบรุนเเรงหรือจะเรียกว่าทำร้ายร่างกายเลยก็ว่าได้ ทั้ง เอาไม้โยนใส่ขาจนเป็นเเผลถลอกจนเดินเเทบไม่ไหว กระชากหัว ดึกลงไปตบตีกับพื้น เอาทรศ.ตีจนหัวเเตก(เคยหัวเเตกอยู่2ครั้ง) ทั้งใช้คำพูดรุ่นเเรง ด่าว่าเลว ดูถูกสารพัด ขู่จะฆ่า(เคยขู่อยู่2-3ครั้งตอนป.3-4)เวลาเราบอกว่าอยากทำเเบบนูน เเบบนี้ เเม่ก็จะพูดขึ้นมาว่า เลิกฝันเลย มันทำให้เรามีปมในใจมาจนถึงทุกวันนี้ มันทำให้เราไม่กล้าเเม้เเต่จะตัดสินใจอะไรเล็กๆน้อยๆ บอกก่อนเลยว่า พ่อเราเเทบจะไม่มีเวลาอยู่บ้านเลย เเม่เองก็จะมีเวลาอยู่ด้วยเเค่วันหยุด จะเรียกว่าเด็กขาดความอบอุ่นก็ได้นะ เราถูกเลี้ยงมาเเบบตามใจ พ่อกับย่าจะตามใจเเต่ไม่มีเวลาให้
เเต่เเม่จะตามใจเเค่บางเรื่องเเต่ก็ไม่ค่อยมีเวลาให้เช่นกัน พอมีเวลาเจอเเม่ ก็จะดีได้เเปป พอเราทำอะไรไม่ถูกใจก็จะโดนตีตามที่บอกตอนเเรกเลย
จนตอนนี้เราอายุ18ปีเราพลาดท้อง(ใจเเตกเเหละ ด้วยความที่ไม่มีใครบอกใครสอนด้วยว่าอะไรผิดอะไรถูก ผิดมาคือด่า ตี ซ้ำเติม)เเฟนเราอายุ25มีงานทำเเล้ว
เเม่พาเราไปทำเเท้งเเต่ดันทำไม่ได้เพราะอายุครรภ์เกิน3เดือนเเล้ว เเม่โพสหน้าเฟสว่าให้เรา เเม่เราไม่ชอบเเฟนเราเอามากๆ เเฟนเราพร้อมจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทุกอย่าง เเต่เเม่เราบอกเค้าว่าไม่ต้องมารับปิดชอบ คิดเเทนเราสองคนไปซะทุกเรื่อง ทั้งที่เเฟนเราก็คอยถามเรื่องค่าใช้จ่ายตลอด ตอนเราคลอดพักฝื้นอยู่รพ.เเม่ก็ไม่ยอมให้เเฟนเราเข้าเยี่ยมเลย พอถึงเวลาเเจ้งเกิดลูกเราเเม่ก็ไม่ยอมให้มีชื่อเเฟนเราในเเจ้งใบเกิดของลูกเราด้วย เเม่ให้เราเซ้นยกลูกเราเป็นบุตรบุญธรรมของเเม่กับพ่อ ทุกคนว่าเราควรทำยังไงดีค่ะ เราเครียดจนคิดว่าจะลองไปพบจิตเเพทย์ดู ลำบากใจสุดๆเลยค่ะ ตั้งเเต่เด็กจนโตคือเเม่เป็นเเบบนี้ตลอด ไม่เคยถามว่าเราคิดยังไงตัดสินใจเเทนไปซะทุกเรื่อง เราควรยอมเเม่เราเหมือนทุกๆครั้งฤเปล่าค่ะ
เเม่ใจร้าย!!
ตามหัวข้อเลยค่ะ เราจะมาเล่าเรื่องเเม่ของเราเอง
เรามักจะโดนเเม่ตีบ่อยมากตั้งเเต่เด็กจนจบม.3 เราโดนเเม่ตีเเบบรุนเเรงหรือจะเรียกว่าทำร้ายร่างกายเลยก็ว่าได้ ทั้ง เอาไม้โยนใส่ขาจนเป็นเเผลถลอกจนเดินเเทบไม่ไหว กระชากหัว ดึกลงไปตบตีกับพื้น เอาทรศ.ตีจนหัวเเตก(เคยหัวเเตกอยู่2ครั้ง) ทั้งใช้คำพูดรุ่นเเรง ด่าว่าเลว ดูถูกสารพัด ขู่จะฆ่า(เคยขู่อยู่2-3ครั้งตอนป.3-4)เวลาเราบอกว่าอยากทำเเบบนูน เเบบนี้ เเม่ก็จะพูดขึ้นมาว่า เลิกฝันเลย มันทำให้เรามีปมในใจมาจนถึงทุกวันนี้ มันทำให้เราไม่กล้าเเม้เเต่จะตัดสินใจอะไรเล็กๆน้อยๆ บอกก่อนเลยว่า พ่อเราเเทบจะไม่มีเวลาอยู่บ้านเลย เเม่เองก็จะมีเวลาอยู่ด้วยเเค่วันหยุด จะเรียกว่าเด็กขาดความอบอุ่นก็ได้นะ เราถูกเลี้ยงมาเเบบตามใจ พ่อกับย่าจะตามใจเเต่ไม่มีเวลาให้
เเต่เเม่จะตามใจเเค่บางเรื่องเเต่ก็ไม่ค่อยมีเวลาให้เช่นกัน พอมีเวลาเจอเเม่ ก็จะดีได้เเปป พอเราทำอะไรไม่ถูกใจก็จะโดนตีตามที่บอกตอนเเรกเลย
จนตอนนี้เราอายุ18ปีเราพลาดท้อง(ใจเเตกเเหละ ด้วยความที่ไม่มีใครบอกใครสอนด้วยว่าอะไรผิดอะไรถูก ผิดมาคือด่า ตี ซ้ำเติม)เเฟนเราอายุ25มีงานทำเเล้ว
เเม่พาเราไปทำเเท้งเเต่ดันทำไม่ได้เพราะอายุครรภ์เกิน3เดือนเเล้ว เเม่โพสหน้าเฟสว่าให้เรา เเม่เราไม่ชอบเเฟนเราเอามากๆ เเฟนเราพร้อมจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทุกอย่าง เเต่เเม่เราบอกเค้าว่าไม่ต้องมารับปิดชอบ คิดเเทนเราสองคนไปซะทุกเรื่อง ทั้งที่เเฟนเราก็คอยถามเรื่องค่าใช้จ่ายตลอด ตอนเราคลอดพักฝื้นอยู่รพ.เเม่ก็ไม่ยอมให้เเฟนเราเข้าเยี่ยมเลย พอถึงเวลาเเจ้งเกิดลูกเราเเม่ก็ไม่ยอมให้มีชื่อเเฟนเราในเเจ้งใบเกิดของลูกเราด้วย เเม่ให้เราเซ้นยกลูกเราเป็นบุตรบุญธรรมของเเม่กับพ่อ ทุกคนว่าเราควรทำยังไงดีค่ะ เราเครียดจนคิดว่าจะลองไปพบจิตเเพทย์ดู ลำบากใจสุดๆเลยค่ะ ตั้งเเต่เด็กจนโตคือเเม่เป็นเเบบนี้ตลอด ไม่เคยถามว่าเราคิดยังไงตัดสินใจเเทนไปซะทุกเรื่อง เราควรยอมเเม่เราเหมือนทุกๆครั้งฤเปล่าค่ะ