เรื่องก็คือเราเป็นคนซีเรียสกับเรื่องเรียนมากแค่คะแนนสองคะแนนก็เฟลแบบสุด ๆ ล่าสุดคืองานเต็ม 20 เราได้ 14 คือมันก็ไม่ได้น้อยขนาดนั้นรู้อยู่แก่ใจ แต่เราอาจจะคาดหวังในตัวเองมากไปบวกกับช่วงนี้รู้สึกเครียดเรื่องเรียนจนอยากรีบทำงานให้เสร็จ ไม่ได้รอบคอบมากพอจนทำให้ได้คะแนนเท่านี้ ไม่ได้มีใครมากดดันหรือเคร่งใส่เราเลยทั้งที่บ้านและคนรอบตัวแต่เรากดดันตัวเองเพราะอยากทำมันให้ดี เรารู้สึกว่าเรามีดีแค่เรื่องเรียน เราไม่มีความสามารถพิเศษอะไรอื่น ๆ เลย มนุษย์สัมพันธ์ก็ไม่ได้ดี มีแต่ข้อด้อยเต็มไปหมด บวกกับการที่เรามีเพื่อนที่เรียนเก่งมากทำอะไรก็ดีไปหมดเลย มนุษย์สัมพันธ์ก็ดีอาจารย์ก็รัก มันเลยเราให้ราเฟลมากเวลาได้คะแนนน้อยเพราะมันคือเรื่องเดียวที่เราภูมิใจในตัวเอง นั่นไม่ใช่ความผิดของเพื่อนเลยแต่เป็นเราเองที่เอาจุดนี้มากดดันตัวเอง เวลาได้คะแนนเยอะมันดีใจก็จริงแต่มันก็ต้องแลกมากับความเครียดจนเกินไป ไม่กล้าร้องไห้กับใครไม่กล้าพูดกับใครว่าเรารู้สึกยังไง พยายามไปทำนู่นทำนี่ให้หายเฟลแต่มันก็ยังไม่หายพอเลิกทำก็กลับมาคิดเหมือนเดิม เราไม่รู้จะทำยังไง อยากปรึกษาหมอแต่มันก็ต้องมีค่าใช้จ่ายที่ค่อนข้างเยอะ บวกกับเราไม่ค่อยอยากออกจากบ้านในสถานการณ์แบบนี้ เราไม่รู้จะทำยังไงระบายที่ไหน เครียดอยู่กับตัวเองจมอยู่กับเรื่องเรียนและการบ้านต่าง ๆ ช่วงปิดเทอมเคยมีแพชชั่นทำงานอาร์ตเวิร์คบ่อย ๆ แต่พอเปิดเทอมมันไม่มีเลยเพราะเราเครียดมากกับเรื่องงานและคะแนน มันทำให้เราเบื่อตัวเอง และไม่ชอบตัวเองตอนนี้เลย นี่น่าจะเป็นที่เดียวที่เราสามารถระบายได้
เครียดมากเกินไปกับเรื่องเรียนทำยังไงดี